บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 6 หน้า 3
แพรขาวมองเวลา เธอใส่บลูทูธ รับสายเข้าจากชมพู “ค่ะลูก..คุณแม่เสร็จแล้วค่ะ คิดถึงคุณแม่ไหม...ชื่นใจจัง คุณแม่มีขนมที่หนูชอบไปฝากด้วยนะคะ..”
รถติดไฟแดง แพรขาวมองไปที่เบาะหน้า ที่มีขนมของโปรดชมพูวางอยู่ แพรขาวมองไปที่ถุงขนมและดอกกุหลาบสีขาวสวยงาม ไฟเขียว แพรขาวมองไปข้างหน้าด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งมั่นคง จัดการได้ แล้วขับรถออกไป
โทรศัพท์สาโรจน์ ที่มีรูปแพรขาวขายตุ๊กตาเปิดท้ายอยู่ในมือเขมินี เขมินีกดๆ ดูภาพทั้งหมดที่มีอยู่ 3-4 รูป หน้าเขมินีสลด สมเพช ขยาด
“ยัยนี่มันบ้า มันนึกว่ามันเป็นนางเอกหนังสงครามชีวิตโอชินหรือไง ถึงต้องทำตัวลำเค็ญอนาถาแบบนี้”
“ก็น่าจะ..เพื่อหารายได้เพิ่มนั่นแหละครับ “
“ก็นั่นน่ะสิ เงินเดือนจากงานประจำของมันแต่ก่อนมันก็เอาไว้เสริมสวยทำเล็บเล่นละมั้ง เพราะกินอยู่กงสีทุกอย่าง ค่าเรียนค่าเสื้อผ้าลูก แม่ชั้นก็ออกให้หมด แต่เวลานี้ ก็เหลือแต่เงินเดือนตัวเองอย่างเดียวแล้วนี่”
“แปลกนะครับ เขายอมลำบาก แทนที่จะยอมรับความช่วยเหลือของคุณเขม”
“แบบนี้เขาเรียกว่าโง่แกมหยิ่ง..หายากนะเนี่ย สมัยนี้ คนที่รักศักดิ์ศรีและไม่เห็นแก่เงิน อมวัดมาพูดยังไม่เชื่อเลย ว่าจะยังมีหลงเหลืออยู่จริง “
ทันใด โทรศัพท์เขมินีดัง เขมินีมอง แล้วรับ “ว่าไง ประไพ”
ดิวอุ้มท็อปนั่งคุยโทรศัพท์ คิกคักๆๆ ดิ๊กดี๊ค้อนลมแล้งไปมา ประไพยืนพูดโทในมุมมืดบนระเบียง แอบดูอาการดิว“คุณเขมคะ คือ..ประไพมีเรื่องอยากจะปรึกษาค่ะ เรื่อง..แม่ดิวเมียใหม่คุณกรนี่แหละค่ะ ประไพเชื่อว่า..มันมีผู้ชายอื่นค่ะ”
“เหรอ เหรอ จริงเหรอ..โอเค..ประไพก็อย่าให้มันรู้ตัว ได้ ได้ แล้วชั้นจะช่วยดูอีกแรง” เขมินีกดวางหู แล้วกุมขมับ “ไมเกรนขึ้นอีกแล้ว โอ๊ย..ร้าวหัวเป็นริ้วๆๆเลย สาโรจน์”
“คุณท่านเป็นอะไรหรือครับ”
“สงสัย ฉันจะต้องให้ค่าจ้างเธอแล้วล่ะ เรื่องยุ่งๆทั้งหมด ที่เกี่ยวกับน้องชายฉันเนี่ย เพราะไม่งั้น มันเหมือนฉันเอาเปรียบเธอเกินไป ใช้ทั้งงานราษฎร์งานหลวง แล้วจ่ายแรงเดียว แถมมันยังมาพูดจาชั่วๆ ลบหลู่เกียรติศักดิ์ศรีเธออีก”
“มีอะไรอีกหรือครับ”
“เธอหานักสืบให้ฉันหน่อยสิ..เอาเก่งๆนะ จะได้เร็วๆ “
สาโรจน์มอง ฉงนใจ