บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 8 หน้า 2
“หนูกลับละคะพี่ปี/ สวัสดีค่ะพี่ปี”
“จ้ะสวัสดีจ้ะ” ปีเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ แพรขาวกำลังวุ่นเคลียร์เอกสารต่างๆไปมาอยู่คนเดียว ปีหันชะเง้อไปมองทางห้องของลลิตว่ายังอยู่ใช่ไหม เห็นดวงไฟในห้องยังเปิดอยู่ เลยหันมาที่แพรขาว “ยังไม่เสร็จเหรอแพร”
“จะเสร็จแล้วค่ะพี่ปี”
“ยัยจาเค้ากลับไปแล้วล่ะสิ”
“ค่ะ ไปสักพักแล้วค่ะ”
“หึ.. แล้วแพรล่ะ กลับยังไง? มีคนมารับหรือเปล่า”
“แพรเอารถมาค่ะ..แพรกลับเองคนเดียว”
“อ้อ เหรอ..ดีละ มีรถมีรากลับค่ำมืดไม่น่าห่วง..โอเคงั้นพี่กลับละนะ”
“ค่ะๆ สวัสดีค่ะพี่ปี”
“จ้า..บาย” ปีเดินออกไป
แพรขาวมองตามก่อนมาง่วนเร่งจัดการเอกสารเข้าแฟ้ม ลลิตแง้มแหวกม่านมองออกมาจากในห้อง เห็นแพรขาวกำลังเก็บกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้าน แพรขาวชะงักเมื่อหยิบมือถือขึ้นมาจะเก็บแต่เห็นว่ามี missed call จากนลิน
“อ้าวตายลินโทรมา..บ่ายสาม!” แพรขาวประหลาดใจ รีบกดโทรกลับ
พลันเสียงประตูห้องลลิตเปิดออก “จะกลับแล้วเหรอแพร”
แพรขาวชะงัก หันไป เห็นลลิตยืนอยู่ที่ประตูห้อง “ค่ะคุณ..ลลิต..กำลัง จะกลับค่ะ”
ลลิตผลักประตูออกให้กว้างขึ้น ยิ้ม ตาเป็นประกายวับกวาดตามองชุดเข้ารูปของแพรขาว “เข้ามาข้างในนี่ก่อนสิ..”
แพรขาวชักใจไม่ดีขึ้นมาทันทีประหวั่น ชั่งใจ
ลลิตเดินมายืนพิงที่โต๊ะทำงานแบบสบายๆ ส่งยิ้ม และผายมือเชื้อเชิญแพรขาวอย่าง กันเอง “เข้ามานั่งก่อนแพร..” แพรขาวหยุดยืนอยู่แค่ตรงปากประตูห้อง “เพิ่งสามทุ่มเองรีบกลับเหรอ”
“ค่ะ ลูกสาวรออยู่”
“..อ้อ โอเคๆ..วันนี้เป็นยังไง เหนื่อยมั้ย มีปัญหาอะไรรึเปล่า” ลลิตขยับลุก ไปมุมหลังโต๊ะที่มีขวดไวน์วางอยู่ จัดแจงรินใส่แก้วมาสองใบ
“ก็ยังจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูกอยู่หลายอย่างค่ะ..แต่พรุ่งนี้ก็..น่าจะคล่องขึ้นค่ะ”
ลลิตเดินกลับมา ยื่นส่งแก้วไวน์ให้แพรขาว ตาเป็นประกาย แพรขาวมองนิ่ง ลังเลว่าควรจะรับ หรือตอบปฏิเสธไปเลยดี “ขอบคุณค่ะ แต่แพร..ไม่ดื่ม”
ลลิตชะงักเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะถูกปฏิเสธ แววตาขุ่นในทีแรก ก่อนรีบเปลี่ยนกลับ “เอาน่า..นิดหน่อยที่เรียกมาคืออยากขอชมว่าแพรทำงานได้ดีมาก ที่ผมเห็นวันนี้ ..อะ” เขายื่นอีก “ถือว่าเป็นการต้อนรับอย่างเป็นทางการของผม”