บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 27 หน้า 5
“คุณไรวินท์ค่ะ ท่านอยู่ที่นี่”
“คุณไรวินท์คือ..” สาโรจน์ทวนคำ “พลังงาน..ที่สิงสถิตอยู่ใน..บ้าน..นี้ อยู่ในศาลนี้” เขามองไปที่ศาลเจ้าบ้านอย่างไม่อยากเชื่อ
แพรขาว/นลินต่างพากันตอบพร้อมกัน “ใช่ค่ะ”
แพรขาวอธิบาย “คุณน่าจะเห็นนะคะ ว่านี่ไม่ใช่ศาลพระภูมิทั่วๆไป”
นลินเสริม “คุณวินคือท่านเจ้าบ้านเจ้าเรือน”
“แต่ชื่อ.. เอ่อ..ท่าน ดูทันสมัยดีนะครับ ..ชื่อ..ไรวินท์..เท่มาก...นึกว่าน่าจะชื่อท่าน..ปู่โสม อะไรทำนองนั้น”
ร่างไรวินท์ปรากฏขึ้น แตไม่มีใครเห็น หันมาจ้องสาโรจน์ ไม่พอใจ
“ตอนเด็กๆลินก็เคยเห็นท่านนะคะ จำได้ว่าท่านเป็นผู้ชาย หน้าตาดีเชียว “
“อ้อ ชื่อก็เท่ แถมรูปหล่อเสียด้วย คุณแพรก็เห็นแบบเดียวกันนี่สิครับ?”
ไรวินท์จ้องสาโรจน์ เคืองจัด “แพรขาว นายคนนี้มันช่างไม่มีมารยาท บังอาจถือดีอย่างไร”
แพรขาวยังอ้ำอึ้ง ไม่ทันที่จะตอบอะไร เนยก็โผล่มาจากหน้าบ้าน มาตามพอดี “พี่แพร พี่ลิน คุณยาย คุณป้าพร้อมเดินทางแล้วค่ะ”
“เรารีบไปกันเถอะครับ เย็นแล้ว” สาโรจน์หันมา เร่งๆ ต้อนๆสาวๆ ท่าทางห่วงใยจริงจัง
แพรขาว นลินรีบไป ไรวินท์มีทีท่าร้อนใจ “แพรขาว..เธอไม่จำเป็นต้องไป..ฉันดูแลเธอได้” ไรวินท์ตามไป
กุญแจประตูรั้วถูกใส่กุญแจ โดยป้าสมพร ไรวินท์ยืนมองอยู่ด้านใน หน้าตาไม่พอใจ แต่ไม่มีใครเห็นไรวินท์
“ทุกคนไว้วางใจ ยอมให้ทนายคนนี้มันมาเป็นหัวหน้าครอบครัวเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่.”
ป้าสมพรยื่นส่งกุญแจให้แพรขาว “รักษาเนื้อรักษาตัวนะ หนูแพร”
“ค่ะ”
ไรวินท์ตัดพ้อ “แพรขาว..เธอฟังเรื่องของฉันจนจบแล้ว..เธอก็หมดความสนใจแล้ว เธอทิ้งชั้นไปแล้วใช่ไหม” แพรขาวยังคงไม่ได้ยิน
“เนยฝากความคิดถึงถึงน้องชมพูด้วยนะคะ”
“ชัวร์เนย..”
สาโรจน์ แพรขาวยืนส่งเกสร สมพร นลิน กับเนย
“ทางนี้แพรจะจัดการให้เรียบร้อยเอง..คุณยาย คุณป้า เนย เดินทางกันดีๆนะคะ ลิน แจ๊บ ขับกันดีๆนะ”
แจ๊บตอบรับ “ไม่ต้องห่วงครับพี่แพร”
ไรวินท์เอ่ยขึ้น “เกสร สมพร ..ไม่มีใครจะมาทำอะไรคนบ้านนี้ได้ พวกเธอลืมกันไปแล้วหรือว่าชั้นยังอยู่ที่นี่”
ยายเกสรไม่ได้ยินไรวินท์ แต่หันกลับไปดูบ้าน ถอนใจ ยกมือพนมไหว้สวดอะไรงึมงัมพึมพัม ทุกคนหยุดมอง ป้าสมพร นลิน เลยยกมือไหว้ตาม
ยายเกสรเอ่ย “ไปได้แล้ว” ยายเกสรหันไปขึ้นรถ ที่แจ๊บเปิดรอ ทุกคนทะยอยขึ้นรถไป