บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 6 หน้า 5

“ค่ะนาย”“วันที่น้ำผึ้งขึ้นไปห้องฉัน แกอยู่ที่ไหน”“อยู่กับคุณนันท์ที่ห้องเรียนค่ะ ไม่ได้ไปไหน”“นันท์ อ้อยอยู่ด้วยจริงไหม”“จริงครับ…พี่อ้อยอยู่ช่วยนันท์ทำการบ้าน”“หอม ตอนที่น้ำผึ้งออกไปเป็นเวลากี่โมง”หอมเริ่มแสดงพิรุธหนักขึ้น ตอบแบบตะกุกตะกัก “เอ่อ…เอ่อ…ก่อนนายกลับมาน่ะจ้ะ”“กี่โมง” เทิดเริ่มดุ“หอม…จำไม่ได้จ้ะนาย นาฬิกามันเสีย”“นาฬิกาเสีย? แล้วที่ใส่อยู่นั่นอะไร”หอมมองข้อมือตัวเองใส่นาฬิกาอยู่ ถึงกับสะดุ้ง “นาฬิกาของเล่นจ้ะ…โอ๊ย”อ้อยแอบหยิกหอมที่ตอบอะไรงี่เง่าแบบนั้นไป“อ้อย ตอบมาว่าตอนไหนที่เห็นเขาออกไป”“บ่ายโมง…มั้งคะ”“แล้วรู้ได้ยังไง ว่าเขาจะขึ้นไปห้องฉัน”“ก็…ครูเขาบอกว่าอยากได้สมุดพกคุณนันท์”เทิดเริ่มจี้หนักขึ้น “ถ้าไม่มีคนบอกก็ไม่รู้ใช่ไหมว่ามันอยู่ที่นั่น แสดงว่าต้องมีคนให้ข้อมูลนี้กับน้ำผึ้ง แล้ว…ใครเป็นคนบอก”หอมพาซื่อ “ต้องเป็นคนในบ้านเราไงนาย ครูเขาคนนอกจะมารู้อะไร”อ้อยสะดุ้ง ตีหอมแรงกว่าเดิม “อีพี่หอม”“อะไรเล่า” หอมเกาหัวงงๆ“ใช่ คนอย่างน้ำผึ้งไม่มีทางรู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนถ้าคนในไม่บอก แสดงว่ามีคนจงใจบอกเขาว่ามันอยู่ที่ห้องฉัน จริงไหมนันท์…”อ้อยยิ่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออกนันท์ก้มหน้า “ครับ”“ผันไปทำงานกับฉัน ป้าพรกับชมพู่มีหลักฐานว่าอยู่ในครัวทั้งบ่ายส่วนคนที่ไม่มีพยานยืนยันว่าอยู่ที่ไหนแน่มีแค่สามคน คือแก ไอ้หอม อ้อย แล้วก็นันท์…เป็นไปได้ว่า มีคนนึงในนี้จงใจวางแผนให้ฉันเข้าใจผิดเรื่องครูน้ำผึ้ง”อ้อยหันไปกระซิบกับหอม “พี่หอม นายรู้ความจริงแล้วเหรอ”“ข้าไม่รู้ เอ็งก็ฟังนายสิ”“ว่าไง!จะมีใครพูดออกมาเองไหมว่าใครเป็นตัวการในเรื่องนี้” อ้อย หอม นันท์เอาแต่เงียบไม่กล้าพูด “ดี ถ้าไม่มี ก็โดนกันหมดนี่เลยนันท์ ลุกขึ้น” เทิดเดินไปดึงนันท์ทำท่าจะตี