บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 20 หน้า 4
ฟ้าใสจ้องหน้าภูฤทธิ์อย่างรู้สึกดี “ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่ยศไม่อยู่ โชคดีเป็นของฟ้า ไม่งั้นพี่ยศไม่ยอมให้ฟ้าไปตามหาน้ำผึ้งแน่ๆ”
“จริงๆ ผมเองก็ไม่อยากให้คุณฟ้าไปนักนะครับ”
“กลัวฟ้าไปเป็นตัวถ่วงเหรอคะ”
“ผมเป็นห่วงคุณฟ้าต่างหาก”
ฟ้าใสได้ยินแล้วก็อายๆ ก่อนคุยเรื่องอื่นกับภูฤทธิ์ “เรารีบไปตามหายัยผึ้งกันเถอะคะ ฉันเป็นห่วงเพื่อน”
“ครับ...ว่าแต่แล้วคุณทรงยศไปไหนครับ” ภูฤทธิ์จ้องหน้าฟ้าใสรอคำตอบ
ที่โรงแรม แพรวนอนหันหลังให้ทรงยศอยู่ แพรวค่อยๆ รู้สึกตัวแล้วพยุงตัวขึ้นพิงหัวเตียงก่อนหางตาชำเลืองมองเห็นทรงยศนอนหันหน้ามาทางแพรว
แพรวก้มมองตัวเอง ก่อนกรี๊ดเสียงดัง“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ทรงยศได้ยินก็ตื่นขึ้นด้วยอาการปกติแล้วเอามืออุดหู “จะกรี๊ดทำไมมิทราบ ทำยังกับไม่เคยผ่านผู้ชายมาก่อน”
แพรวได้ยินก็กรูเข้าหาทรงยศแล้วทุบตี “แกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ไอ้ชั่ว ไอ้เลว”
ทรงยศจับมือแพรวเอาไว้ “คนอย่างเธอมันสมควรเจอแบบนี้ วันหลังจำไว้อย่าดูถูกคนอย่างฉัน” ทรงยศยื่นหน้าไปใกล้แพรว “เข้าใจมั้ยจ๊ะเมียจ๋า”
“ฉันไม่ใช่เมียแก เพราะฉันจะถือว่าให้ทานหมา” แพรวจะลุกออกไป
ทรงยศเรียกไว้ “อยู่ด้วยกันก่อนสิ” แพรวไม่สนใจ “ลองหันกลับมาดูนี่ก่อน แล้วเธอจะอยากอยู่ต่อ” ทรงยศเชิญชวน ทรงยศยกจอโทรศัพท์ให้แพรวดู ทำให้เธอช็อคไปเลย
“แกถ่ายคลิปไว้ทำไมไอ้เลว” แพรวจะแย่งมือถือจากทรงยศ
ทรงยศดึงกลับ “ฉันว่าเธอควรทำตัวว่าง่ายๆ ดีกว่า เผื่อบางทีฉันอาจจะเปลี่ยนใจลบคลิปนี้ก็ได้” แพรวโมโห ทรงยศชูนิ้วชี้แล้วโบกไปมา “จุ๊ๆๆๆๆ ไม่เอาไม่โมโหนะ”
“แกจะให้ฉันทำอะไรบอกมา”
“ระหว่างที่ฉันคิดว่าจะให้เธอทำอะไรดี ฉันว่าเรามาสนุกกันต่อดีมั้ย” ทรงยศมองตัวแพรวด้วยสายตาอยากจะกลืนกินสุดๆ แพรวรู้สึกเจ็บแค้นใจ
หมวดสินเดินคุยกันเข้ามากับผัน และตำรวจอีก 2 คน ห่างจากบริเวณที่โดนกับดักไม่มากนัก หมวดสินก้มดูหยดเลือดที่หล่นอยู่บนต้นหญ้าที่พื้น “ผมว่าเรารีบเดินกันเถอะครับ เพราะว่าคุณเทิดกับคุณน้ำผึ้งคงเดินไปได้ไม่ไกล”