บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 10 หน้า 5
นันท์วิ่งเข้ามา “แล้วเต็นท์นันท์ล่ะเต็นท์นันท์อยู่ไหนเดี๋ยวนันท์กางเอง”
“คุณนันท์กางเต็นท์เป็นเหรอครับ” มาร์คถาม
“เป็นสินันท์ทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ นะ สอนนันท์หน่อยนะ”
เทิดมองมาที่แซม “เอางี้ เดี๋ยวให้ลุงสอนคุณนันท์เอง มาทางนี้เลยครับ”
นันท์กระโดดดีใจ วิ่งตามลุงแซมไป ทุกคนมองนันท์อย่างเอ็นดู
อ้อยนอนกับน้ำผึ้ง ชมพู่ ช่วยกันกาง เต็นท์ อ้อยทำไม่ค้อยจะเป็น
ชมพู่กังวล “นังอ้อยแกกางเป็นแน่เหรอ”
“กะไอ้แค่กางเต็นท์สบายมากนังอ้อยซะอย่าง”
น้ำผึ้งท้วง “แต่ครูว่าอันนั้นไม่น่าจะใช่นะ”
ทุกคนกาง เต็นท์กันสนุกสนาน
น้ำผึ้งมองไปรอบๆ เงยหน้ามองป่าเขียวๆ สูดหายใจรับอากาศบริสุทธิ์ เทิดเดินตามหลังน้ำผึ้งเข้ามาเห็นหญิงสาวกำลังชื่นชมธรรมชาติ
“ที่นี่อากาศดีแล้วก็สวยมากๆเลยนะคะ มิน่าคุณนันท์ถึงอยากกลับมาอีก ดูทุกคนก็มีความสุขมากๆ”
“ฉันก็ดูมีความสุขเหรอ”
“ยกเว้นคุณ”
“ฉันดีใจนะที่เธอยอมกลับมาสอนคุณนันท์ โดยที่ไม่เรียกเงินเพิ่ม”
“คุณนันท์เป็นเด็กทีน่ารักมากๆเลยนะคะ ถ้าได้รู้จักและได้ใกล้ชิดกันจริงๆ เมื่อก่อนน้ำผึ้งมองว่าคุณนันท์ดื้อเอาแต่ใจ ชอบเกเรเป็นเด็กที่มีปัญหา อาจเพราะมีพ่อแบบคุณ”
“นี่ ... พ่อแบบฉันทำไม !”
“ก็ทำให้คุณนันท์ ... เป็นเด็กที่น่ารักแบบนี้ไงคะ”
“ไม่มีอะไร เธอก็อย่ามัวยืนอยู่เฉยๆ เดี๋ยว เต็นท์เธอก็ไม่เสร็จหรอก”
“จริงด้วยสิ ขอตัวก่อนนะคะ” น้ำผึ้งพูดยิ้มๆ แล้วเดินออกไป
ที่ร้านกาแฟ ฟ้าใสจิบกาแฟ อ่านหนังสือเรื่องการจัดดอกไม้งานแต่งงาน มีแพลนเนอร์วางอยู่ดูยุ่งๆ
ประตูร้านถูกเปิดมีคนถือดอกไม้เข้ามา แล้วยื่นดอกไม้ให้ฟ้าใส ภูฤทธิ์แกล้งทำเสียงใหญ่ “ดอกไม้มาส่งครับ”
ฟ้าใสทำหน้างงๆ ยังไม่เห็นว่าภูฤทธิ์เป็นคนมาส่งดอกไม้ “ฉันไม่ได้สั่งค่ะ”
“ไม่ได้สั่ง แต่ผมอยากให้” ภูฤทธิ์เปิดดอกไม้ออกจากหน้าตัวเอง ฟ้าใส่เห็นหน้าภูฤทธิ์ก็ยิ้ม “รับไว้หน่อยได้มั้ยครับ”
ฟ้าใสอายๆ ก่อนรับดอกไม้มาจากภู “คุณภู มาได้ไงคะเนี่ย”