บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 19 หน้า 3
“ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากนายภูฤทธิ์!”
น้ำผึ้งห่วง “นี่ไม่ใช่เวลามาหยิ่งนะคะ คุณต้องรีบทำแผล”
“ห่วงฉันหรือว่าขาดผู้ชายไม่ได้กันแน่!”
“คุณพูดอะไร ฉันพยายามจะช่วยคุณอยู่นะ!”
“ถ้าอยากช่วย ก็ช่วยอยู่เฉยๆ ไม่ใช่เที่ยววิ่งไปหาผู้ชายคนนั้นที คนนี้ที น่ารังเกียจที่สุด!”
“หยาบคาย! คุณดูถูกฉันเกินไปแล้ว!”
“หรือไม่จริง ถ้าฉันไม่ไปเจอ ป่านนี้เธอเป็นของนายทรงยศไปแล้ว ไม่มีเงินก็น่าจะบอกกัน ไม่ใช่ทำตัวไม่มีศักดิ์ศรีแบบนี้!”
น้ำผึ้งเสียใจมาก “นี่คุณเชื่อที่นายทรงยศพูดเหรอ คุณคิดว่าฉันทำเรื่องต่ำๆ อย่างนั้นได้จริงๆ ใช่มั้ย!” เทิดพูดไม่ออกเมื่อเห็นน้ำผึ้งน้ำตาคลอ “ถ้าคุณคิดอย่างนั้น แล้วคุณมาช่วยฉันทำไม ถ้าช่วยแล้วมาดูถูกกันแบบนี้ ทีหลังไม่ต้องช่วย ไม่ต้องยุ่ง ฉันจะเป็นตายร้ายดียังไงก็เรื่องของฉัน!” น้ำผึ้งจะออกจากกระท่อม
เทิดดึงไว้ “จะไปไหน”
น้ำผึ้งประชด “ฉันจะไปหานายทรงยศ หรือไม่ก็คุณภู ฉันจะเอาตัวไปแลกเงิน! ใครให้ราคาดีที่สุด ฉันก็จะเป็นของคนนั้น!”
เทิดโกรธ “ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นผู้หญิงแบบนี้!”
“ผู้หญิงแบบไหน!”
“แบบที่ขาดผู้ชายไม่ได้ไง เดี๋ยวก็ทรงยศ เดี๋ยวก็ภูฤทธิ์ ต้องมีกี่คน เธอถึงจะพอ!”
น้ำผึ้งโกรธมากที่ถูกดูถูกโดยคนที่เธอรัก ตบหน้าเทิด “คุณมันทุเรศ คุณมันสกปรกที่สุด!”
“สกปรกเหรอ! ต้องเป็นนายภูฤทธิ์เหรอไงถึงจะสะอาด!” เทิดดึงน้ำผึ้งมากอดจูบซุกไซ้
น้ำผึ้งดิ้นรน “คนบ้า ปล่อยฉันนะ”
“ทีกับฉันทำเป็นเล่นตัว ทีกับไอ้ทรงยศ ไปหามันถึงโรงแรม!”
“ปล่อยฉัน!”
เทิดกดมือน้ำผึ้งลงกับพื้นไม้ กอดจูบซุกไซ้น้ำผึ้ง น้ำผึ้งถีบเทิดเต็มแรง
“โอ๊ย!”
น้ำผึ้งพยายามจะหนี แต่เทิดกลับกระชากตัวมากอด น้ำผึ้งดิ้นรนสุดชีวิต “ปล่อย! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ฉันเกลียดคุณ!”
“ฉันไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น! มานี่!”
เทิดลากน้ำผึ้งออกไป น้ำผึ้งดิ้นรนสุดแรงแต่ก็สู้เทิดไม่ได้
เทิดลากน้ำผึ้งเข้ามามุมหนึ่ง หันรีหันขวาง คว้าเศษผ้าในกระท่อมมามัดมือน้ำผึ้งล่ามไว้กับเสาไม้
“คุณจะทำอะไร!”