บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 19 หน้า 5

“ฉันเจ็บมือ มือเป็นแผลหมดแล้ว” เทิดทำเป็นไม่สนใจ น้ำผึ้งอ้อน “มือฉันจะขาดมั้ยเนี่ย” เทิดห่วง รีบมาดู เห็นมือน้ำผึ้งโดนผ้ารัดจนช้ำแดงห้อเลือดไปหมด น้ำผึ้งอ้อนวอน “ปล่อยฉันเถอะนะคุณเทิด ฉันขอร้อง ฉันทั้งหิวทั้งเหนื่อยไม่มีแรงหนีไปไหนหรอก”

เทิดใจอ่อน “ก็ได้ แต่ต้องสัญญาว่าจะไม่หนีไปไหนอีกนะ ข้างนอกมันอันตราย”

น้ำผึ้งพยักหน้า ยอมแต่โดยดี เทิดเลยแก้เชือกให้

พอเทิดแก้เชือกเสร็จ น้ำผึ้งยิ้มให้ ดีใจ “ขอบคุณค่ะ”

เทิดหันหลังให้น้ำผึ้ง ไม่ทันระวัง น้ำผึ้งเห็นเทิดเผลอก็คว้ากระบอกไม้ไผ่ทุบที่แผลที่แขนเทิด “โอ๊ย!” เทิดร้อง

“คนบ้า ฉันเกลียดคุณ! ฉันไม่อยู่ให้คุณข่มเหงหรอก!” น้ำผึ้งวิ่งหนีไป

เทิดเจ็บแผล แต่ก็เป็นห่วงน้ำผึ้ง เทิดตะโกนตาม “กลับมาเดี๋ยวนี้นะ น้ำผึ้ง!” เทิดเจ็บใจที่โดนน้ำผึ้งหลอก

น้ำผึ้งวิ่งหนีเข้ามาหยุดที่มุมหนึ่ง ยืนร้องไห้ เสียใจ “คนบ้า! บ้าที่สุด!” น้ำผึ้งร้องไห้เสียใจที่ถูกเทิดทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ

เทิดมองผ้าที่มัดมือน้ำผึ้งแล้วไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงทำร้ายน้ำผึ้งอย่างนั้น “เป็นบ้าอะไรวะไอ้เทิด! ทำไปได้ไง!” เทิดรู้สึกผิดต่อน้ำผึ้ง

ที่บ้านเทิด ผันพยายามโทรหาเทิดแต่ไม่ติด

ป้าพรเข้ามาหา แล้วถามผัน “นายยังไม่กลับมาอีกเหรอ”

“ยังเลย ติดต่อไม่ได้ด้วย” ผันนึกได้ “เดี๋ยวฉันโทรไปถามที่โรงแรมดีกว่า”

ผันโทรหาที่โรงแรม “สวัสดีครับ คุณเทิดอยู่ที่นั่นรึเปล่า …ครับๆ” ผันวางสาย

“ว่าไง” ป้าพรถาม

“เขาบอกว่านายออกมาตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว บอกว่าเห็นรีบร้อนออกไปกับผู้หญิงคนหนึ่ง”

ป้าพรสงสัย “ผู้หญิงเหรอ ผู้หญิงที่ไหน”

“ไม่รู้เหมือนกัน”

หอมและอ้อยหน้าตื่นเข้ามา

“น้าผัน” หอมเรียก

“ว่าไง”

“ครูน้ำผึ้งยังไม่กลับมาเลย บอกว่าไปธุระ ติดต่อก็ไม่ได้” หอมบอก

ป้าพรตกใจ “จริงเหรอ นายก็หายไปเหมือนกัน”

“หรือว่าจะอยู่ด้วยกัน” อ้อยเดา

“ไม่ใช่มั้ง ไม่ได้นัดกันนี่นา” ผันแก้แทน