บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 1 หน้า 3
เทิดรีบลุก “ฉันจะไปลากคอพวกมันเอง!”
“คุณเทิด!” ผันรีบตามไป
เทิด ผันและลูกน้องเดินตามกันมาติดๆ รถภูฤทธิ์ขับมาจอด ภูฤทธิ์และลูกน้องรีบลงจากรถ
เทิดเห็นภูฤทธิ์ก็โกรธมาก “ไอ้ภูฤทธิ์!” เทิดพุ่งเข้าชกภูฤทธิ์ทันทีภูฤทธิ์ไม่ทันตั้งตัวโดนชกล้มลง “รีบมาดูผลงานเลยนะ” เทิดจะซ้ำ
คนงานของภูฤทธิ์ปกป้องเจ้านายจะทำร้ายเทิด
ผันและลูกน้องเข้ามาขวางปกป้องเทิด ผันรีบห้ามเทิด “อย่าครับคุณเทิด”
ภูฤทธิ์สั่งคนของตัวเอง “ไม่ต้อง!” คนงานของภูฤทธิ์ชะงัก “คุณชกผมทำไม!”
“ฉันอยากจะฆ่าแกด้วยซ้ำ!”
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมได้ยินเสียงระเบิด”
ผันบอก “มีคนระเบิดฝายแต่เรารู้ตัวก่อนมันเลยทำไม่สำเร็จแค่เสียหายเล็กน้อย”
ภูฤทธิ์ตกใจ “ถึงกับระเบิดฝายเลยเหรอ”
“ไม่ต้องเสแสร้งฉันรู้ว่าฝีมือแก”
“ผมจะทำทำไม ในเมื่อผมต้องใช้น้ำจากฝายเหมือนกัน”
“เพราะแกไม่ได้ตั้งใจระเบิดฝายไงแต่แกคิดจะฆ่าฉันเหมือนที่พริมต้องมารับเคราะห์แทนฉันฉันไม่ยอมตายง่ายๆจนกว่าจะลากคอแกเข้าคุกโทษฐานที่แกฆ่าพริม!”
ภูฤทธิ์เถียง “ถ้าไม่มีหลักฐานก็อย่าเที่ยวปรักปรำคนอื่น!”
เทิดมองภูฤทธิ์ด้วยความเจ็บปวดแค้นใจมาก “ฉันต้องหาหลักฐานเอาผิดแกให้ได้ทุกเรื่องที่แกทำ!” เทิดจ้องหน้าภูฤทธิ์ก่อนจะบอกคนของตัวเอง “ปล่อยเว้ย!” เขาสั่งผัน “ให้คนงานซ่อมฝายให้เรียบร้อย แต่ระวังด้วยนะแถวนี้หมาลอบกัดมันเยอะ!”
“ครับ”
เทิดเดินหนีไป
ภูฤทธิ์กลุ้มที่เทิดเข้าใจตนผิด
ทรงยศตบโต๊ะด้วยความโมโห ทรงยศตวาด “แค่ระเบิดฝายยังพลาด! พวกแกนี่มันไม่ได้เรื่อง!”
“ขอโทษครับคุณทรงยศไอ้เทิดมันดวงแข็งจริงๆระเบิดยังทำอะไรมันไม่ได้ผมนี่โคตรเจ็บใจเลย”
“ฉันเจ็บยิ่งกว่าแกอีกทำไมวะกว่าจะได้ไร่มันถึงได้ยากเย็นแบบนี้แต่ยังไงเราก็ต้องบีบมันไปแบบนี้จนกว่าจะยอมขายไร่ฉันไม่มีวันยอมให้กองเงินกองทองตรงหน้าหายไปเด็ดขาด”
“คุณทรงยศแน่ใจเหรอครับว่าในไร่ของมันมีแร่ทองคำอยู่”