บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 13 หน้า 4

“จ้ะ..”“คุณมาลาตี ผู้หญิงที่แม่นวลเจอเมื่อประเดี๋ยว..เป็นลูกสาวเจ้านายเก่าพี่เขามาปรึกษาเรื่องงานของพ่อเขา”สีนวลเงยหน้าเหลือบมองไรวินท์แวบหนึ่ง ก่อนหลบตาลงไปอีก เสียงแข็งขื่นปิดไม่มิด “จ้ะ”ไรวินท์สังเกตว่าสีนวลจะถามอะไรต่อไปไหม เห็นเงียบเลยรีบเปลี่ยนเรื่อง “เอา..แล้วที่จะมาพูด..มันธุระอะไรกันล่ะ?”“คุณแม่ท่านไม่ใคร่สบายมาสามสี่วันแล้วค่ะ ..ท่านไม่ให้บอกพี่ แต่..เมื่อเช้าท่านล้ม..ต้องไปตามหมอ”“อะไรนะ! “ สีนวลนิ่งไปไม่พูด “แล้วหมอว่าคุณแม่เป็นอะไร”“หมอบอกว่า..หัวใจท่าน..ไม่ใคร่จะดีนัก”ไรวินท์หน้าเสียทันที

ไรวินท์รีบเดินลิ่วๆมาถึงหน้าระเบียงเรือนเล็ก เห็นวารีกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าซีดๆ กำลังนั่งตักข้าวต้มเข้าปากเชื่องช้า วารีเห็นไรวินท์ สีหน้าสดชื่นขึ้นทันที “สีนวลเพิ่งจะบอกผม ..คุณแม่ไม่สบาย น่าจะนอนพักนะครับ..” ไรวินท์ตรงรี่ดึงเก้าอี้มานั่งข้างๆวารี สีนวลเดินตามหลังมาห่างๆ“นี่เลิกงานแล้วหรือลูก ยังวันอยู่เลย”“ยังหรอกครับ ผมขอลามา..นี่แม่เป็นยังไงบ้าง”“อ้าว..” วารีหันไปเห็นสีนวลที่เพิ่งเดินตามหลังมาถึง ยืนๆหลบๆตา เลยรู้ได้ทันที “ตายละ เฮ้อ แม่สีนวล แม่กำชับแล้วใช่ไหม ว่าอย่าให้พ่อไรวินท์ต้องเป็นห่วง ไม่มีอะไรหนักหนาหรอกลูก..ก็โรคคนแก่ธรรมดาทั่วไป นี่แม่นอนทั้งวันละ..เลยตื่นมากินข้าวสักนิด เดี๋ยวก็จะกลับเข้าไปนอนพักอีกหน่อย”“แล้วแม่ก็ไม่ต้องทำงานแล้วนะ เดี๋ยวจะยิ่งไม่หาย”“งานน่ะ แม่ไม่ห่วง เพราะให้หนูสีนวลดูแลแทนแล้ว ไว้ใจได้..” สีนวลยังยืนแบบเกรงๆอยู่ห่างออกไป วารีมองทั้งไรวินท์ ทั้งสีนวลไปมา “แต่ที่ห่วง ..แม่อยากเลี้ยงหลานกับเขาบ้างแล้วนะสิ แต่งกันมาเป็นปีๆ นี่ยังไม่มีวี่แววว่าแม่จะได้มีหลานอุ้มให้กระชุ่มกระชวยกับเขาบ้างหรือ”ทั้งไรวินท์ ทั้งสีนวลต่างเงียบนิ่งไปทั้งคู่ ไรวินท์ก็ตอบอะไรไม่ถูก สีนวลก็น้ำท่วมปาก ได้แต่นั่งก้มหน้านิ่งซ่อนพิรุธไว้จนดูเงียบไปหมด ไรวินท์เลยรีบหาทางออก “แม่ครับ แม่ก็ลองบนบานศาลกล่าวเจ้าหลายๆแห่งดีไหมครับ เผื่อว่า..จะมี คนมีบุญมาเกิดไวๆ..ผมก็อยากให้แม่สมหวัง”สีนวลถึงกับเหลียวขวับมองไรวินท์อย่างคาดไม่ถึง วารียิ้มชื่นบาน ก่อนหันไปทางสีนวล สีนวลขวยเขินระคนกระอักกระอ่วนทำหน้าอะไรไม่ถูก ไรวินท์เหลือบมองๆสีนวล คิดบางอย่าง