บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 7 หน้า 3
บ้านพยส พยสลงมาที่โต๊ะอาหาร เห็นจัดโต๊ะมื้อเช้าไว้เรียบร้อยแล้ว ตรีประดับชงกาแฟมาวางไว้ให้พอดี พยสอมยิ้ม จำได้ว่าครบรอบแต่งงาน แต่แกล้งทำไมไม่รู้ กะเซอร์ไพรส์ตรีประดับทีหลัง
“วันพิเศษอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมตรีลุกขึ้นมาทำอะไรเยอะจัง”
“ตรีตื่นตั้งแต่เช้ามืดแล้วค่ะ ยังคิดงานไม่ออก” ตรีประดับยิ้มเหนื่อยๆ
พยสมองตรีประดับอย่างเห็นใจ เอื้อมมือแตะแขนตรีประดับ“ผมไม่อยากให้ตรีเหนื่อยเกินไป งานบ้านก็ต้องทำ งานเขียนก็ต้องรับผิดชอบ ลองหาแม่บ้านดูไหม”
“คุณแม่ส่งป้าอึ่งมาช่วยทำงานบ้านอยู่แล้วนี่คะ”
“ป้าอึ่งมาเช้าเย็นกลับ ตรีน่าจะมีคนอยู่เป็นเพื่อนซักคน จะได้ไม่เหงาด้วย” พยสคิดแล้วตัดสินใจเลย“เอางี้ ผมจะทำงานให้น้อยลง จะได้รีบกลับบ้านมาอยู่กับตรี”
ตรีประดับหัวเราะ “ไม่ต้องหรอกค่ะ บ้านเรายังมีชิงฉัตรอีกคน ตรีไม่เหงาเลย”
“ถ้าตรีเปลี่ยนใจก็บอกผมนะ” ตรีประดับพยักหน้ายิ้มๆ แล้วหันไปตักข้าวให้พยส พยสมองยิ้มๆ แกล้งถามอีก พยายามเช็คให้แน่ใจว่าตรีจำวันพิเศษไม่ได้ “เอ๊ะตรี วันนี้วันอะไรเหรอครับ”
ตรีประดับชะงัก มองหน้าพยสงงๆ แล้วตอบซื่อๆ “วันพฤหัสไงคะ”
พยสพยักหน้ารับ แล้วซ่อนยิ้มไว้ ไม่ได้โกรธที่ตรีประดับลืมวันครบรอบแต่งงาน
คอนโดอรณา พัดชาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
อรณายืนมอง “เธอไม่ได้โกรธเรื่องเมื่อคืนใช่ไหมพัด ไลฟ์สไตล์ฉันก็แบบนี้แหละ อยากกินอะไรก็ delivery มาถึงห้องตลอด จะไปกินที่อื่นก็ไม่อร่อย”
พัดชาหันมามองแว่บนึง แล้วตอบแบบนิ่งๆ “ฉันเข้าใจ”
“ใช่มะ เพราะเธอเองก็ไปอยู่เมืองนอกมา เรื่องแบบนี้มันปกติจะตาย เธอเองก็คงเคยมาบ้างแหละน่า” อรณายิ้มกรุ้มกริ่มเหมือนจะดักคอว่าพัดชาก็ต้องเปรี้ยวพอตัว พัดชายิ้มฝืนๆ ตอบแล้วหันไปเก็บของต่อ อรณาชวนคุยอีก ลึกๆ ก็เป็นห่วงเพื่อน “แล้วจะย้ายไปอยู่ที่ไหนเนี่ยพัด เลือกดีๆ นะ หอพักถูกๆ บางทีก็ไม่น่าอยู่”
“แถวที่ทำงานน่ะ ไม่แพงมากหรอก แต่สภาพแวดล้อมดี ขอบใจที่เตือนนะ”
อพาร์ทเมนท์โทรมๆ พัดชาหิ้วกระเป๋าตามหลังเจ๊เจ้าของ ไปที่ห้อง ระหว่างทางพัดชาเห็นสภาพแวดล้อมที่ไม่เป็น
อย่างที่บอกอรณาซักนิด มีเด็กวิ่งกันกระจองงอแง ห้องเปิดประตูอาซ่า ข้าวของรก บางห้องเป็นสาวกลางคืนล้อมวงโจ้ส้มตำ บางห้องมีผู้ชายท่าทางหน้ากลัวออกมายืนมองดูน้องใหม่ พัดชาเห็นแล้วต้องรีบหลบสายตารีบเดินจ้ำไปที่ห้องตัวเอง เจ๊เปิดประตูให้พัดชาเข้าไปสำรวจห้อง
พัดชายื่นหน้าเข้าไปมอง “ไหนเจ๊บอกว่าห้องนี้มีเฟอร์นิเจอร์ครบไงคะ”
“ก็หนูวางมัดจำได้แค่หมื่นเดียว เจ๊ก็ต้องเอาตู้เย็นกะทีวีออกสิ จะจ่ายเพิ่มไหมล่ะ”