บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 2 หน้า 4
“แกก็คิดอะไรเลอะเทอะให้ลูกไม่สบายใจ”
ลำยองไอหนัก น้ำผึ้งมองแม่เป็นห่วง “หนูว่าแม่ไอมากกว่าเดิมแล้วนะ พรุ่งนี้ไปหาหมอเถอะ”
“แม่ไม่เป็นไรหรอกลูก กินยาแก้ไอเดี๋ยวก็หาย แม่ไม่อยากให้ลูกต้องเสียเงิน เหนื่อยหาเงินสายตัวแทบขาด เก็บเงินเอาไว้ใช้จ่ายส่วนตัว สร้างความสุขให้ตัวเองบ้างเถอะลูก”
น้ำผึ้งเข้าไปกอดแม่กับพ่อ “ความสุขของหนูคือพ่อกับแม่นะจ๊ะ เหนื่อยแค่ไหนหนูก็ทนได้หนูจะหาเงินให้ได้มากๆ จะได้พาพ่อไปรักษาตา พาแม่ไปหาหมอ และใช้หนี้สินให้หมด เราสามคนพ่อแม่ลูกจะได้อยู่ด้วยกันอย่างสุขสบายสักที”
สามคนพ่อแม่ลูกกอดกัน
น้ำผึ้งจะแวะมาที่ร้านขนมแห่งหนึ่งแถวโรงเรียน /ขณะกำลังจะเข้าไปในร้านก็มีคนเปิดประตูออกมาชนเข้า
“ขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอเงยหน้าขึ้น น้ำผึ้งเห็นว่าเป็นใครที่ชนก็ยิ้มออกมา
ศักดายิ้มตอบ “อ้าว จ้องจนเขินแล้วเนี่ยมีอะไรติดหน้าพี่เหรอ”
น้ำผึ้งดีใจ “พี่ศักดา!”
“จำกันได้แล้วสิเห็นน้ำผึ้งมองหน้าพี่แล้วก็ยิ้ม นึกว่าหน้าพี่เลอะอะไรซะอีก”
“ไม่มีหรอกค่ะ แล้วนี่พี่มาได้ยังไงคะ น้ำผึ้งไม่คิดเลยนะคะว่าจะได้เจอพี่ศักดาที่นี่”
ศักดาตอบกวนๆ “ทำไมล่ะ ที่นี่ก็เป็นโรงเรียน มีนักเรียน แล้วพี่เป็นครู พี่ก็มาถูกแล้วนิ”
น้ำผึ้งขำศักดา “แต่ที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนในกรุงเทพที่พี่สอนอยู่นี่คะ
ศักดาขำ “พี่มาเที่ยวนะ คงอยู่สักพัก คิดอยู่แล้วเชียวว่าน่าจะบังเอิญเจอเรา เห็นว่าบ้านอยู่แถวนี้ ไม่คิดเลยว่าจะเจอเอาวันแรกที่มาเลย”
“จริงเหรอคะ”
“จริงสิ แล้วนี่น้ำผึ้งรีบไปไหนรึเปล่า”
“เดี๋ยวว่าจะไปทำงานต่อที่ไร่คุณภูฤทธิ์น่ะค่ะ”
“ภูฤทธิ์?”
“เขาเป็นเจ้าของไร่ดอกไม้ที่ผึ้งไปช่วยงานทำบัญชีให้น่ะค่ะ นี่แค่ว่าจะแวะซื้ออะไรไปฝากเขา”
“งั้นให้พี่ไปส่งนะ พี่เอารถมา เดี๋ยวพี่รอตรงนี้ก็ได้”
น้ำผึ้งดีใจ “ได้ค่ะงั้นเดี๋ยวผึ้งมานะคะ”
น้ำผึ้งเข้าไปในร้าน ศักดามองตามยิ้มๆ