บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 6 หน้า 3

นันท์เดินไปเดินมาในห้อง รู้สึกกังวลใจเรื่องน้ำผึ้ง เสียงเคาะประตูดังขึ้น อ้อยยกแก้วน้ำหวานเข้ามาสองแก้ว ท่าทางอ้อยอารมณ์ดีเป็นพิเศษอ้อยสะใจ “คุณนันท์มาฉลองกันเถอะค่ะ”นันท์แปลกใจ “ฉลองอะไร”“ก็ฉลองที่กำจัดนังครูน้ำผึ้งสำเร็จไงคะ โดนคุณเทิดไล่ตะเพิดเผ่นหนีแทบไม่ทัน อ้อยสะใจจริงๆ ต่อไปนี้บ้านก็จะสงบสุขเหมือนเดิมซะที”“บ้านเราจะสงบจริงๆแล้วใช่ไหมพี่อ้อย”“ใช่ค่ะ คุณนันท์จะสบายใจสุดๆไปเลยค่ะคราวนี้ ไม่มีครูน้ำผึ้งก็ไม่มีมารมากวนใจเราแล้ว” อ้อยยื่นแก้วน้ำหวานให้นันท์ไว้ แล้วถืออีกแก้วไปชนแก้วในมือนันท์ “ฉลองให้กับชัยชนะของเราค่ะคุณนันท์” อ้อยดื่มน้ำหวาน อารมณ์ดีนันท์เริ่มโอเคขึ้น ชนแก้วกับอ้อย ฉลองกันสองคน

หอมกับอ้อยมานั่งที่มุมหนึ่งในบ้าน หอมนั่งกระสับกระส่ายตลอดเวลา จนอ้อยเริ่มรำคาญ“เป็นอะไร อีพี่หอม”“มัน…มันไม่สบายใจวะอ้อย”“ไม่สบายใจอะไร”“ถามจริง นี่แกไม่รู้สึกผิดอะไรเลยเหรอที่วางแผนบ้าๆนั่น”“แผนอะไร”“เอ็งกับพี่ก็รู้กันดีอยู่แก่ใจ”อ้อยยังทำไม่รู้ไม่ชี้ “รู้อะไรก็รู้ไปคนเดียว ฉันไม่รู้เรื่อง”หอมมองอ้อยแล้วก็ทำหน้าเซ็ง สักพักก็ทนไม่ไหว “โอ๊ย คันปากโว้ย” หอมตัดสินใจ “เป็นไงเป็นกัน” หอมจะไปบอกความจริงกับเทิดอ้อยมาขวาง “จะไปไหนพี่หอม”“หลีกไปอ้อย พี่จะไปทำสิ่งที่ควรทำ!”“พี่จะทำอะไร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”“พี่จะบอกความจริงกับคุณเทิดว่าครูน้ำผึ้งไม่ได้ขโมยของ!”อ้อยตกใจมาก “ไม่ได้นะ!” อ้อยห้ามหอม หอมจะไป อ้อยพยายามทั้งขวางทั้งดึง จับตัวหอมไว้สุดแรง หอมก็ดิ้นรนสุดชีวิต เป็นภาพตลกแบบทุลักทุเล“ปล่อย!”“อ๊าย หยุดนะไอ้พี่หอม! ถ้าฟ้องคุณเทิด คุณนันท์โดนทำโทษแน่!” หอมชะงัก “พี่ไม่รักคุณนันท์เหรอ คุณพริมรู้จะต้องเสียใจ พี่มันอกตัญญู คุณพริมดีกับพวกเรามากแค่ไหน พี่ลืมไปแล้วเหรอ!”