บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 8 หน้า 4
เช้าวันใหม่ ที่ห้องอาหาร ชิงฉัตรออกมาจากห้อง กำลังจะไปโรงเรียน เห็นมีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังเตรียมอาหาร
ชิงฉัตรพยายามสังเกต และแล้วเห็นว่าเป็นพัดชา
พัดชาถือเหยือกน้ำเตรียมจะนำมาวางที่โต๊ะอาหาร หันมา “คุณ !”
ชิงฉัตรเข้ามาประชิดตัว พัดชาตกใจ น้ำในเหยือกกระฉอกออกมาเปียกพัดชา “เธอเป็นใคร”
พัดชาถอยออกมา ผงะตกใจ ชิงฉัตรกวาดตามองทั่วตัว ตอนนี้พัดชาเปียกที่ด้านหน้า สายตาหนุ่มกระหายส่ออย่างไม่ปิดบัง พัดชาพยายามทำเนื้อตัวให้รอดพ้นสายตาชิงฉัตร แต่ทำไม่ได้ ที่ทำได้คือเลี่ยงออกห่าง
“คุณ...คงเป็นคุณชิงฉัตร เชิญทานอาหารเช้าเถอะค่ะ”
“ชวนกินข้าว ?” ชิงฉัตรเดินเข้ามา พัดชานึกว่าจะมาโต๊ะอาหาร แต่ไม่ใช่ ชิงฉัตรเข้ามาใกล้อีก พัดชามัวแต่มองหน้าชิงฉัตร ไม่เห็นว่าเขายื่นมือมา “อย่างอื่นน่ากินกว่า”
ชิงฉัตรผ่านมือที่สะโพก พัดชาเพิ่งรู้ตัว รีบเบี่ยงออก “คุณ !”
ชิงฉัตรหัวเราะในคอ เสียงกวนประสาทนั้นเสียดแทงใจพัดชา จนต้องเดินหนี
ที่มุมหนึ่งลับตาคน พัดชาเดินมาหลบมุม กุมเสื้อที่น้ำหกใส่จนโป๊มองเห็นทรวดทรงชัด พัดชาพยายามสะบัดๆ ทำให้เสื้อแห้ง ที่สะบัดเสื้อก็เช่นเดียวกับการพยายามสะบัดอารมณ์ตัวเองไม่ให้กระเจิงไปเพราะเด็กหนุ่มท่าทางห้าว จ้องมองด้วยสายตาดิบ เถื่อนของเขา
พยสและตรีประดับนั่งที่โต๊ะด้วยความประหลาดใจ มองบนโต๊ะทุกอย่างเตรียมพร้อมเสร็จสรรพ พัดชาวางผ้ากันเปื้อน ช้อนส้อมมีดแก้วน้ำอย่างถูกหลักมารยาทบนโต๊ะ
“นานแล้วนะที่ผมไม่ได้ทาน full breakfast แบบนี้”
“ตรีอายนะคะยส....น้องพัดรู้ไหม พี่ยังไม่เคยดูแลสามีดีแบบนี้เลย”
“แทนคำขอบคุณที่คุณตรีกับคุณพยสช่วยพัดไว้เมื่อวานค่ะ”
“ถ้าอาตรีจะรับอุปถัมภ์ผู้ตกทุกข์ได้ยาก จ้างไว้เป็นแม่บ้านก็ไม่เลวนะฮะ”
พัดชาหน้าม้าน ชิงฉัตรพูดกดซะจนเหมือนคนไม่มีศักดิ์ศรีมาขอความช่วยเหลือ
“นายฉัตร พูดอะไรให้เกียรติพัดชาบ้าง เค้าเดือดร้อนมา ถ้านายยังเป็นคน มีความเห็นอกเห็นใจคนอื่น ก็รู้จักมีน้ำใจซะบ้าง”
พัดชารู้ทันที อากับหลานไม่ลงรอยกันอย่างแรง บรรยากาศบนโต๊ะตึงเครียดทันที
ตรีประดับเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “ใจเย็นๆค่ะยส...ชิงฉัตร สำหรับอา..พัดชาเหมือนน้อง เพราะฉะนั้นฉัตรต้องเคารพพัดชาเหมือนเคารพอา”
“คุณตรีคะ คุณชิงฉัตรไม่เคยรู้จักกับพัดมาก่อน อาจจะยังไม่สนิทใจ”
“อาหลานกำลังคุยกัน อย่าสอด”
“นายฉัตร พี่เขายังเปิดกว้างกับเรา แล้วเราล่ะ โตแล้วก็ทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่ ไหว้พี่เขาซะ ขอโทษพี่พัดชา”