บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 8 หน้า 5
ชิงฉัตรชักฉุนปนน้อยใจที่ตรีประดับดูจะชื่นชมพัดชาแถมมาบังคับให้เขาเคารพ ชิงฉัตรลุกขึ้น เลื่อนเก้าอี้เสียงดัง ปาผ้ากันเปื้อนลงตรงหน้าพัดชา “ผมเคารพอาตรีคนเดียว ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ญาติ ไม่แม้กระทั่งคนรู้จักกับผม ผมไม่จำเป็นต้องเสียมือ” ชิงฉัตรออกไปจากห้องอาหาร
พยสทนฟังอยู่นาน โกรธจัด ลุกขึ้นเรียกหลาน “นายฉัตร กลับมาเดี๋ยวนี้ นายฉัตร” พยสรีบตามชิงฉัตรออกไป
ตรีประดับพยายามรั้งพยสแต่ไม่ทันแล้ว
โรงรถ พยสตามชิงฉัตรมาทัน ดึงตัวชิงฉัตรให้หันกลับมา “นายฉัตร”
ชิงฉัตรมองหน้าพยส จ้องอย่างไม่กลัวและไม่ค่อยเกรงเท่าไหร่ ตรีประดับและพัดชาตามออกมา ตรีประดับพยายามจะเบาอารมณ์พยส “ยสคะ ใจเย็นๆ”
พยสสั่งชิงฉัตร “ขอโทษพัดชา”
“ทำไมต้องขอโทษ”
“ฉันสั่งให้ขอโทษ”
“อายสแคร์ผู้หญิงคนนี้นักเหรอ หรืออยากรับอุปการะ....เป็นการส่วนตัว ?”
“นายฉัตร !” พยสแทบคว้าคอเสื้อชิงฉัตร
ตรีประดับรีบเข้าขวาง “ชิงฉัตร จะไปโรงเรียนก็รีบไป เดี๋ยวสาย”
ตรีประดับดันให้ชิงฉัตรรีบออกจากบ้าน ชิงฉัตรยอมเพราะตรีประดับคนเดียวเท่านั้น
พยสยังหัวเสีย “เราต้องจัดการนายฉัตรให้รู้เรื่องนะตรี ตรีเข้าข้างมัน มันก็ลำพองตัว นึกว่ามีคนถือหาง”
“เถอะค่ะ ตรีจะคุยกับชิงฉัตรเอง” ตรีประดับส่งพยสขึ้นรถ จุ๊บอย่างเอาใจ
พัดชายืนมองอยู่ทุกอย่าง พอเห็นสามีภรรยาแสดงความอาทรกัน พัดชาอดวูบอิจฉาไม่ได้ ถึงกับเบือนหน้า เดินกลับเข้าบ้าน ตรีประดับมองมา เข้าใจผิดด้วยความเป็นห่วง คิดว่าพัดชาเสียใจที่โดนชิงฉัตรหมิ่นหยาม
พัดชาเก็บโต๊ะอาหารเงียบๆ นึกถึงภาพพยสเอียงแก้มให้ตรีประดับจุ๊บ
เสียงตรีประดับทำให้พัดชาหลุดจากภวังค์ “อย่าถือนายฉัตรเลยนะ พี่อบรมเขาไม่ดีเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณตรี”
ตรีประดับมองพัดชาที่ก้มหน้าก้มตาทำงานตรงหน้า ตรีประดับนึกชื่นชม “มาเถอะ ถ้าพี่ไม่ได้ช่วยเธอจนถึงที่สุด พี่คงไม่สบายใจ”
พัดชามองตรีประดับงงๆ จะมีอะไรต่อไป
ในห้องแต่งตัว ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ถูกเปิดออก ด้านในเต็มไปด้วยเสื้อผ้าผู้หญิงดีไซน์ดี สวย มีราคาแขวนเต็มตู้
พัดชามองเสื้อผ้าอย่างตะลึง “อะไรกันคะคุณตรี”
“ถ้าวันนี้ต้องไปพบผู้ใหญ่ น้องพัดลองเลือกมาสักชุดสองชุดสิจ๊ะ พี่จะไปเลือกกระเป๋ากับรองเท้า”