บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 5 หน้า 2
ในอีกมิติหนึ่ง แพรขาวถอยๆ หลุดเข้ามาอีกที่หนึ่งที่มีเสียงซิมโฟนีโหมเร้าดัง ร้อนแรง รอบตัวมีแต่ควันสีแดง และริ้วผ้าสีแดงห้อยพลิ้วอยู่ทั่ว ก่อนปรากฏเงากำยำร่างชายที่เปลือยอกคนหนึ่งอยู่ไม่ไกล เขาซ่อนหน้าในเงาม่านแพรแดงที่บังอยู่ลางๆ
แพรขาวดีใจมาก “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!”
ชายคนนั้นยื่นมือมาหาเธอ แพรขาวก้าวจะเข้าไปหา ใบหน้าลลิต ที่แฝงเร้นอยู่ในเงาม่านแดง แววตาแดงเหมือนเสือนั้นกำลังฉายความปรารถนาและ ความพอใจบางอย่างไว้
ไรวินท์ที่ยืนอยู่ที่เดิม สีหน้ากังวลสุดๆ ก่อนยกมือขึ้นมา ในมือมีกลีบกุหลาบขาววางอยู่ ไรวินท์ตั้งสติก่อนค่อยๆกำมือลงและหลับตา “แพรขาวได้ยินฉันมั้ย..” แพรขาวก้าวจนไปอยู่ใกล้จะถึงมือชายที่หลังม่านแดงคนนั้น “แพรขาว แพรขาว..”
แพรขาวชะงักหยุด เหลียวหันกลับไปที่เสียงที่คุ้นเสียงนั้น “คุณวิน?”
“แพรขาว อย่าไป!”
แพรขาวลังเล ดอกกุหลาบขาวที่ผม ส่องแสงสีขาวสว่างและรัศมีกลิ่นควันขาวมุกๆลอยมากระทบจมูกจนสะดุ้ง แล้วล้อมร่างแพรขาวไว้ แพรขาวสูดกลิ่นที่หอมอย่างแปลกใจ และรู้สึกสบายใจ
แพรขาวที่กำลังยื่นมือมาจะแตะกับมือของลลิตอยู่แล้วนั้น กลับชะงักหยุด
ลลิตประหลาดใจ กระพริบตาถี่ๆ พึมพำ “กุหลาบขาว..”
ทันใดนั้นแสงวาบขาวจากกลีบกุหลาบที่แซมผมแพรขาวอยู่ ก็เปล่งประกายสีขาววาบ ปกคลุมตัวแพรขาว หญิงสาวตาเบิกกว้างขึ้น พยายามรวบรวมตั้งสติ พลังสีดำแดงจากสร้อยตาเสือที่ฟุ้งอยู่รอบๆ ถอยกลับหายไปในสร้อยแก้วตาเสือ สร้อยแก้วตาเสือดูเหมือนสร้อยลูกปัดปกติ ยังแกว่งไปมาตรงหน้าแพรขาวเช่นเดิม
ลลิตมองแปลกใจ พยายามเก็บอาการนิ่ง ยังถือสร้อยลูกปัดตาเสืออยู่เช่นนั้น “เป็นอะไรหรือเปล่าแพร”
แพรขาวกระพริบตาสองสามที รวบรวมสติ แล้วเงยสบตาลลิต ด้วยสติเต็มร้อย “คะ? เปล่าค่ะ..เอ่อ สร้อยสวยมากค่ะ..แต่พูดเรื่องงานกันก่อนดีกว่านะคะ..แพรอยากทราบเรื่องค่าตอบแทน ระยะเวลาทำงาน และอื่นๆค่ะ”
ลลิตผิดหวัง แอบเซ็ง เก็บสร้อยกลบเกลื่อน “ได้ ผมจะเอาเอกสารให้ดู คุณจะเริ่มเสาร์นี้เลยได้ไหม”
แพรขาวเดินอย่างรีบร้อน ลงมาจากสปา ต๊อกที่กำลังนั่งที่ขอบฟุตบาท ข้างๆที่จอดรถ กินกล้วยอย่างหิวโหยจากกล้วยทั้งหวีที่ดูดำๆถลอกๆ ช้ำๆทั้งหวีเหมือนของที่คนทิ้งแล้ว แพรขาวหันไปเห็น ชะงัก มองสภาพกล้วยที่กินนั้น ดูแล้วน่าสงสารมาก ต็อกหันมาเห็น สะดุ้ง รีบยัดๆๆ กล้วยเข้าปาก เก็บเปลือกกล้วยๆ เหี่ยวที่กองอยู่ ลุกหนีไปในเงามืด
แพรขาวอึ้งๆ แล้วเดินไปที่รถ ขึ้นนั่ง สตาร์ทรถ หันไปทางสปา ลลิตก้าวออกมายืนมอง เหมือนจะตามส่ง แพรขาวหันมา ก้มหัวให้ ก่อนจะขับเลี้ยวหายออกไป ลลิตพลันเปลี่ยนสีหน้า เครียดๆ ต๊อกโผล่มายืนแอบมองลลิตอยู่มืดๆมุมหนึ่ง ลลิตกวาดตามา ต๊อกรีบนั่งหมอบลง ลลิตไม่สนใจอะไร เดินกลับเข้าไปข้างใน ต๊อกแอบมองตามอย่างชิงชัง