บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 28 หน้า 3
“ไม่ใช่อย่างนั้น..คุณวินน่ะผิดอยู่แล้ว แต่คุณสีนวลก็ดูเหมือนไม่มีสติ..เอาแต่อารมณ์ ผู้ชายทิ้งก็น่าจะตัดใจ เลิกรอคอยเค้าไปซะ ไม่ใช่พอเค้าไม่เห็นค่าเรา เราก็ตรอมใจตาย เหมือนชีวิตตัวเองไม่มีความสำคัญ อะไรๆก็ไม่มีความหมายเลยถ้าขาดผัวไปคนเดียว แบบนี้อาจจะเป็นไปได้ว่าเธอตายไปขณะที่อารมณ์หมกมุ่น ยึดติดกับการรอคอยคุณวินมาก..เลยทำให้ไม่ไปผุดไปเกิด ถ้าปล่อยวางซะ..ก็น่าจะ..”
ทันใด หน้าต่างเรือนใหญ่เปิดออกมาดังปัง!! ทั้งสองชะงัก มองไป แล้วหันมามองหน้ากัน
แพรขาวกลืนน้ำลาย “นั่นไง..”
“นี่..ทั้งหมดมันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม...เดี๋ยวนะ..แพรขาว..คุณวิน..เขามาหาคุณ..แล้วเล่าทุกอย่างในชีวิตเขาให้ให้คุณฟังหมด”
“อย่างละเอียด”
“เขาปรากฏตัวให้คุณเห็น คุยกับคุณได้..แล้วเขาก็มาอยู่กับคุณ...ทีละนานๆตอนกลางคืน”
“บางทีก็มาเป็นความฝัน”
“คุณฝันถึงเขาทุกคืน”
แพรขาวชักผิดหู “นี่..คุณสาโรจน์..ฉันไม่สนใจนะ ว่าคุณจะคิดยังไง แต่ฉันได้รับรู้เรื่องทั้งหมดของคุณวินเพราะวิธีนี้”
“ถ้าเขาเป็นคนด้วยกัน ผมคง..คิดว่าคุณมีใจให้เขา..”
“คุณสาโรจน์..”
“ก็ในเมื่อตอนเป็นคน..เขาเป็นชายเจ้าชู้มาก่อน วิญญาณเขาก็น่าจะเจ้าชู้สิ..ใช่ไหม”
ลมพัดแรงมา ทำให้กิ่งไม้บนต้นไม้หักกร๊อบ แล้วร่วงลงมา เหมือนจะฟาดมาที่สาโรจน์
“คุณสาโรจน์ ระวังค่ะ..” แพรขาววิ่งเข้าไปผลักสาโรจน์ จนกลายเป็นเหมือนกอดสาโรจนไว้ “คุณวิน..แพรขอร้อง..”
จู่ๆ กิ่งไม้นั้นเบี่ยงทิศทางไป ปลิวหล่นไปอีกทาง สาโรจน์กอดแพรขาวไว้ มองทุกอย่างด้วยความตกใจ
แพรขาวรู้สึกตัว ได้สติ ค่อยๆถอยออกมาจากสาโรจน์ “คุณสาโรจน์ปลอดภัย ใช่ไหม.. “ เธอมองไปรอบๆ ตัว ชักหวั่นๆ “คุณสาโรจน์..ฉันว่า..คุณอย่ามาที่นี่อีกเลย เดี๋ยวตัวคุณเอง..จะกลายเป็นอุปสรรคที่ทำให้ฉันคุยกับ..ใครๆที่นี่ไม่รู้เรื่องเข้าไปอีก!”
สาโรจน์อึ้งๆไปนิด มองแพรขาว ห่วงใย
วันใหม่ ประไพพูดโทรศัพท์อยู่มุมนึง วางสายโทรศัพท์แล้ว เดินกลับเข้ามาเข้ากลุ่มที่อยู่รอบตัวคุณนายแถบทิพย์
“เรียบร้อยค่ะ พรุ่งนี้ พระอาจารย์จะมาฉันเพลแล้วก็ทำพิธีให้ที่นี่.. โชคดี ที่ท่านว่างพอดี”
“ฉันอยู่ไม่ได้แล้ว..อยู่ไม่ได้จริงๆ ชั้นต้องไปจากที่นี่ แพรขาว พาชั้นไปที”
“แม่..แม่จะหนีไปไหนอีก..แม่ไปไหน ไอ้กรมันก็ตามไปถูกทุกที่แหละ”