บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 6 หน้า 2
ที่คฤหาสน์โอฬาร โทรศัพท์มือถือถูกเขวี้ยงลงบนโซฟา พัสกรหน้าโกรธเกรี้ยว ที่มุมหนึ่งดิวอุ้มน้องท้อปมายืนมองสะใจ
ดิวตีสีหน้าเป็นคนดีแล้ว เข้ามาทัก “นี่พี่แพร เขายังไม่ใจอ่อนอีกเหรอพี่กร...” พัสกรไม่ตอบ เดินฟึดฟัดไปที่โต๊ะเครื่องดื่ม ดื่มอะไรปรับอารมณ์สักครู่ “พี่แพรเขาคงเกลียดดิวกับน้องท้อปมาก เขาคงรู้สึกว่าดิวมาแย่งทุกอย่างไปจากเขา...”
พัสกรอารมณ์เสีย “แพรเขาก็ไม่ได้แคร์ชั้นมากขนาดนั้นหรอก”
ดิวเห็นอาการพัสกร รู้สึกหึง แต่ก็พยายามปรับสีหน้าพูดต่อ “พี่กร ดีแสนดีขนาดนี้ นี่ถ้าไม่ใช่คนโง่ ก็คงมีคนใหม่แหงๆ... คหสต น่ะพี่”
“คหสต”
“ความเห็นส่วนตัว...แหม ยิ่งคิดยิ่งเข้าเค้า...ชัวร์มีผัวใหม่แหง ๆ “
“ก็ลองมันกล้ามีดิ เจอฟ้องหย่าแน่ เงินสักบาทเดียวกูก็จะไม่ให้”
ดิวลอบยิ้มสะใจ ประไพแอบฟัง แค้นใจ
แพรขาวตั้งใจทำงานอย่างพยายามประคองสติ แต่อดนึกถึงตอนที่พัสกรโทรมาด่า
“แพรขาว! จนจะตายแล้วจะแข่งกะคนรวยเหรอ แม่จนๆ ไม่มีวันชนะพ่อรวยๆหรอกเว้ย เธอเป็นแม่ที่เลว ฉันจะทำให้เธอไม่เหลืออะไรเลย“
แพรขาวปิดแฟ้มเอกสารที่วางเป็นตั้งลง เหมือนว่าทำงานเสร็จเรียบร้อย “แล้วมาดูกัน” แพรขาวมองนาฬิกา เลิกงานแล้ว แพรรีบออกไปจากออฟฟิศ
เพื่อนๆ มองตามกันอย่างเข้าใจ บ๊ายบาย ทำสัญลักษณ์สู้ๆ ชู 2 นิ้วให้ “ไฟติ้งๆ”
“สู้ๆ” แพรขาวหัวเราะ แล้วออกไป
ที่ลานเปิดท้ายขายของ แพรขาวพยายามทำงานอย่างหนักเพื่อปกป้องลูกของตัวเอง แพรขาวจัดตุ๊กตาในร้านเปิดท้าย แพรขาวนั่งรอลูกค้าตอนแรกก็เดินผ่านไปมา แต่ไม่มีคนซื้อ มุมนึง สาโรจน์ใส่แว่นดำ ยืนซุ่มมุม แอบสังเกตการณ์ คนมายืนดูตุ๊กตา นใจ ถามราคานั่นนี่ แพรขาวยิ้มแย้ม อธิบาย คนกลุ่มนั้นถามเสร็จ ก็ไม่ซื้อ เดินไปดูอย่างอื่นต่อ แพรขาวผิดหวัง สาโรจน์มองอย่างสงสาร
สาโรจน์แอบเข้าไปเจรจากับเด็กวัยรุ่นหนุ่มสาว ท่าทางเป็นแฟนกัน แล้วหยิบเงินให้ ชี้ให้ไปซื้อตุ๊กตาแพรขาว
แพรขาวดีใจ สองวัยรุ่นหนุ่มสาวซื้อตุ๊กตา ส่งเงินให้ แล้วอุ้มตุ๊กตาสวีทกันออกไป แพรขาวยกมือไหว้ แล้วเอาตังค์แตะๆไปตามตุ๊กตาสินค้า เหมือนพวกแม่ค้าอาชีพ สาโรจน์แอบส่ายหน้า ขำ
พ่อแม่ลูกครอบครัวอบอุ่นเดินมาซื้อตุ๊กตากลับบ้าน แพรขาวมองตามแล้วสะท้อนใจ แต่ก็พยายามฝืนให้เข้มแข็ง
ถึงเวลาเลิกขายแล้ว ตุ๊กตายังเหลืออีกเยอะที่ท้ายรถ แพรขาวปิดท้ายลง นับเงิน แล้วขับรถออกไป