บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 20 หน้า 3

เช้าวันใหม่ในกระท่อม เทิดค่อยๆ รู้สึกตัว รู้สึกปวดที่แขนจึงหันไปมอง เห็นน้ำผึ้งนอนทับแขนเทิดอยู่ อีกมือกอดพาดที่ตัวเทิด เทิดไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวน้ำผึ้งรู้สึกตัว เทิดยิ้มมองหน้าน้ำผึ้งด้วยความรัก ก่อนที่น้ำผึ้งจะรู้สึกตัว ค่อยๆ ลืมตามองหน้าเทิด น้ำผึ้งมองเทิดจากเบลอๆ ค่อยๆ ชัด

น้ำผึ้งคิดว่าฝันไปเผลอยิ้มให้เทิด ก่อนได้สติ “คุณเทิด!!!”  น้ำผึ้งจะผละออกจากเทิด

เทิดแกล้งพูดเสียงดังเหมือนเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย “อย่าเพิ่งขยับ” เทิดโน้มตัวน้ำผึ้งมา หน้าน้ำผึ้งแนบแผงอกเทิด

“มีอะไรคุณเทิด”

“จุ๊ๆๆๆ อย่าเพิ่งพูด”

น้ำผึ้งกลัวๆ เทิดยิ้มที่แกล้งน้ำผึ้งได้ น้ำผึ้งสงสัย “ตกลงมีอะไรคะคุณเทิด”

เทิดคิดหาแผน ทำท่านึกออกแล้วรีบพูด “ตุ๊กแกโน้นเกาะอยู่ตรงโน้น” เทิดทำท่าชี้ๆ ทั้งที่จริง ไม่มีตุ๊กแก

น้ำผึ้งยิ้มใจชื้นคิดว่าเป็นตุ๊กแกเพราะเธอไม่กลัว แล้วรีบผละออกจากเทิด “ไหนคะมันอยู่ไหนเดี๋ยวฉันไล่ไปให้”

“เธอไม่กลัวเหรอ”

“กลัวทำไมคะ บ้านฉันมีตั้งหลายตัว ฉันตั้งชื่อให้มันด้วย”

“คนอะไรตั้งชื่อให้ตุ๊กแก”

น้ำผึ้งมองหน้าเทิดเอาคำตอบ “ตกลงตุ๊กแกอยู่ไหนคะ”

เทิดทำท่ามีพิรุธ “มันไปโน่นแล้ว”

น้ำผึ้งจ้องหน้าเทิดทำท่ารู้ทัน “คุณเทิดโกหก ไม่มีตุ๊กแกซะหน่อย แกล้งฉันทำไมคะ” น้ำผึ้งทำท่างอนๆ จะเดินออกไป

เทิดดึงแขนน้ำผึ้งเข้าหาตัวเองอีกครั้งแล้วกอดน้ำผึ้งไว้แน่น “ขอฉันอยู่แบบนี้อีกแป๊บนึงนะ น้ำผึ้ง”

น้ำผึ้งยอมให้เทิดกอดโดยดี

หน้าบ้านทรงยศ ภูฤทธิ์ขับรถเข้ามาจอดอยู่หน้าบ้านฟ้าใสแล้วกดโทรศัพท์หาฟ้าใส “คุณฟ้าครับ ผมอยู่หน้าบ้านคุณฟ้าแล้วนะครับ” ภูฤทธิ์วางสายเสร็จหันไปที่กระจกข้างคนขับฟ้าใสโผล่หน้ามา ภูฤทธิ์เห็นก็ตกใจ ฟ้าใสหัวเราะที่ทำให้ภูฤทธิ์ตกใจ ภูฤทธิ์เลื่อนกระจกคุยกับฟ้าใส “คุณฟ้าแกล้งผมทำไมครับ”

“ฟ้าไม่ได้ตั้งใจค่ะ” ว่าแล้วก็หัวเราะต่อ

“แต่ดูจากที่คุณฟ้าหัวเราะผมว่าน่าจะตั้งใจ”

ฟ้าใสเดินมาเกาะกระจกคุยกับภูฤทธิ์ “ตกใจทำไมคะ หรือว่ากลัวพี่ยศ”

ภูฤทธิ์ยิ้มให้ฟ้าใส “กลัวทำไมครับ ผมตั้งใจจะเข้าไปบอกคุณทรงยศอยู่แล้ว ว่าวันนี้ผมจะดูแลคุณฟ้าเอง”