บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 27 หน้า 3
คุณนายแถบทิพย์ชะงัก หน้าไม่ดี เหลือบตามองห้องอย่างไม่แน่ใจ “มีไม่มีเราก็มีรู้หรอกย่าก็.. ไม่อยากให้มี แต่ตอนนี้เรามีพระพุทธรูปแล้ว ย่าก็อุ่นใจ ชมพูมาไหว้พระกับย่านี่มา”
ชมพูเดินเข้าไปยกมือพนมไหว้พระ ตามคุณนายแถบทิพย์
ทางด้านเขมินีกำลังพูดโทรศัพท์แบบคาดคั้น “ฉันจะต้องไปพบเจ้าหน้าที่ของกทม.วันนี้ แต่คนที่ออฟฟิศบอกว่าเธอลา..จะไม่เข้ามาทำงาน หมายความว่ายังไง..เธอไปทำอะไรอยู่ที่ไหน จะให้ฉันไปเจรจาตามลำพังหรือไง..”
สาโรจน์ที่ยืนพูดโทอยู่แถวๆศาลเจ้าบ้าน “คือ..ผมอยู่ที่บ้านเช่าคุณแพรขาวครับ เมื่อคืน คุณแพรขาวค้างที่นี่ แล้วเกิดเหตุ..”
สาโรจน์ยังพูดไม่ทันจบ เขมินีขัดขึ้นมา โดยที่เขมินีเองก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่ห้ามตัวเองไม่ทัน “อะไรนะ..เธออยู่กับแพรขาว.. “ เขมินีหน้าบึ้ง หึงปรี๊ดใส่เป็นชุด “ยังไง อะไรยะ มีอะไรกันเหรอ..ฮะ? นี่..สาโรจน์ เธอเห็นว่าน้องชายชั้นตายแล้ว อยากจะทำอะไรก็ทำได้งั้นเหรอ แล้วยัยแพรขาวก็เล่นกับเธอด้วย..งั้นเหรอ”
สาโรจน์แทบผงะทั้งอึ้ง เคือง และรู้สึกเสียใจที่เขมินีพูดแบบนี้ เขาโกรธ เสียงเย็น แต่พยายามสุภาพ “ขอโทษนะครับคุณเขม..คุณกรุณาฟังผมก่อนนะครับ.. เมื่อคืนนายลลิตกับพวกบุกเข้ามาในบ้านนี้ มันกะจะวางเพลิง แล้วก็ตั้งใจจะฆ่าคุณแพรขาว แต่ทำไม่สำเร็จครับ ทุกคนปลอดภัยดี แต่มันก็หนีไปได้ทั้งคู่”
“อะไรนะ..ลลิต..ไอ้เจ้าของสปาที่มันพยายามข่มขืนแพรน่ะเหรอ..มันจะมาทำอะไรยายแพรอีกทำไม หรือมันติดใจ..เลยตั้งใจจะมาข่มขืนให้สำเร็จให้ได้”
สาโรจน์หงุดหงิดกับคำพูดแบบนั้น เสียงแข็งขึ้นมา “มันต้องการฆ่าคุณแพร เพราะเป็นพยานคนเดียวในคดีที่มันฆ่าคนงานที่ชื่อต๊อกไงครับ”
เขมินีอึ้ง นิ่ง แล้วได้สติ สงบลง เริ่มรู้สึกห่วงแพรขาว “จริงสิ แล้วยัยแพรเป็นไงบ้าง..บาดเจ็บอะไรหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรครับ ตกใจนิดหน่อย พอดีคุณแพรหนีขึ้นไปอยู่บนเรือนใหญ่ทัน..ตอนนี้ผมตำรวจที่โรงพักนั้นมากันเต็มเลยครับ เดี๋ยวคุณแพรต้องไปให้ปากคำที่โรงพักด้วย คงยาว..เกรงว่า”
“งั้นเธออยู่ดูแลยัยแพรเถอะ..ชั้นไปกทม.คนเดียวได้” พูดไปแล้วเขมินีก็เศร้าใจ เริ่มสงสารตัวเองแต่ก็รีบตัดใจ ปรับท่าทีไปเหมือนเป็นอีกคน “โอเค มีอะไรก็รายงานฉัน ขอบใจมากสาโรจน์”
สาโรจน์กดวางสาย สีหน้าแอบไม่สบายใจ รู้สึกอึดอัดไม่สบายใจกับความรู้สึกของเขมินีที่มีต่อตน
เขมินี รู้สึกเซ็งตัวเอง ที่ทำไมยังรู้สึกแว้บๆหึงหวงอยู่ได้ แต่ควรจะตัดใจ รีบหันกลับ เดินไปชะโงกดูทุกคน เห็นคุณนายแถบทิพย์กำลังนำทุกคนไหว้พระกัน เขมินีมองเห็นชมพูกำลังประคองย่าที่กราบพระเสร็จให้ถวายพวงมาลัยวางที่หน้าพระอย่างแข็งขัน
เขมินีมองหลาน สงสาร หลุดพึมพำกับตัวเอง “ดีนะ..ที่เอาชมพูมาอยู่ที่นี่ซะก่อน “
คุณนายแถบทิพย์หันมา เห็นเขมทำท่าแปลกๆ ดูน่าสงสัย “มีอะไรหรือ..เขม?”
เขมินีรีบโกหกทันที “ไม่มีอะไรค่ะ”
“คุณแม่โทมาหรือคะ อาเขม?”
“ไม่ใช่จ้ะ หนูชมพู” พูดจบเขมินีก็หันหลังให้ รีบเดินกลับไปอีกห้อง