บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 20 หน้า 5
“ขออย่าให้นายเป็นอะไรเลย” ผันมองไปรอบๆ ก่อนชี้ให้ทุกคนดูกับดัก “หมวดดูโน่นสิครับ” หมวดสินกับตำรวจหันไปมองตามที่ผันชี้ ก่อนเห็นกับดักตาข่ายๆ ที่ห้อยอยู่เหมือนโดนตัด ทุกคนเดินไปที่กับดัก
“นี่มันกับดักสัตว์ของพวกชาวบ้านแถวนี้นิ” แซมบอก
หมวดสินมองกับดักสัตว์อย่างพิจารณา “แต่ที่โดนกับดักไม่ใช่สัตว์แน่ๆ”
“หมวดรู้ได้ยังไง” ผันถาม
“ดูนี่สิ” หมวดสินชี้รอยเท้าคนย่ำอยู่ใกล้ๆ หลายรอย
“แสดงว่านายกับน้ำผึ้งยังไม่ตาย”
หมวดสินมองรอยเท้าแล้วครุ่นคิด
น้ำผึ้งชะเง้อคอไปมาอยู่ในกระท่อมก่อนเทิดจะเปิดประตูเข้ามา น้ำผึ้งวิ่งไปนั่งเหมือนเดิม เทิดเห็นก็ขำ ในมือเทิดถือกล้วยมาหนึ่งหวี
“เป็นห่วงฉันเหรอ” เทิดถาม
“เปล่านะ”
“ฉันไม่ตายง่ายๆ หรอก” เทิดส่งกล้วยให้ “กินซะสิ เสร็จแล้วจะได้กลับบ้านกัน”
“ฉันยังไม่หิวค่ะ เรากลับกันเลยดีกว่า”
เทิดรู้สึกหงุดหงิดโยนกล้วยลงข้างๆ น้ำผึ้ง “อยากรีบกลับไปหาผู้ชายของเธอรึไง”
“ค่ะ ฉันอยากรีบกลับไปหาผู้ชายของฉัน”
เทิดเอามือจับไหล่น้ำผึ้งสองข้างอย่างแรง “ใครไอ้ภู หรือไอ้ทรงยศ หรือผู้ชายคนไหนอีก”
“คุณนันท์ค่ะ” เทิดได้ยินชื่อนันท์ก็ใจเย็นลง แล้วปล่อยมือจากไหล่น้ำผึ้ง แล้วทรุดลงนั่งข้างๆ “ป่านนี้คุณนันท์คงเป็นห่วงพวกเราแย่แล้ว” น้ำผึ้งเปรย
“ไม่ต้องห่วงหรอก คุณนันท์มีแพรว กับทุกคนที่ไร่ดูแลอยู่”
“จะว่าอะไรมั้ยคะถ้าฉันจะคุยกับคุณเรื่องคุณแพรว”
เทิดหันมองหน้าน้ำผึ้ง “แพรวเค้าไม่มีใคร เป็นคนน่าสงสาร เค้าอาจจะดูแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้ร้ายอะไรหรอก ทำไมหรือเค้าทำอะไรเธอ”
น้ำผึ้งมองหน้าเทิดแล้วเลือกที่จะไม่พูด กลัวเทิดไม่สบายใจ “ไม่มีอะไรค่ะ”
“ขอบคุณนะ ที่เธอดูแลนันท์อย่างดี”
“ค่ะ งั้นเรากลับกันเถอะ” น้ำผึ้งจะลุกขึ้นเทิดดึงไว้ น้ำผึ้งเซมานั่งตักเทิด น้ำผึ้งจะลุกเทิดดึงไว้อีก
“กินกล้วยก่อน แล้วค่อยไป”