บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 28 หน้า 4
“หนูจะอยู่กับคุณแม่นะคะ..เราทุกคนจะอยู่รอบๆคุณแม่..เขามาไม่ได้หรอก”
“คุณแพรกลับไปทำงานดีกว่าครับ ..เดี๋ยวผมอยู่กับท่านเอง แล้วตอนเย็นผมจะพาท่านไปรับหนูชมพูที่โรงเรียน แล้วไปทานข้าวข้างนอก.. วันนี้คุณแพรต้องไปงานกับเจ้านายตอนค่ำๆด้วยไม่ใช่เหรอ”
คุณนายแถบทิพย์มองๆ “แหม..สาโรจน์..เธอนี่เหมือนเป็นเลขาแพรขาวเลยนะ”
เขมินีจี๊ดขึ้นมา “ไม่ใช่หรอก..เหมือนแพรขาวเป็นลูกสาวแม่ แล้วสาโรจน์เป็นลูกเขย..”
แพรขาวเริ่มตะหงิดๆมากขึ้น สาโรจน์หันมามองเขมินีตรงๆ พูดด้วยน้ำเสียงเข้ม “คุณเขมครับ..”
“หรือไม่จริงล่ะ.. “ เขมินีสะบัดหน้า เดินออกไป ปิดประตูกลับมาโครม
สาโรจน์นิ่งขรึม แพรขาวมองด้วยความอึ้ง ส่วนคุณนายแถบทิพย์กับประไพแอบสบตากัน ชักยังไงๆ
แพรขาวพาคุณนายแถบทิพย์ที่ใส่ชุดนอนกลายๆ มาเดินเล่นที่สวนส่วนกลาง มองโน้นนี่ให้สบายตา สบายใจ
“แพรขาว..ทำงานกลับมาเหนื่อยๆ แล้วยังต้องมาเจอภาระอย่างฉันอีก..เธอคงเบื่อสินะ”
“เราก็มีกันอยู่แค่นี้นะคะ คุณแม่ ถ้าเราไม่ดูแลกัน แล้วจะให้ใครมาดูแลล่ะคะ”
คุณนายแถบทิพย์กุมมือแพรขาวไว้แน่น “จริงๆ..ยายเขมก็พูดถูกนะ ..ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นลูกสะใภ้ฉันอีกแล้วล่ะ” แพรขาวมองหน้าคุณนายแถบทิพย์ แปลกใจ “..แต่ฉันเห็นเธอเป็นลูกสาวของฉันคนหนึ่งเลย รู้ไหม”
“คุณแม่...” แพรขาวมองหน้าคุณนายแถบทิพย์ซาบซึ้งกราบที่อก
คุณนายแถบทิพย์ ผ่อนคลาย “ถ้าเธอจะมีผู้ชายดีๆมาดูแล..ฉันก็ยินดีนะ”
“แหม..อย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้เลยค่ะ” แพรขาวบอกอย่างไม่ค่อยพอใจ เดินเลี่ยงไป
คุณนายแถบทิพย์มองด้วยความเห็นใจ
เสียงสวดมนต์ของชมพู และคุณนายแถบทิพย์จะจบบทพอดี “อาหุเนยโย ปาหุเนยโย ทักขิเณยโย อัญชะลีกะระณีโย อะนุตตะรัง ปุญญัก เขตตัง โลกัสสาติ”
ชมพู คุณนายแถบทิพย์กราบพระ ชมพูจูงคุณนายแถบทิพย์มานอนที่เตียง ชมพูห่มผ้าให้ ดูแลอย่างเป็นห่วง แพรขาว ประไพ ยืนมองมุมหนึ่ง
“คุณเขมก็ไปคุมงานต่างจังหวัด ต้องขอบคุณคุณแพรขาว ที่ไม่ทิ้งไปไหน..มาช่วยทำให้คุณท่านอบอุ่น ตัวประไพเองก็พลอยอุ่นใจไปด้วย”
“หวังว่าคืนนี้..คงไม่มีอะไร” แพรขาวพยายามยิ้มให้กำลังใจ ไม่บอกอะไร แต่แอบมองรอบๆ หวั่นๆ
คุณนายแถบทิพย์หลับบนเตียง เสียงร้องไห้กระซิกของพัสกร แว่วมา คุณนายแถบทิพย์ลืมตาขึ้น ครึ่งหลับครึ่งตื่น จำเสียงลูกชายได้ “นี่มัน.. เสียง...เจ้ากรนี่ ไม่นะ..” คุณนายแถบทิพย์หันมา แทบช็อค ที่เตียง พัสกรนั่งหันหลังให้