บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 28 หน้า 2
แพรขาวทำหน้าชอบกล “เสียงคุณวินไม่น่าแหลมสูง หรือหวีดปรี๊ดนะคะ” หญิงสาวคิดๆ “หรือว่า..มีวิญญาณอื่น..ดูแลบ้านนี้อยู่ด้วย นอกจากคุณวิน คุณยายขา คุณยายนั่งสมาธิบ่อยๆ ไม่เคยเห็น..อะไรอื่นๆ บ้างเหรอคะ อย่าง... ในเรือนหลังนี้น่ะค่ะ”
“ฉันมีความรู้สึก..ว่าที่เรือนของเรามีบรรยากาศของความโศกเศร้า น้ำตา ความเสียใจ.. แต่ฉันก็คิดมาตลอด..ว่าเป็นคุณวินเองนั่นแหละ “
ทุกคนมองหน้ากันนิ่ง ลมพัด มาจนแต่ละคนรู้สึกขนลุก ก่อนจะมองกันนิ่งไปที่แพรขาว แพรขาวนึกถึงคำพูดของต็อก
“เมียเขาอยู่ในบ้าน”
“ใช่ ตอนที่มีเขามีชีวิตอยู่ เขาเคยอยู่บ้านนั้น”
“ไม่ใช่..พี่แพร ตอนไม่มีชีวิตแล้วนี่แหละ..เมียเขาอยู่ในบ้าน”
แพรขาวรำพึง “หรือว่าความโศกเศร้า และน้ำตานั้น...จะเป็นของคุณสีนวล”
“ใครนะครับ”
“คุณสีนวลค่ะ”
ป้าสมพร-ยายเกสร-นลินต่างพากันงงถามแพรขาว “สีนวลไหนกัน..”
ห้องเก็บของชั้น 2 หน้าต่างเปิดแง้ม ผีสีนวลมองตรงมาด้วยความเคียดแค้น ใช้เล็บกรีดไปตามหน้าต่าง “นังแพรขาว นี่แกจะเปิดเผยเรื่องของฉันงั้นเหรอ นังนี่แส่หาเรื่อง”
ไรวินท์หันขวับมา “สีนวล..สีนวลอยู่ที่นี่งั้นหรือ”
แพรขาวกับสาโรจน์เดินคุยกันมาหน้าเรือนเจ้าบ้าน แพรขาวพยายามลำดับย่อๆ โดยสรุปให้สาโรจน์เข้าใจ “กุญแจดอกสำคัญที่ขังคุณวินไว้ไม่ให้ออกไปไหนได้..ก็คือ ความอาฆาตคุณสีนวลภรรยาของคุณวิน ที่เธอตายไปก่อนเพราะความเจ็บช้ำน้ำใจ ที่คุณวินทอดทิ้งไปอยู่กับเมียน้อย แล้วสุดท้าย ทั้งสองคนก็ถูกเมียน้อยหลอกเอาเงินไปจนหมดตัว”
“แต่สมัยก่อน สมัยคุณปู่ คุณย่า การที่ผู้ชายมีเมียเยอะๆ มันเป็นเรื่องธรรมดานะครับ ถ้าเมียหลวงตรอมใจที่ผัวไปหาเมียน้อย แล้วกลายเป็นผีอาฆาตขังไม่ให้ผัวไปผุดไปเกิดนี่..ผมว่ามันรุนแรงเกินกว่าเหตุไปหน่อยนะ หรือว่า..คุณสีนวลอาจจะมีปัญหาทางจิต”
“อะไรกันเนี่ย..คุณหาว่าผู้หญิงบ้า ผู้หญิงผิดเหรอที่เป็นแบบนี้ โอ้โห..พวกผู้ชายนี่..ช่างเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยไม่ว่ายุคไหนสมัยไหนจริงๆเลย”