บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 27
พระอาทิตย์แรกขึ้นเหนือท้องคลอง ไฟบนเสาไฟริมทางยังเปิดอยู่ ตำรวจเดินกันไปมา พูดคุยในบริเวณบ้าน
ตำรวจคนนึงกำลังถ่ายรูปหลักฐาน คือรอยไหม้เป็นคราบเขม่าดำที่ผนังข้างเรือน และมีถังน้ำมันวางทิ้งๆ อยู่ ป้าสมพร กับเนยไปยืนดูการทำงานของตำรวจอย่างสนใจ
สาโรจน์ เดินคุยมากับสารวัตร “น้ำมันชุ่มพื้นขนาดนี้.. แปลกมาก ที่ไฟลุกแค่หย่อมเล็กๆเอง แล้วพวกคุณป้าแกไม่มีอุปกรณ์หรือถังดับเพลิงเลย แต่ใช้แค่น้ำดับกันเองก็ได้ เก่งมาก เก่งเหลือเชื่อ”
ยายเกสรสบตาป้าสมพร “ก็..พอดี..สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงน่ะค่ะ”
ลุงสมบุญกับหลานเดินแหวกไทยมุงเข้ามา “สารวัตรครับ ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกครับ ผมเห็นคนร้ายครับ”
พวกตำรวจหันมาสนใจ สาโรจน์ร้อนใจ “ที่ไหน ยังไงครับ..คุณลุง” ทุกคนเข้ามารุมฟัง
“พอแม่สมพรโทมาบอกว่า ช่วยด้วย!! มีโจรเข้าบ้าน ฉันก็รีบวิ่งออกมา.. ก็เห็นนังผู้หญิง ..นังคนที่เคยอยู่ที่สปากับนายลลิตนั่นแหละ มันซมซานวิ่งหนีอะไรออกมาจากในบ้านนี้ยังกะกลัวอะไรสุดขีด พอมันเห็นฉันเท่านั้นล่ะ มันก็ร้องกรี๊ด...รีบขึ้นรถ ขับหนีเผ่นออกไปเลย”
สารวัตรซัก “ตกลง..มีคนร้ายขึ้นรถไปกี่คนแน่ครับลุง?”
ลุงบุญตอบอย่างฉะฉาน มั่นใจ “คนเดียว..ผู้หญิง..แล้วผมก็ไวรอบคอบซะด้วย ท่านสารวัตร รีบบอกให้ไอ้บอยดูเลขรถมันไว้ นี่ไงครับ” ลุงบุญไปดึงเศษกระดาษลายมือขยุกขยิกจากลูกชายยื่นให้กับสารวัตรไป
สารวัตรรับมาดู “ดีมากเลยครับลุง”
แพรขาวแย้ง “แต่คนร้ายมีสองคนนะคะ”
ป้าสมพรย้ำ “ใช่ๆ นายลลิต กับเมีย”
แพรขาวงง “ทำไมมาตาถึงหนีไปคนเดียว..”
“แล้วนายลลิตล่ะ..” สาโรจน์มองแพรขาว สงสัยเหมือนกัน และเต็มไปด้วยความกังวลห่วงใย
ตำรวจกำลังถ่ายรูปกลอนห้องของแพรขาว ที่เรือนเล็ก ที่โดนงัดกระจาย ตำรวจบางคน ชี้กันดูอะไรอยู่ที่ท่าน้ำริมคลอง
สาโรจน์กับแพรขาวเดินพูดกันเข้ามาที่หน้าเรือนเล็ก “นายลลิตงัดเข้ามาเพราะต้องการจะฆ่าปิดปากคุณแพรที่เป็นพยานสำคัญคดีฆ่าต๊อก แต่คุณก็ตื่น..แล้วหนีออกมาจากห้องได้ทัน??”
“ค่ะ..พอดี..แพรได้ยินเสียงนายลลิตใช้เครื่องมืองัดประตู ก็เลยสะดุ้งตื่นมาทันเวลา ไม่งั้น..ถ้าแพรมัวแต่หลับเพลิน ป่านนี้ก็คงเป็นศพอยู่ในห้อง แล้วถูกเผาพร้อมไปกับเรือนนี้ ..เดชะบุญที่..” แพรขาวเหลือบไปมองที่ศาลเจ้าบ้านฯอีกอย่างรู้สึกขอบคุณ