บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 10
ที่บ้านเทิด เสียงนันท์โวยวายออกมาจากในห้อง “พี่อ้อยออกไปเลยนะ” อ้อยก้มหน้าเศร้า นันท์ทำหน้างอนอ้อยอยู่ หอมอยู่ด้วย “นันท์พึ่งอะไรไม่เคยได้”
เทิดเดินขึ้นมาตามเสียงของนันท์ น้ำผึ้งก็เดินมาด้วย “มีอะไรกันคุณนันท์”
หอมที่ยืนอยู่ข้างหลังนันท์ก็หัวเราะสมน้ำหน้าอ้อย
อ้อยน้อยใจ “คุณนันท์ถามอ้อยว่าเวลาจัดกระเป๋าไปแค้มป์ต้องเตรียมอะไรไปบ้าง อ้อยก็ช่วยตอบให้ แล้วคุณนันท์ก็หาว่าอ้อยพึ่งไม่ได้ค่ะนาย อ้อยเสียใจ”
เทิดมองนันท์ดุๆ หอมรีบมาช่วยอธิบาย “ก็แกพึ่งไม่ได้จริงๆนิอ้อย ของที่แนะนำให้คุณนันท์เอาเข้าไปแค้มป์แต่ละอย่าง ไม่ได้เรื่องเลย หนักสุดให้คุณนันท์เอาไก่ย่างใส่กระเป๋าไปด้วย”
“แล้วไก่ย่างผิดตรงไหน ละครเวลาเข้าป่าเค้าก็ต้องปิ้งไก่กิน ไม่เอาไก่ปิ้งไประวังจะอด”
เทิดส่ายหน้าให้อ้อย น้ำผึ้งยิ้มๆ หันไปพูดกับนันท์ “เอางี้งั้นเดี๋ยวครูสอนจัดกระเป๋าให้ดีมั้ย”
“ไม่เอา นันท์รู้นะ ว่าครูต้องให้นันท์เอาหนังสือเรียนไปด้วยแน่ๆ นันท์อยากไปเที่ยว นันท์ไม่อยากเรียนหนังสือ”
เทิดดุ “มีแค่สองทางคือให้ครูน้ำผึ้งสอน กับให้อ้อยสอน เอายังไงคุณนันท์”
หอมขำ “ถ้าให้นังอ้อยสอนรับรองคุณนันท์ปิ้งไก่เป็นแน่ๆ”
“ไอ้พี่หอม” อ้อยตีแขนหอมเบาๆ
นันท์ทำท่าคิดๆ ก่อนมองไปที่น้ำผึ้ง“ให้ครูสอนจัดกระเป๋าก็ได้ครับแต่มีข้อแม้นะ ห้ามเอาหนังสือเรียนไป”
“โอเคงั้นไปค่ะ” น้ำผึ้งกำลังจะเดินเข้าห้องนันท์ไปก่อนหันมาเห็นเทิดที่ยังไม่โกนหนวด “คุณนันท์เข้าห้องไปก่อนนะคะเดี๋ยวครูตามไป” นันท์เชื่อฟังเดินเข้าไปแต่โดยดี น้ำผึ้งหันมาจ้องหน้าเทิด
เทิดตวาด “มองหน้าฉันทำไม”
“คุณยังไม่ทำตามที่รับปากฉันไว้เลยนะคะ” น้ำผึ้งเอามือลูบคางตัวเองเหมือนบอกเป็นนัยๆ เรื่องเคราของเทิด
เทิดจับเคราแล้วนึกออก “เครามันก็อยู่บนหน้าฉัน เธอจะมาเดือดร้อนอะไรนักหนา”
“วันหลังถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องรับปากนะคะ”
“โธ่โว้ย!!!!” เทิดเดินหงุดหงิดออกไป
“เธอคิดว่าเธอเป็นใคร ถึงจะมาบังคับนาย จ้างให้นายก็ไม่ทำตามที่เธอขอหรอก” อ้อยพูดใส่หน้าน้ำผึ้ง ก่อนเดินออกไป น้ำผึ้งส่ายหน้าหน่ายๆ