บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 2

น้ำผึ้งออกจากบ้านไหว้แม่ “ผึ้งไปไร่คุณภูก่อนนะคะแม่”

“ขับรถดีๆนะลูก”

“ค่ะผึ้งไปนะคะ” น้ำผึ้งยิ้มให้แม่และขับรถออกจากบ้านไป

น้ำผึ้งขี่มอเตอร์ไซค์คู่ใจมาทางถนนอย่างสบายใจ เทิดขับรถมาด้วยความเร็ว ฝุ่นตลบ

น้ำผึ้งเห็นรถเทิดขับมาเร็ว กลัวจะชน จึงหักหลบ แต่เสียหลักลงข้างทาง “ว้าย!” รถเกือบล้ม ข้าวของในกระเป๋าสะพายกระจายเกลื่อน แต่น้ำผึ้งไม่เป็นไรมาก เทิดไม่ทันมอง ขับรถผ่านไปเลย น้ำผึ้งโมโห  “ขับรถยังไงเนี่ย! โอ๊ย!”

น้ำผึ้งเก็บของที่หล่นออกจากกระเป๋า โทรศัพท์มือถือหน้าจอแตก โทรไปลางานไม่ได้ “พังเลย” น้ำผึ้งโกรธ ขับตามไป

น้ำผึ้งขับรถมาปาดหน้าเทิด เทิดบีบแตรลั่นเกือบเบรกไม่ทันเกือบชนน้ำผึ้ง

เทิดลงจากรถอย่างหัวเสีย “ขับรถยังไงของคุณอยากตายรึไง!”

“คุณขับรถเบียดฉันตกข้างทางเมื่อกี้!”

“เหรอ ผมไม่ทันเห็น ก็แค่อุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆคุณก็ไม่ตายซะหน่อยทำไมต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย”

“นี่ต้องรอให้ฉันตายก่อนคุณถึงจะสำนึกผิดเหรอ”

“ผมรีบ ไม่มีเวลามาเถียงกับคุณ จะเอาเท่าไรก็บอกมา”

“นี่คุณคิดว่าฉันอยากได้เงินคุณงั้นเหรอ”

“ลงทุนขี่รถปาดหน้าแบบนี้ ไม่อยากได้เงินแล้วอยากได้อะไร ไม่ต้องพูดมาก จะเอาเท่าไรก็บอกมา ผมรีบ!”

น้ำผึ้งโกรธมาก  “ดูถูกกันเกินไปแล้วนะ ฉันไม่อยากได้เงินของคุณสักบาท!”

“คุณนี่พูดวกไปวนมา เข้าใจยาก คนยิ่งรีบๆ อยู่ ถ้าไม่อยากได้เงินก็จบ ผมไปละ” เทิดขึ้นรถกระแทกประตูปิดเสียงดัง

น้ำผึ้งอึ้ง  “นี่คุณ!” เทิดบีบแตรไล่ เห็นน้ำผึ้งไม่ไป ก็ขับเบี่ยงหนีไปเอง “คนบ้า ขอโทษซักคำก็ไม่มี!”

รถกระบะรรทุกรถมอเตอร์ไซค์ของน้ำผึ้งแล่นเข้ามา น้ำผึ้งนั่งในรถกระบะมีลูกน้องภูฤทธิ์ขับรถ ภูฤทธิ์ออกมายืนคอยรถอยู่หน้าสำนักงาน รถมาจอด น้ำผึ้งลงจากรถ ภูฤทธิ์รีบเดินมาหาด้วยความเป็นห่วง

ภูฤทธิ์สั่งลูกน้อง  “เดี๋ยวเอารถมอเตอร์ไซค์คุณน้ำผึ้งไปซ่อมให้เรียบร้อยนะ”

ลูกน้องรับคำ จัดการขนรถน้ำผึ้ง