บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 4 หน้า 4
ป้าพรมองไปที่หอมกับอ้อย อ้อยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
น้ำผึ้งขับรถกลับตามทางที่จะกลับบ้าน แต่สักพักรถก็ออกอาการแปลกๆ แล้วก็ดับไปอีก น้ำผึ้งลงมาดูที่รถ งงว่าเป็นอะไรอีก “โธ่ เจ้าแก่ เป็นอะไรไปอีก วันก่อนเพิ่งเอาไปเช็คเองนะ” น้ำผึ้งหันไปมองที่เกน้ำมัน น้ำมันก็ไม่ได้หมด “น้ำมันก็ไม่ได้หมดนี่…” น้ำผึ้งหน้าเครียดคิดไม่ตกว่าต้องทำยังไง
ฟ้าใสออกมารอที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง โทรศัพท์คุยกับภูฤทธิ์กำลังจะออกไปหาฟ้าใสพอดี
“คุณภูอยู่ที่ไหนแล้วคะ”
“กำลังจะออกไปแล้วครับ โทษทีนะครับ ช้าหน่อยคือผมติดคุยกับลูกค้าเรื่องส่งดอกไม้ไปกรุงเทพ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้ารอได้”
“เป็นไรสิครับ ของคุณฟ้าก็งานเหมือนกัน รอผมก่อน เอาเป็นว่าผมจะรีบไป”
“ได้ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ” ภูฤทธิ์วางสายไป
ฟ้าใสหยิบกล่องขนมที่ตัวเองทำเองมาวางบนโต๊ะ “คุณภูจะชอบแกไหมนะ…” ฟ้าใสนั่งอ่านหนังสือรอ
นันท์เข้ามานั่งเล่นไอแพดอยู่ในบ้าน หอมกับอ้อยนั่งประกบเหมือนเดิม
อ้อยหัวเราะขึ้นมา หอมหันไปถาม “เป็นอะไรของแก นังอ้อย”
“ก็นึกถึงยัยครูนั่นขึ้นมาเลยหัวเราะน่ะสิ”
หอมนึกได้ “เออจริง ครูเขาจะเป็นไงวะนั่น ไปแกล้งเขาแบบนั้น”
อ้อยแว้ดขึ้น “อะไร ไอ้พี่หอม แกนึกเห็นใจเขาขึ้นมารึไง”
“โธ่ ก็แกคิดดู รถนั่นครูเขาใช้ขับกลับบ้าน ถ้ามันพังขึ้นมาล่ะ”
“พังก็เรื่องของเขาสิ เกี่ยวอะไรกับฉัน”
“อ้าว ปากเสีย ก็เขาต้องใช้มันมาสอนคุณนันท์พรุ่งนี้อีกนะเว้ย”
“นี่พี่โง่ มึน หรืออะไร พี่เป็นคนร่วมมือกับฉันเอง ทีงี้ทำจะมาเห็นใจ ประสาท”
“ก็มันแอบรู้สึกผิดนี่หว่า”
“หุบปากไป ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้นแหละ เขาก็คงคิดว่าแค่รถเสีย เดี๋ยวซ่อมอะไรมันก็หาย”
“แล้วถ้าพรุ่งนี้ครูเขาไม่มาล่ะ”
“ไม่มาซะก็ดี ขวางหูขวางตา”
“โหย นังอ้อย นังคนใจร้าย”
นันท์แทรก “พี่หอม พี่อ้อย เงียบๆได้ไหม นันท์จะเล่นเกม”
หอมกับอ้อยหยุดเถียงกัน นันท์นั่งเล่นเกมต่อไปสบายใจ