บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 21 หน้า 5
ลมพัดมาที่ยายเกสร ป้าสมพร เนย ยายเกสร รู้ว่าเป็นสัญญาณตอบรับจากไรวินท์ ยกมือไหว้ท่วมหัว ป้าสมพรก็ทำตามด้วย แต่เนยเกิดจะกลัวขึ้นมา ขนลุกซู่
“โอ๊ย จบคำคุณยายปุ๊บ ลมก็พัดมาปั๊บ ขนของเนยนี่ลุกเลยครัช บรื๊อส์!”
ป้าสมพรหันมาตีเนยเบาๆ เป็นเชิงปราม ยายเกสรมองที่ศาลอย่างเลื่อมใสศรัทธา
ที่หน้าต่างเปิดออกสีนวล มองลงมาที่ไรวินท์ มองลงบริเวณศาลของไรวินท์ “ถึงกับยอมฝืนกฎส่งบุญบารมีออกไปปกป้องคุ้มครองนังนั่นเชียวหรือ ...เหอะ ส่งได้ก็ส่งไป แต่อย่าหวังเลยว่าจะออกไปจากที่นี่ได้ พี่วิน”
ที่รั้วบ้าน ไรวินท์ปรากฏตัวขึ้น เดินผ่านบ้านหรือต้นไม้ ได้อย่างสบายๆ จากนั้นมองไปที่ประตูรั้ว ไรวินท์พยายามจะเดินผ่านรั้วออกไป แต่สะท้อนกลับ ไม่สำเร็จ ไรวินท์มองรั้วที่เหมือนกรงขังเขาไว้ แล้วมองไปด้านนอกอย่างผิดหวัง
ที่สถานีตำรวจ กลางคืน ไฟเปิดสว่างไสว แพรขาวกำลังเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ร้อยเวรฟัง ร้อยเวรกำลังจดบันทึกไปด้วยฟังไปด้วย นลินคอยนั่งจับมือให้กำลังใจแพรขาวที่พยายามเล่า อย่างประคองสติที่สุด แพรขาวเริ่มมีอาการตัวร้อนรุมๆ
มือแพรขาวข้างนึง กำกุหลาบขาวไว้ “หลังจากได้ยินเสียงปืน 3 นัด ดิฉันก็ตกใจ พอดีเห็นนายลลิตถือปืน ตะโกนเรียกชื่อดิฉัน ตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไงดี พอดีคุณมาตาแฟนของคุณลลิตก็เปิดประตูอัตโนมัติ เข้ามาพอดี ฉันเลยอาศัยจังหวะนั้น หนีไปทางท่าน้ำ...”
พอดีกับเสียงมาตาดังขัดเข้ามาจากด้านหลัง “นังโกหก” แพรขาวไปทางมาตา กับลลิต ที่แต่งตัวภูมิฐานเดินเข้ามา หยุดมองจ้องแพรขาว “นั่นไง มันอยู่นั่น จับตัวมันเลยค่ะ”
แพรขาวลุกขึ้นยืน “อะไรกัน”
ลลิตด่า “แกบุกรุกจะเข้ามาขโมยสร้อยลูกปัดโบราณของฉันไง นังตัวดี “
ตำรวจปราม “เอ่อ ผมว่า พวกคุณใจเย็นๆ ก่อนนะครับ “
“ใจเย็นยังไงไหวล่ะ คุณตำรวจ ก็เห็นขโมยนั่งตัวเป็นๆ อยู่เนี่ย”
แพรขาวมองหน้านลิน งง
“ผมเป็นเจ้าของลลิตสปาครับ ผมรู้จักกับท่านผู้กำกับท่านดี หรือสารวัตรคนไหนก็ได้ผมรู้จักหมด ผมขอแจ้งความว่า” ลลิตชี้ไปที่แพรขาว “ผู้หญิงคนนี้กับ พวกอีกคน เป็นโจรบุกเข้าไปลักทรัพย์ในบ้านของผม”
แพรขาวเริ่มปวดหัวมากขึ้น พยายามรวบรวมกำลัง ลุกขึ้นชี้หน้าลลิตกลับไป “โกหก” แพรขาวบอกกับตำรวจ “นี่แหละค่ะ นายลลิต ที่ดิฉันมาแจ้งความว่าพยายามข่มขืนและพยายามฆ่าดิฉันกับนายต๊อก คนทำสวนที่เข้ามาช่วยดิฉันไว้”
ลลิตหัวเราะเยอะใส่หน้าแพรขาว จ้องหน้าแพรขาวราวปีศาจ แพรขาวเห็นว่าตาของลลิตเปลี่ยนเป็นตาเสือร้าย จ้องเธอ อย่างน่ากลัว “ปากดีไปเถอะ อีกเดี๋ยวแกต้องเข้าไปอยู่ในคุกแน่”