บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 28
ที่สนามหญ้ามีเรือนเจ้าบ้านฯ ตั้งอยู่ โดดเดี่ยว เหงาๆ แถวๆใต้ต้นไม้ ไรวินท์ยืนเหม่อมอง รู้สึกเหงา สักครู่มีควันธูปลอยเป็นสายเข้ามา “ใครมาจุดธูป..ที่นี่ไม่มีคนมาจุดธูปตั้งนานแล้ว..หรือว่า” ไรวินท์หันไปมองที่หน้าศาล เห็นธูป 1ดอกที่ควันลอยกรุ่นเป็นสาย ที่โต๊ะวางของเซ่นไหว้ มีสำรับขนมจีนน้ำยาเล็กๆ ขนมเล็กๆ ผลไม้ วางไว้อย่างพรั่งพร้อม มองไปที่ข้างๆ ก็เห็นมีแจกัน ดอกกุหลาบขาว จัดใหม่สวยงาม “พวกแม่เกสรคงกลับกันมาแล้วสิ..”
ทันใดมีเสียงดังมา เป็นเสียงชมพู “คุณลุงขา ทานให้อร่อยนะคะ “
ไรวินท์ดีใจ “หนูชมพู...”
ชมพูยืนไหว้ หน้าตาจริงจังอยู่หน้าศาล พูดกับศาล ไรวินท์ปรากฏตัวขึ้นหลังชมพู แต่ไม่มีใครเห็น
แพรขาว เดินมาตามชมพู “กลางวันแบบนี้ คุณลุงคงพักผ่อนอยู่ เรากลับไปที่เรือนใหญ่กันเถอะจ้ะ”
“แพรขาว..” ไรวินท์มองดูแพรขาว ชมพูเดินออกไป ไรวินท์รำพึงดีใจ “หมายความว่า..คืนนี้..เราจะได้พบกันหรือ..”
ทันใด สาโรจน์ โผล่ออกมาจากเรือนใหญ่ “ทุกคน เชิญที่โต๊ะอาหารครับ”
ชมพูวิ่งไปหาสาโรจน์ “คุณอาสาโรจน์ๆ.. หนูหิวข้าวแล้ว”
สาวๆเดินไปสบทบ และตามสาโรจน์เข้าไปในเรือน ไรวินท์อึ้งสะอึกในใจ หน้าถอดสี รู้สึกเหมือนโดนชก
ที่เรือนยายเกสร เนยกำลังเล่นแต่งตัวตุ๊กตากับชมพู ที่โต๊ะระเบียง นลินกำลังยกถาดกาแฟหลังอาหารไปเสิร์ฟ แพรขาว ช่วยตักแบ่งขนม ผลไม้ให้ทุกคน ป้าสมพร ยายเกสร นั่งดื่มกาแฟอยู่กับสาโรจน์
ยายเกสรเปรย “แปลกนะ ที่ผู้ร้ายสองคนนั้นพากันจบชีวิตแบบน่าสยดสยองทั้งคู่”
“หรือจะเป็นฝีมือท่านเจ้าบ้านที่นี่..ที่ชอบพูดถึงกัน” สาโรจน์พูดทีเล่นทีจริง
ป้าสมพรขัด “โอ๊ย..คุณวินท่านไม่ทำร้ายใครหรอก ถ้าคืนนั้นท่านไม่มาปลุก เรามิโดนไฟคลอกตายกันไปหมดแล้วเรอะ“
“เค้ามาปรากฏตัวให้พวกคุณป้าเห็นเลยเหรอครับ”
ยายเกสรเล่า “เป็นเสียง ยายได้ยินเสียงท่านมาเรียกข้างหูเลย..เสียงแหลมสูงจนสะดุ้ง”
“ใช่ๆ เสียงหวีดปรี๊ด..ทะลุไปในโสตประสาทเลยล่ะ พูดว่า สมพร..ตื่นเร้วๆ ตื่นเดี๋ยวนี้”