บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 7 หน้า 5
ตรีประดับจิบชาเขียว แล้วคุยกัยพยางค์ “เลขาคุณอาเหมือนรู้ใจตรีเลยนะคะ ตรีชอบจิบชาเขียวก่อนทำงาน มันอุ่นท้องดีค่ะ แล้วก็ช่วยให้มีสมาธิด้วย”
พยางค์ยิ้ม รู้ว่าเป็นฝีมือเทศราช แต่ทำเงียบไว้ “สงสัยกาแฟจะหมด แต่ถ้าหนูตรีชอบก็แล้วไป”
ตรีประดับอ่านปรูฟต่อ แล้วนึกได้ มองหา “แล้วนี่เทศอยู่ออฟฟิศหรือเปล่าคะ ตรีอยากเจอ”
พยางค์อึกอัก “มันไม่ค่อยมาหรอก ไปโน่นไปนี่ตลอด พอทวงงานก็อ้างว่าติดจ็อบใหญ่เมืองนอก อย่างว่าเรามัน
นายจ้างงบน้อยแถมยังเป็นอามันอีก มันให้รอก็ต้องรอ” ตรีประดับฟังยิ้มๆ ไม่ได้คิดอะไร พยางค์เลยแกล้งถาม
“แล้วนี่หนูไม่ได้คุยกับมันเลยเหรอ”
“ตั้งแต่แต่งงานตรีก็ไม่ได้เจอเทศเลยค่ะ ติดต่อไปก็เงียบหาย ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง เขาคงสบายดีนะคะ”
พยางค์พยักหน้ารับแบบเจื่อนๆ
พยางค์เดินมาส่งตรีประดับหน้าออฟฟิศ แล้วกลับไปทำงานต่อ ตรีประดับกำลังจะเดินไปที่รถ เทศราชแอบมองอยู่มุมหนึ่ง สายตาเทศราชมองตรีประดับอย่างคิดถึง ลังเลว่าจะเข้าไปหาดีไหม ในที่สุดก็แพ้ใจจะเดินเข้าไป แต่จังหวะที่ตรีประดับเดินผ่านรถตู้คันหนึ่ง ประตูรถก็เปิดออก เห็นพนักงานส่งของก้าวออกมา
“คุณตรีประดับใช่ไหมครับ”
ตรีประดับงง “ใช่ค่ะ”
“เซ็นรับของด้วยครับ” ตรีประดับงงๆ แต่ก็รับกระดาษมาเซ็น
พนักงานหันไปเปิดประตูตอนกลางรถ แล้วยกช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ยักษ์ออกมาส่งให้ ตรีประดับยืนอึ้ง พนักงานพูดดังพอที่เทศราชจะได้ยิน “สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานนะครับ”
ตรีประดับรับช่อดอกไม้ยักษ์มาถือไว้แบบงงๆ แล้วพลิกการ์ดที่ติดอยู่ออกมาดู ก่อนจะอมยิ้มมีความสุข เทศราชก้าวเท้าไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เมื่อเห็นสีหน้าแช่มชื่นของตรีประดับที่กำลังดมดอกไม้ เทศราชหลบสายตา ตัดสินใจว่าไม่เข้าไปดีกว่า เลยหันหลังเดินออกไปเงียบๆ
ออฟฟิศพยส พยสนั่งทำงาน เห็นตรีประดับโทรมาก็ยิ้ม แล้วรีบรับสาย “Happy Anniversary นะครับคุณภรรยาคนสวย”
ตรีประดับนั่งอยู่ในรถ ในมือยังประคองช่อดอกไม้ไม่วาง ตรีประดับรู้สึกผิด “เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้ว่าทำไมยสถึงถามย้ำจังว่าวันนี้วันอะไร ตรีขอโทษนะคะ ตรีเป็นภรรยาที่แย่จริงๆ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ ดีซะอีกที่ตรีจำไม่ได้ ไม่งั้นผมคงเซอร์ไพรส์ไม่สำเร็จ”
“ตรีจะชดเชยยสยังไงดีเนี่ย”
“อ่านการ์ดใบเล็กๆ ที่ผมสอดไว้ในริบบิ้น แล้วทำตามนั้นก็พอจ้ะ”
ตรีประดับแปลกใจ พลิกดูริบบิ้นที่มัดช่อดอกไม้ ดึงการ์ดเล็กๆ ออกมาอ่าน