บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 20
เรือนเล็กบ้านวารี เสียงเพลงปลุกใจรักชาติดังแว่ว วารีกำลังยืนพิจารณารถของไรวินท์ที่จอดอยู่ เงียบๆ ไรวินท์ในชุดทำงานเดินลงมา เห็นแม่ด้วยความแปลกใจ วารีหันมา มองลูกด้วยแววตาเข้มงวด จับผิด “แม่..มีอะไรครับ?”
“อ้อ รถลูกวินน่ะ”
“ครับ?”
“จอดไว้ที่ทำงานเฉยๆทั้งวัน แม่เอามาใช้บ้างจะดีกว่า จ้างคนมาขับสักคน นะ..แม่จะได้ไปไหนมาไหนได้สะดวก ไม่ต้องออกไปเรียกรถรับจ้าง แม่สีนวลก็เหมือนกัน คลอดลูกมาครึ่งปีแล้ว ไม่ได้ออกไปไหนเลย ผู้หญิงพอมีลูกก็ปล่อยตัวโทรมดูไม่ได้ แม่จะได้พาไปตัดเผ้า ตัดผม ตัดเสื้อใหม่บ้าง ไม่งั้นจะดูแก่เกินตัว เทียบกันแล้ว ลูกวินยังดูหนุ่มฟ้อ”
“ครับ เอาซีครับแม่” ไรวินท์อึ้งๆไปทันที รู้ว่ากำลังโดนเพ่งเล็ง คุมเข้มเต็มประตู
ข้าราชการเลิกงาน เดินกันไปมา ไรวินท์เดินลงจากตึกตรงมาที่จอดรถบริเวณหน้าตึก นายกลั่นคนขับรถใหม่ที่เตร่รออยู่แล้วเห็นเข้ารีบตรงไปช่วยไรวินท์ถือของและเอกสาร ไรวินท์ไม่คุ้นชินกับการมีคนขับรถมาก่อน เกือบเดินตรงไปที่รถเอง ยอมส่งเอกสารให้ไป แอบอึดอัด ถอนใจเบาๆ ก่อนเดินไปนั่งในรถที่นายกลั่นรี่ไปเปิดประตูตอนหลังให้เข้าไปนั่ง
นายกลั่นที่เข้ามานั่งหน้าพวงมาลัยหันมาถาม “กลับบ้านเลยหรือเปล่าครับท่าน?”
ไรวินท์นั่งหน้านิ่งกำลังมองไปนอกรถ เหลือบไปมองนายกลั่นอย่างไม่อยากจะพูดอะไรด้วย
หน้าบ้านมาลาตียามค่ำ ไฟหน้าบ้านเปิด รถไรวินท์จอดนิ่งอยู่ ไรวินท์ก้มหอมมาลาตีอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน
“สุดที่รักของพี่ พี่รักเธอมากที่สุด ..ช่วงนี้ข่าวสงครามกำลังหนาหูมาก อย่าออกไปไหนคนเดียวค่ำๆเด็ดขาด แล้วถ้าเกิดขาดเหลืออะไร ก็ให้คนไปบอกพี่ที่กรมได้เลย” เขายื่นซองเงินให้ “ของเดือนใหม่นี่”
มาลาตีรับซอง ตาเป็นประกาย “ขอบคุณพี่วินมากค่ะ”
“เออ คุณแม่น้องน่ะ..แค่ออกจากบ้านไปหาญาติๆ หรือไม่ก็ไปค้างที่วัดวันพระ ทำไมถึงต้องเอาเงินเดือนจากน้องเดือนละมากๆด้วย?”
มาลาตีตอบปัดๆ “แม่ก็ไม่ได้ใช้คนเดียวนี่คะ บางทีมาลาตีก็ไปขอยืมแม่เพิ่มเหมือนกัน ไหนจะป้าอุ่มที่เพิ่งจ้างกลับมาอีก..” ไรวินท์พูดต่อไม่ออก มาลาตีรีบเปลี่ยนเรื่อง “พี่วินคะ มาลาตีอยากไปเที่ยวงานที่สวนลุมพินีจังเลย” ไรวินท์ถึงกับชะงักอึ้ง แอบคิดหนักใจไปครู่หนึ่ง “นะคะ พี่วินนะ..มาลาตียังไม่เคยออกไปเที่ยวตอนกลางคืนกับพี่ที่ไหนเลย”