บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 3 หน้า 2
ดิวแต่งตัวสุดเดิร์นสั้นเสมอหู อุ้มน้องท็อปเข้ามา มีคนใช้อีกสองคนคอยล้อมหน้าล้อมหลัง
“อุ๊ย ตาท็อปหลานย่า มาแล้ว มา ๆ ให้ย่าอุ้มที” ดิวส่งน้องท็อปให้คุณนายแถบทิพย์ ผู้เป็นย่าซ้ายหอมขวาด้วยความเอ็นดู
“ดูสิน้องท็อปท่าทางจะรักเจ๊คุณแม่ เงียบเชียว งั้นหนูขอฝากตาท็อปไว้กับเจ๊คุณแม่สักสองสามชั่วโมงนะคะ พอดีของใช้ส่วนตัวของดิวหมด เลยจะขอให้พี่กรพาออกไปซื้อหน่อย” คุณนายแถบทิพย์กำลังจะอ้าปากถาม “ไม่นานหรอกค่ะ...ไปกันเถอะค่ะพี่กร” ดิวเดินควงแขนกึ่งลากพัสกรออกไป เหลือคุณนายแถบทิพย์นั่งอยู่กับน้องท็อป
ประไพนั่งมองอย่างเวทนา “น่าสงสารคุณท็อปนะคะ ไม่ค่อยได้อยู่กับคุณพ่อคุณแม่เลย คุณสองคนเขาตะลอนๆ ทั้งวันไม่เหมือนคุณชมพู รายนั้นคุณแพรเธอประคมประหงม แทบไม่ให้คลาดสายตา”
ตาท็อปร้องไห้จ้า สักครู่ก็อ๊อกใส่คุณนายแถบทิพย์เต็มชุดไปหมด
“ตาเถร!” คุณนายแถบทิพย์ทำหน้าเซ็งสุด ๆ
เขมินีกำลังคุยโทรศัพท์กับคุณนายแถบทิพย์ไปด้วย เซ็นแฟ้มไปด้วย “ปล่อยยัยแพรให้เขาไปผุดไปเกิดดีกว่าไหม โอ๊ย..รู้ๆๆๆ ว่าแม่ห่วงหลาน ที่หนูทำก็เพื่อหลานของแม่นี่แหละ หา..นี่แม่ยังจะแก้ตัวแทนมันอีกเหรอ อ้าว ..นั่นเสียงลูกใครร้องอีกอ่ะ แม่..แม่..เดี๋ยว” คุณนายแถบทิพย์ตัดสายไป เขมินีถอนหายใจด้วยความเซ็ง จะเซ็นแฟ้มต่อ แต่หมดอารมณ์ ปัดออกไปจากตัวเล็กน้อย
สาโรจน์เคาะประตู เดินเข้ามา “สัญญา อเวนิวพระรามห้า เสร็จแล้วครับ คุณเขมจะ...” สาโรจน์เห็นอาการของเขมินี ก็รู้ว่าเธอกำลังเครียด “สงสัยจะถึงเวลาพักเบรกสิบห้านาทีแล้วครับ” เขมินีพยายามจะก้มหน้าเปิดแฟ้มทำงานต่อ แต่เห็นสาโรจน์ยืนอยู่หันมามอง “ผมมีข่าวดีเกี่ยวกับหลานสาวคุณเขมด้วยนะครับ..”
เขมินีแปลกใจ สาโรจน์ยิ้มอวดๆ
ที่ร้านกาแฟชิคๆ ใกล้ออฟฟิศ พนักงานนำกาแฟมาเสิร์ฟ เขมินีนั่งตัวตรง สาโรจน์นั่งพิงพนักสบายๆ
“โรงเรียนอยู่แถวบางกรวย.. แบบนี้..ก็แปลว่า..ที่พักของยัยแพรขาวกับหนูชมพู..ก็น่าจะอยู่ใกล้ๆแถวนั้น”
“ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นครับ”
“จากโรงเรียนมีระดับ..หลักสูตรนานาชาติ..ไปอยู่รร.--- บางกรวยเนี่ยนะ”
“ถ้าคุณเขมไม่มีเวลา..ผมจะลองไปแอบดูให้ก็ได้ครับ”
เขมินีจิบกาแฟ มองสาโรจน์อย่างซึ้งใจ “สาโรจน์..ต้องขอบใจเธอมาก..ถ้าไม่มีเธอ..ชีวิตชั้นคงลำบากกว่านี้เยอะเลย”
“มันเป็นหน้าที่ผมนี่ครับ ถ้าผมพอจะแบ่งเบาปัญหาอะไรจากคุณเขมได้ ผมก็ต้องพยายามทำให้ดีที่สุดอยู่แล้ว”
เขมินีมองหน้าสาโรจน์ พยายามที่จะยิ้มออกมาแบบแมนๆ สาโรจน์ยิ้มตอบซื่อๆ ไม่แฝงนัยยะ