บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 1 หน้า 5
เทิดเดินหนีเข้าบ้านไปนันท์ร้องไห้จ้า ป้าแหววรีบเข้าไปกอดปลอบ
อ้อยกับหอมเข้าไปกอดนันท์ปลอบใจ “ไม่เป็นไรนะคุณนันท์ไม่ต้องร้องนะคะ”
“ฮือนันท์คิดถึงแม่...”
ผัน อ้อย หอม แหววและชมพู่ต่างสงสารนันท์
แหวว หอมและชมพู่ ผันยังไม่ไปนอน นั่งอยู่เป็นเพื่อนนันท์จนนันท์หลับไป
ผันเดินมาสะกิดอ้อยที่นั่งสัปหงกสะดุ้งขึ้นมา “อ้อย”
“จ้ะพ่อ”
“คุณนันท์หลับแล้วนั่น” ผันบอก
อ้อยหันไปสะกิดป้าแหววกับชมพู่ที่แอบงีบไปเหมือนกัน “ป้า ชมพู่!”
ป้าแหววตกใจที่นันท์หลับไปแล้ว “ตายแล้วคุณนันท์!”
“ไม่ได้เรื่องเล้ย แต่ล่ะคน ไปเข้าไปบ้าน เดี๋ยวฉันช่วยอุ้มคุณนันท์กลับห้อง”
ทุกคนลุกขึ้นปักเศษดินตามตัว /อ้อยเกาแขนยิกๆเพราะโดนยุงกัด
ผันไปอุ้มนันท์จะเดินเข้าบ้าน แต่พอหันไปปรากฏว่าเทิดมายืนอยู่ “คุณเทิด”
เทิดมองนันท์ที่หลับไปแล้ว “ส่งนันท์มานี่”
“ครับ?”
“เดี๋ยวฉันพานันท์ไปเอง”
ผันงงๆแต่ก็ส่งนันท์ให้เทิด เทิดอุ้มลูกกลับเข้าไปในบ้านทุกคนมองตาม
“โธ่ คุณเทิดของอ้อย…”
“เฮ้อ ตั้งแต่คุณพริมเสียคุณเทิดกับคุณนันท์ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย”
“ฉันอยากให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมจัง”
หอมพนมมือท่วมศีรษะ “เจ้าประคู้ณขอให้มีปาฏิหาริย์ทำให้บ้านกลับไปสงบสุขเหมือนเดิมทีเถ๊อะ”
“งมงายน่าไอ้หอมจะมีปาฏิหาริย์ได้ไง” ผันบอก
“แหม เผื่อมีเจ้าหญิงขี่ม้าขาวมาช่วยไงน้าผัน”
มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งวิ่งมาตามทาง ตัดเข้ามาเห็นหน้าน้ำผึ้งเป็นคนขับ ด้านหลังมีตะกร้าใส่ดอกไม้อยู่เต็ม น้ำผึ้งจอดที่ร้านดอกไม้ร้านหนึ่งแถวไร่ หอบดอกไม้ลงไปด้วย “ดอกไม้จากไร่คุณภูมาส่งแล้วค่า”
เจ้าของร้านเดินออกมาหาน้ำผึ้ง “อ้าวผึ้ง มาพอดี ขอบใจมากจ้ะ”
“ค่ะ ผึ้งไปก่อนนะคะ” น้ำผึ้งกลับไปสตาร์ทมอเตอร์ไซค์อีแก่ของตนท่าทางรีบๆ
“จะรีบไปไหนอีกน่ะ”
“ไปทำงานค่ะ”