บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 17
คุณนันท์ร้องไห้สะอึกสะอื้น “นันท์จะหาพ่อ! ฮือๆๆ”
แพรวและเมญ่าหงุดหงิด แพรวสั่งเมญ่า “ทำยังไงก็ได้ให้คุณนันท์เงียบทีซิ ฉันรำคาญ!”
เมญ่าดุคุณนันท์ “พูดไม่รู้เรื่องเหรอไง บอกว่าไปไม่ได้ก็ไม่ได้สิ อยากโดนตีใช่มั้ย หา!” เมญ่าเงื้อมือขู่ ทำให้นันท์ยิ่งตกใจ
น้ำผึ้งเข้ามาเห็นก็รีบห้าม “อย่าตีคุณนันท์นะคะ” แพรวกับเมญ่าไม่พอใจที่น้ำผึ้งมายุ่ง “แค่นี้คุณนันท์ก็เสียใจมากแล้ว อย่าซ้ำเติมอีกเลยค่ะ”
“ยุ่งอะไรด้วย หลานฉัน ฉันจะทำยังไงก็ได้”
“ไม่ยุ่งไม่ได้ค่ะ คุณนันท์ก็ลูกศิษย์ฉันเหมือนกัน”
“ฮึ ครูแค่ลูกจ้างเท่านั้น แต่ฉันเป็นคนในครอบครัว ฉันมีสิทธิ์จะทำยังไงก็ได้”
“ใช่ค่ะ ฉันเป็นแค่ลูกจ้าง ฉันมีหน้าที่รายงานนายจ้าง ถ้าคุณเทิดกลับมา ฉันจะบอกคุณเทิดว่าคุณตีคุณนันท์”
แพรวกับเมญ่ากลัวเทิดรู้ “ครูกล้าขู่ฉันเหรอ”
“ฉันกล้าทำมากกว่าขู่อีกค่ะ เพื่อปกป้องคุณนันท์”
แพรวจ้องหน้าน้ำผึ้ง น้ำผึ้งมองตอบ ไม่ยอม
“งั้นเธอก็อบรมลูกศิษย์เธอเองละกัน ไปเถอะเมญ่า” แพรวสะบัดหนีไป
น้ำผึ้งลูบหลังนันท์อย่างปลอบโยน
ที่โรงพัก หมวดสินยื่นเอกสารให้เทิด “เซ็นรับทราบข้อกล่าวหากด้วยครับ”
เทิดไม่พอใจ “ผมไม่ได้ทำ ทำไมต้องเซ็นด้วย!”
“หลักฐานทุกอย่างบอกว่าคุณเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ และคุณก็ไม่มีพยานยืนยันว่าเวลาเกิดเหตุคุณทำอะไรอยู่ที่ไหน”
“แค่นาฬิกาเรือนเดียวก็หาว่าผมเป็นคนร้ายแล้วเหรอ อย่างนี้มันยัดเยียดข้อหากันชัดๆ!”
“ผมว่าคุณใจเย็นดีกว่า ตามขั้นตอนคุณมีสิทธิ์ประกันตัวสู้คดี ถ้าคุณไม่ผิด ก็ไม่ต้องกลัวอะไร แต่ถ้าคุณใจร้อน อาจจะไม่โดนแค่ข้อหาเดียว!”
เทิดไม่พอใจ แต่ไม่อยากมีเรื่อง“ก็ได้!” เทิดเซ็นรับทราบข้อกล่าวหาอย่างไม่ค่อยเต็มใจ “ประกันตัวเท่าไร!” เทิดหงุดหงิด ไม่พอใจ
ผันคุยโทรศัพท์ในมือมีซองเอกสารที่จะไปใช้ประกันตัวเทิด “ครับคุณเทิด เรียบร้อยครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ” ผันวางสาย