บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 5 หน้า 4
“ทำไมต้องเจรจา ถ้าผมได้ตัวชมพูมา ป่านนี้นังแพรขาวมันก็ต้องตกเป็นฝ่ายมาคลานตามกอดแข้งกอดขาผมไปแล้ว ถ้าไม่มีไอ้ทนายนี่มาแส่สาระแนซะก่อน!!”
“คุณพัสกร..สิ่งที่ผมทำลงไป ก็เพื่อปกป้องคุณนะครับ”
“ปกป้องกู..ปกป้องตรงไหน”
“คุณไปรับลูก โดยไม่บอกให้ภรรยาทราบ คุณคิดจะขโมยเด็กมาซะเฉยๆ หนูชมพูเองก็ไม่เต็มใจจะไปกับคุณ การฉุดกระชากยื้อแย่งทำร้ายร่างกายภรรยาต่อหน้าลูกแบบนั้น จะทำให้เกิดภาพจำที่ไม่ดีของคุณ ประทับลงในใจของลูก ซึ่งอาจจะส่งผลต่อสุขภาพจิตของแกได้ อีกหน่อย แกอาจจะมองคุณเป็น... “
“หุบปากได้แล้ว พอ..หยุดเลย ไม่ต้องมาสอนกู..มึงนึกว่ามึงเป็นใคร เป็นเด็กเจ๊เขมเลี้ยงไว้เอนเทอเทนยามว่างหรือ มิน่าถึงกร่างขนาดนี้“
เขมินีโกรธ “ไอ้กร ไอ้เลว”
คุณนายแถบทิพย์เข้ามาดึงพัสกร “โอ๊ย..กร..พอเถอะ..กร”
ดิวหันมองหลังซ้ายขวา อุ้มท้อปเดินตรงไปที่ประตูรั้ว เห็นเท็นโผล่หน้าโบกไม้โบกมือ ผ่านซี่รั้วประตูไหวๆ “พี่เท็น!” ดิวดีใจมาก รีบตรงไปเปิดประตูรั้ว
“เป็นไงบ้างก่อ้าย..เกึ๊ดเติงหาตั๋วขนาด”
“ปี้ก่คิดถึงตั๋ว” เท็นมองทั่วตัวดิว “งามโจ๊ะโฟ๊ะหลายน้อ”
“จุ๊ๆ จ๊ะไปอู้ดัง พอๆ...แล้วนี่พี่เท็นจะมากี่วัน”
“สักพักจ้ะ..มาอยู่ที่เดิม” เท็นมองตาดิวมีนัยไปมา ดิวยิ้มขวยๆ เท็นมองๆ “แล้ว?” ดิวนึกได้หยิบซองใส่เงินส่งให้เท็น เท็นรับไปเปิดดูเห็นเป็นเงินปึกใหญ่ เท็นยิ้มพอใจมาก ยกมือลูบผมดิวเชิงขอบใจ รีบเอาเงินเก็บเข้าเสื้อ ก่อนโผล่เยี่ยมหน้าเข้ามามองๆ ในบ้าน “บ้านผัวเอ็งรวยขนาด..”
ประไพเดินคุยมือถือออกมาที่ริมราวระเบียง “เออ..เอาหมูเนื้อแดง 3 โล แล้วถ้ามีตับดีๆ ขอตับให้โลนึง..แหม..ไม่เยอะไปหรอกเฮีย บ้านนี้คนเยอะ..แล้วเดี๋ยวนี้มีปากมีท้องใหม่ๆที่กินจุกว่าเดิมมาเป็นสมาชิกใหม่ด้วยอีก ขอหมูสามชั้นให้ด้วยครึ่งโลนะ..ได้ๆ มาส่งเช้าๆหน่อยนะเฮีย” ประไพเหลือบมองไปข้างล่าง เห็นดิวคุยกับเท็นอยู่ที่ประตูรั้ว เท็นอุ้มท้อปเล่น ท้อปหัวเราะเอิ้กอ้าก เท็นหอมแก้มท้อป แล้วยื่นส่งคืนให้ดิว ก้มจูบปากดิว แต่มองไม่ถนัดนักจากด้านบน ก่อนเท็นโบกมือลา หายกลับออกไป ประไพวางสายไป แต่ยังหยุดยืนเพ่งมองนิ่งด้วยความสงสัย
แพรขาวจอดรถเสร็จ ลงมาจากรถ จะหันเดิน ก็ต้องชะงัก เมื่อเจอไรวินท์มายืนอยู่ สีหน้าเป็นห่วงๆ แพรขาวประหลาดใจ “คุณวินท์!” แพรขาวเหมือนหนาวเยือกกะทันหัน ขนลุก ห่อไหล่ กอดอก
ไรวินท์ถามแพรขาวด้วยท่าทีที่เร่งร้อน “เป็นยังไงบ้าง”