บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 5 หน้า 3
ลลิตชักเปิดตู้ออก ดึงสร้อยลูกปัดตาเสือขึ้นมา “เป็นไปได้ยังไงวะ..ไม่มีใครเคยรอดไปได้เลยนี่หว่า..” ลลิตคิดๆ หงุดหงิดๆในที
ไรวินท์ยืนถือกุหลาบขาว มองไปทางลลิต “อย่าหวังเลย ไอ้ลายพาดกลอน...”
ที่ห้องทำงานคุณนายแถบทิพย์ คฤหาสน์โอฬาร คุณนายแถบทิพย์กำลังนั่งดูเอกสารในมือ เขมินีนั่งอธิบายอยู่ใกล้ๆ “นี่หนูก็เตรียมเล็งจะไปเปิดโครงการแถวภาคตะวันออกเพิ่มปีหน้านี่”
พัสกรเดินเข้ามา “ประไพๆ มีเบอร์โทรช่างซ่อมคอมพิวเตอร์เปล่า..คอมพ์ที่ห้องหน้าจอมันเต้นๆ..เป็นอะไรไม่รุ อ้าว ประไพล่ะ” พัสกรเห็นสาโรจน์ ชะงัก “เอ๊ะ..”
สาโรจน์ชะงัก แต่ตั้งสติได้ รีบยิ้ม และก้มหัวให้ “สวัสดีครับ คุณพัสกร”
“เฮ้ย..ลื้อรู้จักอั๊วะดีนี่นา คนนี้..มัน..ไอ้..ไอ้คนนี้..” พัสกรชี้หน้า ”มันคือ..”
คุณนายแถบทิพย์แทรกขึ้น “อะไรกัน กร เอะอะชี้หน้าชี้ตาขึ้นอีขึ้นไอ้ได้ยังไง นี่สาโรจน์ ทนายของบริษัทไง”
“ทนายเหรอ..ทนายบริษัทเหรอ..” พัสกรหันมามองเขมินี “อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง”
เขมินีไม่พอใจ “มันอะไรของแกหา..ไอ้กร..อะไร!!”
พัสกรฉุนเฉียว “แม่..แม่รับรู้ไว้เลยนะ ว่ามีคนส่งไอ้บ้านี่มาขวางผมกะชมพู”
คุณนายแถบทิพย์งง “อะไร..หมายความว่าไง “
เขมินีใส่ก่อน “ก็แกไปยื้อแย่งชมพูตบตีกับแม่มันหน้าโรงเรียน แล้วยังไง ..ขายหน้าพ่อแม่เด็กคนอื่นเขามั้ย ดีที่สาโรจน์เขาไปห้ามไว้ให้ก่อน”
คุณนายแถบทิพย์ตกใจ “หา จริงเหรอ เมื่อไหร่”
“อ๋อ แปลว่ายอมรับแล้วใช่ไหม ว่าเจ๊ส่งไอ้นี่มา ใช้มันมาทำลายแผนไม้ตายของผม” พัสกรถลึงตาใส่สาโรจน์ สาโรจน์มองตอบเยือกเย็น
ที่ประตูรั้วคฤหาสน์โอฬาร มอเตอร์ไซต์คันใหญ่เท่ๆ มาจอดกึกหน้าประตูรั้ว ชายคนขับลงมาด้อมๆมองๆเข้ามา
ชายหนุ่มถอดหมวกกันน็อคออกเห็นเป็นเท็น เด็กหนุ่มรูปหล่อ แบบต่างจังหวัด ซ่าๆ มองไปในรั้วบ้านตะลึงๆ
“แม่จ้าว..รวยสัด” เขาหยิบโทรศัพท์มากดโทร “โหล โหล..ปี้เท็น..หน้าบ้านแล้ว”
ในบ้าน สาโรจน์เผชิญหน้าพัสกร เขมินีเข้ามาขวาง หัวเราะเครียดหยามหยันใส่หน้าพัสกร “ฮะๆๆๆ แผนไม้ตายเหรอ..ไอ้กร แทนที่ชั้นจะส่งสาโรจน์เขาไปเจรจากับแพรขาวเขาดีๆ เพื่อจะหลอกเอายัยชมพูมาให้แม่ชื่นใจได้บ้าง แต่แกคนเดียว ที่ทำลายทุกอย่างลงจนมันไม่มีชิ้นดี ตอนนี้ ยัยแพรขาวมันคงยิ่งหวงลูกยิ่งกว่าเสือ การเจรจามันคงจะยิ่งยากขึ้นไปอีก”