บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 8 หน้า 2
ม่านเปิดปุ๊บ นักถ้ำมองยืนกุมเบ้าตาตัวเองข้างที่โดนแทง สีหน้าเขาโมโหและทวีความกระหาย “สู้แบบนี้ กูชอบ” นักถ้ำมองจะเลื่อนบานกระจกเปิดเข้ามา
พัดชาจับประตูหมับ พยายามยันไม่ให้ถูกเปิด ยื้อกันสักพัก พัดชากดล็อคกระจกได้ นักถ้ำมองฮึดฮัดอยู่ที่ระเบียง
พัดชาถอยกรูดมาตั้งหลักกลางห้อง “ช่วยด้วย !! ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ” ไม่มีคนใดๆในหอพักสนใจ พัดชาคว้าโทรศัพท์ พยายามคิดจะกดเบอร์ “เจ้าของหอ ? ตำรวจ ? เบอร์อะไร...” ติ๊ง ! มีสติ๊กเกอร์ฝันดีจากตรีประดับ “คุณตรี” นักถ้ำมองมีไขควงปลายแหลมเริ่มงัดประตูกระจก เสียงโครมๆทำให้พัดชาหันไปมอง ตกใจ กดโทรศัพท์หาตรีประดับ “คุณตรีช่วยพัดด้วย”
ด้านนอกอพาร์ทเมนท์ พัดชาในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำนั่งตัวสั่นอยู่มุมหนึ่ง ตรีประดับโอบพัดชาไว้ “ไม่เป็นไรแล้วนะคะน้องพัด”
ชาวอพาร์ทเมนท์ช่างวิจารณ์ พูดกันไปเรื่อย มีทั้งกลุ่มเห็นใจ กลุ่มจับผิด กลุ่มผสมโรง
“เปิดอ้ารอเองหรือเปล่า”
ตรีประดับได้ยินแล้วโมโห จะตอบโต้ แต่พอดีพยสเดินออกมา ได้ยิน เลยเสียงเข้มกลับ “ในห้องมีร่องรอยงัดแงะ แปลว่าคนร้ายมุ่งหวังทำร้าย โดยที่คนของผมไม่ได้มีการเชิญชวนให้หรือให้ท่านะครับ กรุณาระงับคำพูดคุณด้วย อาจจะเข้าข่ายหมิ่นประมาท” พัดชามองพยสอย่างชื่นชม พยสพยักหน้าให้กำลังใจพัดชา ทำนองว่าไม่ต้องกลัว ฉันกับตรีประดับมาช่วยเธอแล้ว “ถ้ามีอะไรเกี่ยวกับคดีนี้ ติดต่อผมโดยตรงเลยนะครับ ผมเป็นทนาย ส่วนผู้เสียหายก็...เป็นน้องภรรยาผมเอง”
พยสยื่นนามบัตรทนายความให้ ตำรวจรับไป อ่านชื่อแล้วรู้จักว่าชื่อดัง ตำรวจแล้วขอตัวกลับไปทำคดี ตรีประดับเกาะแขนพยสอย่างขอบคุณ พยสยิ้มให้ตรีประดับ พัดชามองทั้งคู่อย่างซาบซึ้ง
หญิงหุ่นพังหัวกระเซิง จับผิดเอ่ย “ชั้นอยู่มาเป็นสิบปี ไม่เคยมีใครมาแอบดู....เรื่องจริงป่าวเฮอะ หรือว่าให้ท่าผู้ชายก่อน ผู้หญิงสมัยนี้ไว้ใจได้ที่ไหน”
พัดชาได้ยิน ปาดน้ำตา เพราะเหมือนโดนจี้จุดสำคัญ ถึงแม้อดีตจะไม่เคยอ่อยเดฟ แต่ก็ต่อมาปั่นหัวเดฟพ่อเลี้ยงจนอยู่หมัดด้วยเรือนร่าง ตรีประดับไม่รู้อดีตพัดชา เข้าใจผิดไปว่าพัดชาเสียใจและเสียขวัญหนำซ้ำยังโดนขี้เมาท์พูด
ตรีประดับเหลืออด “คุณคะ ใครจะอยากถูกถ้ำมอง ใครกันจะบ้าพอทำตัวเองให้เสี่ยงแบบนั้น”
“ก็ดูแต่งตัว”
“เดี๋ยวนะคะ คนจะอาบน้ำ ไม่ได้ไปเปลื้องผ้าในที่สาธารณะให้ใครเห็น ถ้าไม่ให้เกียรติเพศหญิงด้วยกัน ก็เมตตาความเป็นคนเหมือนกันเถอะค่ะ ต่อไป อย่าได้ปรามาสคนอื่นโดยใช้มาตรฐานคิดของตัวเอง” ตรีประดับดึงตัวพัดชาลุกขึ้น ปล่อยให้หญิงเพิ่งยืนเกาหัวอย่างงงๆ ถอดความไม่ออกว่าโดนด่าแปลว่าอะไร “ไปเถอะน้องพัด” ตรีประดับไม่ต่อความยาวกับหญิงที่เริ่มจะหาเรื่อง ประคองพัดชาไปขึ้นรถ