บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 4 หน้า 3
คุณนายแถบทิพย์นั่งเอนหลังกับพนักเก้าอี้ นวดอัตโนมัติ มีแผ่นเจลเย็นโป๊ะปิดตาไว้ ทั้งสองข้าง พัสกรแต่งตัวอย่างจะออกไปข้างนอก มีอาการย่องๆ รีบๆ ลนๆไม่อยากให้ใครเห็นลงบันไดมา และย่องผ่านหลังแม่ไป
ประไพเดินถือถาดน้ำชาเข้ามาพอดี เกือบชนพัสกร “ว้าย ตาเถน คุณกร!!”
“เฮ้ย..อะไรวะ ประไพ เกะกะจริง”
คุณนายแถบทิพย์ได้ยิน เปิดตาออกมา “อ้าว ไอ้กร เพิ่งตื่นลงมาได้เหรอ นึกว่ายังไม่ตื่นอีก เมื่อคืนกว่าแกกับเมียจะกลับมากัน..ตีสองตีสามใช้ไหม”
“เบาๆหน่อยสิ จะเอะอะอะไรกันนักหนา ผมไปล่ะ” พัสกรรีบเผ่น
“เดี๋ยว ตากร แกจะไปไหน”
“จะออกไปทำธุระนิดหน่อยน่ะแม่”
ประไพสงสัย “คุณกรมีธุระกะเขาด้วยหรือคะ”
“เอ๊ะ ประไพ แก่ไม่อยู่ส่วนแก่นะ”
ประไพผงะ
“นี่ กร..ประไพน่ะ เขาเลี้ยงแกมาแต่เล็กนะ จะพูดจะจา.. “
“ก็อยากพูดมากทำไม จะบอกให้ ว่าธุระของกร เป็นสิ่งที่แม่ต้องการที่สุด..แม่กับเจ๊จะได้เลิกบ่นซะที ถ้าพัสกรจะเอาอะไรแล้ว ยังไงก็ต้องได้..คอยดู”
ดิวกะเตงท้อปลงมาในชุดขาสั้น แต่มีเป้ห้อยหลังมา “พี่กร พี่กรจะไปไหน ดิวไปด้วย” พัสกรผงะ ดิววิ่งปรูดลงมา แล้วส่งท็อปให้ประไพ “ป้าเอาลูกไปดูที..ไปพี่กร “
“แต่พี่จะไปธุระ..ส่วนตัว”
“ระหว่างพี่กับดิวมีคำว่าส่วนตัวตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตามใจ..จะไปก็ไป เร็ว” ทั้งสองรีบไป
คุณนายแถบทิพย์ และประไพมองตามงงๆ
แพรขาวรอแผ่นปรินท์ไหลมาจากเครื่อง เอามาดู ตื่นเต้น เดินมาหาหวานๆ เจ๊ยอด แพรขาวถือแผ่นปรินท์ใบนึงมา
“หวาน ไอ้ที่แกเคยชวนฉันไปเปิดท้ายขายของมือสองน่ะมันที่ไหน ยังมีอยู่หรือเปล่า“
“หา เอ่อ..ก็มี มี..”
“เหรอ เออ ดีๆ ไว้เดี๋ยวขอรายละเอียดหน่อย “
“พี่แพร จะไหวเหรอ เลี้ยงลูกด้วยนะ”
“ไหวสิ พายัยชมพูไปช่วยขายด้วยก็ได้นี่นะ เราต้องสู้สิ”
สำนักงาน”โอฬารกรุ๊ป จำกัด” เขมินีเดินลิ่วเข้ามาในห้องทำงาน เดินเลี้ยวไปที่โต๊ะสาโรจน์ แต่ที่โต๊ะไม่มีใคร เขมินีหยุดยืนลังเลคิดๆ ก่อนตัดสินใจหันจะเดินไป หันไปจนเกือบชนเข้ากับสาโรจน์ที่มาอยู่ข้างหลังพอดี