บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 8

ชมพูยังยืนนิ่งลังเลว่าจะเดินเข้าไปหาพัสกรดีหรือไม่ พัสกรยื่นมือออกไปว่าให้มาหา “มาสิลูกมาเร็ว!”ชมพูที่ตัดสินใจย่างเท้าก้าวเข้าไปหาพัสกรเพียงก้าวเดียวกลับชะงักหยุดเพราะคิดขึ้นมาได้ “งั้น..หนูไปบอกน้าลินกับคุณยายก่อน” ชมพูหันขวับทันทีจะเดินเข้าบ้านพัสกรหมดความอดทนสั่งเสียงเขียว “ไม่ต้องชมพู..หนูมาหาพ่อ ไปกับพ่อเร็ว!” ชมพูเย็นวาบเริ่มกลัวขึ้นมาทันทีหันจ้องพัสกรนิ่ง พัสกรยกลูกบอลขึ้นทำเป็นยื่นให้ชมพูมาเอา “นี่ลูกบอลหนูใช่มั้ย ไม่เอาเหรอ”“ของ..ชมพู..เอาค่ะ”“เอาก็มาเอาสิ..อย่ามาเรื่องมากเหมือนแม่ได้มั้ย” พัสกรไม่ทน ก้าวพรวดตรงเข้าไปจะคว้าแขนชมพู ทว่าชมพูกลับร้องวี้ดออกมา และเบี่ยงหลบจนทำเอาพัสกรถึงกับเสียหลัก “ชมพู!” ลูกบอลหล่นหลุดมือกลิ้งไป ชมพูเห็นรีบเข้าไปคว้าลูกบอล พัสกรไม่ยอมเอื้อมไปคว้ากดลูกบอลไว้ได้ก่อน “อย่าดื้อ!..มานี่”ชมพูแหยง กลัว จะร้องหันจะวิ่งหนีพัสกร พัสกรคว้าผมเปียของชมพูเอาไว้ได้จนชมพูหน้าหงาย “โอ๊ย!ฮือๆๆ..”“มันเป็นยังไงหา ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย ไอ้ลูกบ้า!”พลันเสียงโครมของบานประตูที่ถูกผลัก เหวี่ยงฟาดกับรั้วแรงมากดังขึ้น พัสกรขวับไปมองที่หน้าประตูรั้วบ้าน ไรวินท์ปรากฏตัวขึ้นอยู่หน้าประตูในเขตรั้วบ้าน มองไปที่พัสกรและชมพู พัสกรมีอาการผวาตะลึงอย่างบอกไม่ถูก ไรวินท์จ้องหน้าพัสกรตาเขม็ง ดูน่ากลัว“คุณยุง..ช่วยด้วย ฮือๆ”เนย/ นลินตะโกนดัง “ชมพู/ หนูชมพู เป็นอะไร..” นลินกับเนยที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินมาถึงที่หน้าประตูมองออกไปถึงกับผงะตกใจ

ที่เคาน์เตอร์ลลิตสปา ไม่มีใครประจำอยู่ เสียงสนทนาล้งเล้งของลูกค้าไต้หวัน/ ญี่ปุ่น ดังแว่วมา มือถือของแพรขาวที่วางคว่ำไว้มีแสงไฟกระพริบและสั่นไปมาจารุวรรณเสริฟน้ำมะตูมร้อนๆจากถาดให้ลูกค้าไต้หวัน/ ญี่ปุ่น 2-3 คนที่เพิ่งนวดเสร็จออกมานั่งพักรออยู่ “Bael juice..จ้ะ” จารุวรรณยิ้มแย้มให้ลูกค้า ก่อนเดินเอาถาดเปล่ากลับเข้าไปมุมนึง แพรขาวกำลังเอาเมนูตารางการนวดแบบต่างๆอธิบายลูกค้าหญิงสูงวัยชาวต่างชาติที่นั่งที่โซฟาดู ว่าแต่ละอย่างคืออะไร มือถือของแพรขาวที่สั่นอยู่เงียบไป

นาฬิกาบนผนัง บอกเวลาใกล้สามทุ่ม พนักงานนวด4-5คน ถือกระเป๋า ข้าวของเลิกงานทะยอยเดินออกมาจากด้านใน ไฟบริเวณด้านในทะยอยไล่ดับลง ก่อนปีเดินออกมาเป็นคนสุดท้าย พนักงานต่างหันไปไหว้ลา