บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 22 หน้า 3
ท่าทางเคร่งขรึม ดุดันขึ้นมา ลลิตมองๆ แล้วถอย หันกลับขึ้นรถ ขึ้นไปแล้ว หันกลับมามองตัวบ้านอีกที อย่างมุ่งร้าย แล้วขับออกไป
แขกเหรื่อทะยอยกลับจนบางตา แพรขาวไหว้ลาพวกผู้ใหญ่ๆ แล้วหันมา เดินมาส่งเพื่อนออฟฟิศที่ยืนรอดู หน้าตาเอาใจช่วย อยู่ที่หน้าศาลา
“ขอบคุณมากนะ ทุกคน เดินทางกลับดีๆนะ”
ยอดถาม “นี่แพรต้องเป็นแม่งานคนเดียวแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ”
“คุณแม่ท่านไม่ไหวจริงๆ..แล้วพี่เขมก็ต้องคอยดูท่าน..ก็ต้องช่วยๆกันไป”
ยอดให้กำลังใจ “อืม..แพรก็สู้ๆนะ”
“ค่ะ”
หวานหวานเสนอ “มีอะไรให้ช่วย บอกได้เสมอเลยนะ พี่แพร”
“จ้า..”
สาโรจน์เดินตามออกมา “หัวหมุนดีนะครับวันนี้ คุณแพรได้ทานอะไรหรือยัง?”
“ก็อาศัยแอบทานของว่างที่แจกแขกพอรอดไปได้ค่ะ..แต่คุณสาโรจน์วันนี้วิ่งวุ่นยิ่งกว่าทุกวัน มีแต่แขกผู้ใหญ่ทั้งนั้น ถ้าไม่ได้คุณสาโรจน์มาช่วยเป็นหลัก แพรคงตายแน่ ต้องขอบคุณพี่สาโรจน์มากๆจริงๆเลยค่ะ”
“งานนี้ผมถือว่าเป็นหน้าที่ของผมมากกว่า อะไรที่ทำให้คุณเขมกับคุณท่านได้ผมเต็มที่อยู่แล้ว”
“มัวแต่ถามคนอื่นแล้วนี่คุณทานอะไรไปหรือยังคะ?”
“ยังครับพอดีลืมหิว แต่ก็คงต้องไปหาอะไรเบาๆทานสักหน่อย..คุณแพรจะไปด้วยกันไหมครับ?”
“แพรมีนัดแล้ว”
สาโรจน์อึ้ง “อ้อ..ครับ”
“พี่แพรกลับยัง?” เสียงนลินดังมา สาโรจน์หันไปเห็นนลิน ป้าสมพร แจ๊บ เดินมา
แจ๊บบอก “เดี๋ยวผมไปส่งพี่แพรขาวให้เองครับ คุณสาโรจน์..”
นลินชวน “พี่สาโรจน์ ไปด้วยกันไหมคะ”
แพรขาวมองสาโรจน์อย่างเกรงใจ “แพรว่าจะนั่งคุยกับทุกคนเลย ไม่ได้เจอหลายวัน จะเสียเวลาคุณสาโรจน์ค่ะ”
“งั้นเชิญคุณแพรตามสบายครับ เดี๋ยวผมก็จะรีบกลับไปดูคุณท่านเหมือนกัน”
“ค่ะ แล้วเจอกันค่ะ”
สาโรจน์ไหว้ลาสมพร แจ๊บ นลินไหว้ลาสาโรจน์
ป้าสมพรส่งของให้ “หนูแพร นี่แม่เขาฝากขนมมาให้หนูชมพูกับคุณย่าด้วย เดี๋ยวถึงบ้านอย่าลืมเอาลงล่ะ”
แพรขาวเดินไปคุยกับ “คุณยายเป็นยังไงบ้างคะ..”
จากในศาลามุมผ่านรูปบนขาตั้งที่ล้อมดอกไม้ของพัสกร สาโรจน์มองตามแพรขาวไปด้วยสายตาอาวรณ์