บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 2 หน้า 5
“ขอบคุณมากคะพี่เขม หนูมีที่อยู่แล้ว เรื่องคอนโดอะไรของพี่หนูไม่รบกวน”
“เธออยู่ที่ไหนล่ะ อยู่กับใคร”
“ที่ปลอดภัยค่ะ ไปทำงานสะดวก มีโรงเรียนใกล้บ้านให้ชมพูด้วยค่ะ”
“อยู่ที่ไหน”
“เอาไว้หนูจัดการเรื่องโรงเรียนใหม่ของชมพูให้จบก่อน หนูจะส่งข่าวไปนะคะ ตอนนี้ขอโทษจริงๆ กำลังยุ่งๆ แค่นี้นะคะพี่” แพรกดวางสาย และปิดเครื่องทันที
ระหว่างที่แพรขาวโทรแบบออมเสียง ไม่ให้ชมพูได้ยินเต็มที่นัก ชมพูก็เอาตุ๊กตาหมีพูห์ประจำตัวมาเล่นไปเรื่อยๆ สนใจแม่บ้าง ไม่สนใจบ้าง พอเห็นแม่วางโท แล้วนิ่งๆไป ก็รีบบอก “แม่ขา หนูอยากดูทีวี”
แพรขาวมองไปรอบๆ ตัว ที่ไม่มีทีวี หรือ แม้แต่ วิทยุ แพรขาวอึ้ง ทำให้นึกถึงเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อน
แพรขาวพาหนูชมพูเข้านอนในห้องหรูหรา แต่ก็ให้ความรู้สึกเหงา โทรศัพท์ที่ตั้งระบบสั่นไว้ มีสัญญาณโทรเข้า หน้าจอขึ้น พัสกร แพรขาวรับ“คะ? พี่กร คืนนี้กลับไหมคะ”
“สุดที่รัก ลูกหลับแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ”
“พี่โทรมาไม่ทันส่งหนูชมพูเข้านอนอีกแล้ว...แพรนอนเลยนะ คืนนี้ พี่คงยังไม่กลับ พอดีต้องมาเคลียร์งานของคุณแม่ต่อน่ะ”
สาวนั่งดริ๊งก์เข้ามาคลอเคลียพัสกร เสียงสาวนั่งดริ๊งก์แทรกเข้ามา “ป๋าขา....เพลงของป๋ามาแล้วนะคะ”
“ไอ้กร...จะโทรรายงานตัวกับเมียบังเกิดเกล้าอีกนานไหมว่ะ”
ทุกคนต่างพากันขำใหญ่ แพรขาวได้ยินเสียง ก็พอรู้ว่าพัสกร อยู่ที่ไหนก็หน้าซีด
คุณนายแถบทิพย์ส่งเงินให้พัสกร พัสกรยิ้ม เข้าไปกอดแม่ประจบ “ไป 3 วันเอง..แค่ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ครับคุณแม่ ขอพักนิดนึงฮะไม่ไหว ทำงานจันทร์ถึงพฤหัสเครียดจะตาย”
“เอาเถอะแม่เข้าใจ ทำงานติดต่อคนโน้นคนนี่มาทั้งสัปดาห์ มันก็เครียดอย่างงี้แหละ”
แพรขาวพาหนูชมพูเข้ามา หนูชมพูวิ่งมาหาพัสกร “คุณพ่อขา”
พัสกรอุ้มหนูชมพูขึ้นมาหอมแก้ม
“คราวนี้ไปที่ไหนคะ“
“เชียงใหม่น่ะ พวกแก๊งค์พี่เขาจะพากันไปเดินป่า ส่องนกหน่อย”
“ค่ะ”
พัสกรส่งชมพูให้แพรขาว แล้วเดินออกไป