บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 17 หน้า 3
ดิวพยายามเอาจุกนมให้น้องท็อปดูด แต่น้องท็อปไม่ดูด ร้องไห้ใหญ่อีก “อ้ายเทน ลูกฮ้องโลกจะระเบิดแล้ว ปาไปหาหมอเต๊อะ”
เทนโมโหมากขึ้น “เฮื่องมากแต้โว้ย ใคร่ไปก่อไปคนเดียว กำเดียวฮาจะไปหาเมียใหม่ละ” เทนลุกออกไปส้วม
“เดียวอ้ายเทน ดิวจะไปได้จ่ะได บ่ะมีตางค์สักน้อย “
“บ่ฮู้ ฮาจะไปส้วม”
ดิวมองน้องท็อปร้องไห้ ก็สงสาร “โอ๋ๆลูก จะไปไห้เน้อ ดั๊กก่อน ดั๊กก่อน” ดิวหันไปหาขวดนมที่ไม่ได้ล้าง ที่กลิ้งอยู่ที่พื้น เอามายัดใส่ปากน้องท็อป “อะๆ กินไปก่อนเน้อลูก” ดิวนิ่งไปสักครู่ ก่อนจะคว้าโทรศัพท์มามอง ถอนใจ ตัดสินใจกด หน้าจอชื่อ “พี่กร” ปรากฏขึ้น ดิวกดโทรออก
คอนโดพัสกร เสียงการเล่นเกมดังสนั่น พัสกรเล่นไป ตะโกนไป “อะไรว่ะ ตัดหน้ากันเฉยเลย ไอ้เวร” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพอรับสาย รู้ว่าเป็นดิว ก็ดีใจมาก “ดิว ดิวเหรอ นี่ดิวอยู่ไหน...ได้ๆ ไม่มีปัญหา” พัสกรวางสายยิ้ม แล้วตัดสินใจโทรไปหาคุณนายแถบทิพย์ “แม่เหรอ เตรียมออกรถใหม่ให้ผมได้เลย ผมได้ตัวน้องท็อปล่ะ” พัสกรตัดสาย ดีใจสุดๆ “โอ๊ย ดิว เมียรักของพี่ น้องท็อป โอ๊ย ลูกนำโชคมาให้พ่อแท้ๆ ยาฮู้”
เขมินีเดินรีบร้อนมีสาโรจน์ตาม คุณนายแถบทิพย์นอนเอนๆอยู่มีประไพดูแล ชงยาหอมให้กิน
“แม่..ไหนล่ะ ไอ้กร ไหนล่ะ ไอ้เด็กน้องท้อป”
“ยังไม่มาค่ะ แต่คุณท่านความดันขึ้นกระทันหันค่ะ”
“อ้าว..แบบนี้คุณท่านไปโรงพยาบาลไม่ดีกว่าหรือครับ”
“ไม่เอา..ชั้นไม่ไป กินยาก็หายแล้ว”
“อะไร มันโทรหาแม่ตั้งแต่ก่อนเที่ยงไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมป่านนี้ยังไม่มาถึงอีก”
ทันใด เสียงโทรศัพท์คุณนายแถบทิพย์ดังขึ้น คุณนายแถบทิพย์หยิบมาดู “พ่อกร..”
เขมินีหมั่นไส้ “พ่อกร! แหม ให้มันได้ยังงี้สิ “
“แกก็เงียบๆเถอะ กร..ลูก..กรอยู่ไหนแล้วลูก”
เขมินีสบตาสาโรจน์ เซ็งๆ
พัสกรยืนโทรศัพท์ร้อนใจ มีดิวที่อุ้มท็อป ที่ร้องไห้จ๊ากๆๆอยู่ข้างหลัง “แม่ ท้อปมันเป็นอะไรไม่รู้ ท้องเสีย ปวดท้อง ร้องไห้ไม่หยุดเลยแม่”
“สงสัยมันจะเป็นอีบัวหล้าหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“บ้า อีโบล่าอะไรล่ะ อาจจะเป็นอหิวาห์ก็ได้”