บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 20 หน้า 2
ที่กระท่อม เทิดกับน้ำผึ้งนอนกอดกัน น้ำผึ้งรู้สึกตัวจึงค่อยๆ ดึงตัวออกมาจากตัวเทิด แล้วเอามือมาอังหน้าผากเทิด “ค่อยยังชั่วหน่อยไข้ลดแล้ว” น้ำผึ้งจะหันไปนอนอีกฝั่งเทิดหันมาแล้วกอดตัวน้ำผึ้งไว้ “คุณเทิดๆ” น้ำผึ้งร้องเรียกเบาๆ พอเห็นเทิดไม่รู้สึกตัว มีอาการตัวสั่นๆ น้ำผึ้งเลยปล่อยให้เทิดกอด แล้วค่อยๆ หลับตาลง น้ำผึ้งอมยิ้มมีความสุขที่เทิดกอดเธอไว้ ท่ามกลางเสียงหรีดหริ่งเรไร
ทรงยศกำลังนั่งปักหมุดแผนที่ในละแวกใกล้ๆ ด้วยสีเขียวเกือบหมดแล้ว เหลือเพียงสองจุดใหญ่ๆ ที่ปักด้วยหมุดแดงคือที่ของภูฤทธิ์และที่ของทรงยศ “เมื่อไหร่แกสองคนจะตายๆ ไปซะทีไอ้เทิด ไอ้ภู ฉันจะได้ทองที่ฉันต้องการซะที” เสียงโทรศัพท์ทรงยศดังขึ้น ทรงยศมองเบอร์ก่อนกดรับสาย “ว่าไง” ทรงยศฟังพนักงานโรงแรมโทรมาแจ้งว่ามีคนโทรมา “มีคนมาโวยวายที่โรงแรม แกก็เรียกตำรวจมาลากมันออกไปสิ” เขาฟังโทรศัพท์แล้วถามขึ้น “มาหาฉันเหรอ ใคร?” ทรงยศฟังก่อนทำหน้าไม่พอใจ
ที่หน้าโรงแรม แพรวตบหน้าทรงยศจนหน้าหัน ทรงยศจะยกมือตบคืนก่อนตั้งสติได้กำมือแน่น
“ไหนบอกว่าเก่งนักเก่งหนา ทำไมผู้หญิงคนเดียวจัดการไม่ได้” แพรวต่อว่า
ทรงยศยืนมองแพรว ที่อยู่ในอาการเมาหนักด้วยความโกรธ แต่พยายามระงับอารมณ์ พนง.ยืนอยู่มอง ก่อนทรงยศหันไปมองพนง.รีบหลบอย่างเร็ว “ถ้าไอ้เทิดมันไม่เข้ามาสอด นังครูนั่นก็คงเป็นเมียผมไปแล้ว”
“ก็เพราะคุณมันไม่เอาไหนไง เทิดถึงได้พานังน้ำผึ้งออกไปได้”
“ถ้าผมไม่เอาไหน แล้วคุณมาขอให้ผมช่วยทำไมไม่ทราบ เก่งจริงทำไมไม่จัดการเอง” แพรวโมโหจะง้างมือตบทรงยศอีกครั้ง ทรงยศจับไว้ “อย่าให้มันมากเกินไปนักนะครับ” ทรงยศยื่นหน้าใกล้แพรว “คุณแพรว เดี๋ยวผมจะทนไม่ไหว”
แพรวสะบัดมือออกจากทรงยศอย่างแรง “ถ้าฉันรู้ว่าแกมันห่วยขนาดนี้ ฉันคงไม่ยุ่งกับแกหรอก ไอ้ไก่อ่อน”
แพรวพูดจบจะเดินออกไป ทรงยศดึงแขนแพรวไว้ “เดี๋ยวก่อน”
“ทำไม”
“คิดว่าด่าผมขนาดนี้ แล้วผมจะปล่อยให้คุณเดินออกไปง่ายๆ เหรอคุณแพรว”
“แกจะทำอะไรฉัน ปล่อย” แพรวพยายามจะสะบัดมือออก ทรงยศบิดมือแพรว “โอ๊ย!!!!”
ทรงยศมองหน้าแพรวด้วยความโกรธ ก่อนต่อยเข้าที่ท้องแพรว จนแพรวสลบไป แล้วเข้าไปพยุงแพรวไว้ “เดี๋ยวก็รู้ว่าฉันจะทำอะไรแก”