บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 2 หน้า 3
“คุณภู?”
“มานี่ดีกว่าครับ มีอะไรสนุกๆให้ทำ จะได้หายเครียด”
ภูฤทธิ์พาน้ำผึ้งออกมานั่งในสวน สักพักภูฤทธิ์กับแม่บ้านก็ยกถาดเค้ก มีเค้กหลายแบบหลายสีสันวางอยู่เต็มไปหมด
“นี่คือ…ยังไงคะเนี่ยคุณภู”
“งานวันนี้ของคุณผึ้งครับ”
น้ำผึ้งงง “คะ?”
“มีลูกค้าจะมาจัดเลี้ยงที่ไร่ผมน่ะครับ แล้วก็ให้เราทำพวกขนมไปเป็นของว่าง ผมว่าถ้าลูกค้าชอบกันจะเอามาวางขายเพิ่มที่ร้านกาแฟของไร่ด้วย แล้วหน้าที่ของคุณผึ้งวันนี้คือ ชิมเจ้าพวกนี้ให้ผม”
“จะดีเหรอคะคุณภู ผึ้งรับจ้างมาทำบัญชีนะ อันนี้มันก็นอกหน้าที่นะคะ”
“พนักงานที่ไหนๆเขาก็ต้องทำงานอื่นนอกเหนือหน้าที่ตามแต่ผู้บังคับบัญชาทั้งนั้นล่ะครับ ตอนนี้ผมเป็นเจ้านาย คุณผึ้งก็ต้องเชื่อผมสิ”
น้ำผึ้งขำ “มัดมือชกนี่คะ”
“ผมไม่อยากให้คุณผึ้งเครียดเกินไปนี่ มาครับ ลุยเลย วิจารณ์ให้ผมหน่อย เต็มที่เลยไม่ต้องกลัวอ้วน”
น้ำผึ้งก้มดูเค้กตรงหน้า เริ่มอารมณ์ดี ช่วยภูฤทธิ์ชิมเค้กไปคุยไปท่าทางสนุก
วันเพ่งมองหน้าน้ำผึ้ง แล้วยิ้ม “กลับมาแล้วเหรอลูก พ่อไม่เห็นได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์เลย ได้ยินแต่เสียงรถยนต์”
“คุณภูฤทธิ์มาส่งน่ะค่ะ พ่อแล้วแม่ล่ะจ๊ะ”
“ขึ้นไปหยิบยาให้พ่อ”
ลำยองเดินออกมาและไอด้วย น้ำผึ้งมองแม่ด้วยความเป็นห่วง
“ทำไมคุณภูฤทธิ์ถึงมาส่งล่ะ รถมอเตอร์ไซค์เราไปไหน”
“มันเสียจ่ะ คุณภูฤทธิ์เลยเอาไปให้ที่ร้านซ่อม” น้ำผึ้งไม่บอกถึงสาเหตุที่ทำให้รถพัง กลัวพ่อแม่เป็นห่วง
“แม่นึกอยู่แล้วสักวันมันต้องเกเร”
“น่าจะเอากลับมาบ้าน เดี๋ยวพ่อจะซ่อมให้เอง”
“แกก็พูดไป สายตาไม่ดีจะทำนั่นทำนี่”
“คนมันเคยทำ ทุกวันนี้อยู่เฉยๆก็เบื่อจะแย่ ดูเป็นคนไร้ประโยชน์”
“พ่ออย่าคิดอย่างนั้นซิจ๊ะ พ่อไม่สบายอยู่นะ”