บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 6 หน้า 2

“ได้ ฉันจะรีบไป” น้ำผึ้งยิ้มออก รู้สึกดีขึ้น

น้ำผึ้งเดินมาที่รถมอเตอร์ไซค์ ผันวิ่งตามมาผันถามน้ำผึ้ง “น้ำผึ้ง จะไปไหน”น้ำผึ้งเสียใจ “กลับบ้านค่ะ”“กลับไปทำไม น้าไปคุยกับนายให้แล้ว ตอนนี้นายยังใจร้อนอยู่ รอใจเย็นแล้วคุยกันใหม่ก็ได้”“นายน้าผันเอาแต่โกรธไม่ฟังอะไรใคร พูดไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ”“น้าไม่คิดว่านายจะเชื่อที่อ้อยมันพูดจริงๆ หรอกนะถ้ามีคนอธิบาย นายจะต้องเข้าใจ”“แต่คงไม่ใช่วันนี้ จริงไหมคะ” ผันอึกอัก ลำบากใจที่เป็นคนกลาง เข้าใจความรู้สึกของเทิดแต่ก็สงสารน้ำผึ้ง “ฝากบอกเจ้านายของน้าผันด้วยนะคะว่าเรื่องเงิน...น้ำผึ้งจะรีบหามาคืนให้เร็วที่สุดให้ครบทุกบาททุกสตางค์ จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก!” น้ำผึ้งโกรธมาก แต่พยายามระงับอารมณ์ ไหว้ผัน “น้ำผึ้งลาล่ะค่ะน้าผัน“น้ำผึ้งจะเดินหนีไปที่รถแต่ผันรีบไปขวางไว้ “โธ่ น้ำผึ้งอย่าเพิ่งไป”“น้าผันอย่าห้ามเลยค่ะ”“ถือซะว่าน้าขอแล้วกัน อยู่ก่อนเถอะ เราต้องพิสูจน์ตัวเองให้ได้สิ”“จะต้องพิสูจน์อะไรอีกละคะ”“พิสูจน์ว่าที่ครูทำทั้งหมดมันไม่ผิดไงคะ” ผันกับน้ำผึ้งหันไปเจอป้าพรเดินออกมา

โทรศัพท์มือถือของฟ้าใสดังขึ้น ฟ้าใสรับสาย “น้ำผึ้ง แกจะมาตอนไหน… อะไรนะ มาไม่ได้แล้ว อือ ได้ ไว้เดี๋ยวฉันโทรหาแกใหม่” ฟ้าใสวางสาย ไม่เข้าใจว่ามีเกิดเรื่องอะไรกับน้ำผึ้งอีก“เกิดอะไรกับคุณน้ำผึ้งเหรอครับคุณฟ้า”ฟ้าใสหันไป ปรากฏว่าภูฤทธิ์มาที่ร้าน “คุณภู…”

ฟ้าใสคุยกับภูฤทธิ์เรื่องน้ำผึ้ง ภูฤทธิ์ตกใจมาก “คุณเทิดไล่น้ำผึ้งออก!?”“ค่ะ…น้ำผึ้งบอกฟ้าเมื่อกี้นี้ แต่ไม่รู้มีเรื่องอะไรอีกเลยยังมาไม่ได้ ตอนนี้บอกให้ฟ้ารอที่นี่ก่อน”ภูฤทธิ์ลุกขึ้น “ไม่ต้องรอแล้วครับ เราไปไร่คุณเทิดกัน ตอนนี้เลย”ฟ้าใสตกใจ “ตอนนี้?”“ใช่ก็ถ้าขาไม่ต้อนรับคุณน้ำผึ้ง ผมนี่แหละที่จะไปรับคุณน้ำผึ้งกลับเอง”“คุณภูคะ คุณไปไร่นั้นมันจะดีเหรอคะ ถ้าคุณเทิดเจอ…”“ผมไม่กลัวหรอกครับ เขาจะได้รู้ว่าทำไม่ถูก สั่งให้ไปอยู่ก็ไป นึกจะไล่ก็ไล่มันใช้ไม่ได้” ภูฤทธิ์พูดจบก็เดินออกจากร้านฟ้าใสไปเลย ฟ้าใสรีบตาม