บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 22
เสียงปืนที่ดังทำเอายาดมในมือคุณนายแถบทิพย์หล่นจากมือ คุณนายแถบทิพย์ผวา ใจหายวูบอยู่ที่ม้านั่งสนามกับประไพ
ชมพูตกใจทิ้งรถที่ถีบอยู่รี่เข้าหาคุณนายแถบทิพย์ “เสียงอะไรคะคุณย่า น่ากลัว..”
“เสียงอะไรไพ? นังเขมทำอะไร ไพ?”
“นั่นมันเสียง..ปืน..นะคะ..” ประไพหน้าเสีย
คุณนายแถบทิพย์ใจหวิว สังหรณ์รู้ถึงสิ่งไม่ดีขึ้นมาทันที “หนูชมพู..อยู่กะพี่อ้อยก่อนนะ ไม่ต้องเข้าไปในบ้าน ชั้นจะไปดูเขมินีหน่อย” คุณแถบทิพย์ ลุกมา รีบเดินไป ประไพรีบตาม
ดิวตกตะลึงมือสั่นเทา ปืนในมือหล่นตกลงพื้น หน้าร่างพัสกร แพรขาว เขมินี สาโรจน์ อึ้งตะลึง พูดไม่ออก มองที่ร่างพัสกรที่แน่นิ่ง
“ไม่..หนู ป่าว.. หนูไม่ได้ทำ!” ดิวไม่อยากเชื่อกับภาพตรงหน้า หันลนลานรอบ ก่อนวิ่งล้มลุกคลุกคลานรี่ตรงไปที่บันไดทันที แม่บ้าน ลูกจ้าง หญิง ชาย วิ่งกรูกันขึ้นมา สวนกับดิว
สาโรจน์ที่ตั้งสติได้รีบตะโกนบอก“จับตัวไว้ เร็ว ดิวยิงคุณกร!”
“ว้าย!/ เฮ้ย จับตัวไว้ๆ” ลูกจ้างชายหญิงพากันรวบตะครุบจับตัวดิว
ดิวดิ้นขัดขืนจนสะบัดหนีหลุด ลูกจ้างพากันวิ่งไล่ตาม ตะโกนกันให้จับดิวที่หนีลงไปชั้นล่างกัน
ดิววิ่งสวนลงมาชนเข้ากับประไพและแถบทิพย์ที่กำลังรีบขึ้นมา แล้วรีบเผ่นไม่หันหลัง
“โอ๊ย ว้าย อะไรกัน!”
“ว้าย ระวังค่ะท่าน อะไร มีอะไรเจ้าตุ้ย”
“คุณ..คุณดิวยิงคุณกรครับ” ตุ้ยพูดจบก็รีบตามดิวไป
คุณนายแถบทิพย์ ประไพ ช็อคอึ้งเหมือนโดนอะไรฟาดศีรษะแบบไม่ได้ตั้งตัว
“อะไร?ใครทำไม? มีอะไรกัน! ไม่นะ ไม่.. กร! กร!” คุณนายแถบทิพย์รีบพุ่งขึ้นข้างบนด้วยแรงเท่าที่มี เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้
“ท่านคะ ค่อยๆ ระวังค่ะท่าน!” ประไพที่หน้าซีดใจเสีย ตั้งสติได้รีบตามคุณนายแถบทิพย์ไปติดๆ
ดิววิ่งล้มลุกคลุกคลานออกไปจากคฤหาสน์ มีคนรถ คนสวน ลูกจ้างหญิงวิ่งตาม “กรี๊ดๆๆ ฉันเปล่าๆๆๆ ฉันไม่ได้ทำ”
รปภ.มาขวาง