บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 2 หน้า 3
“นั่นมันละคร”
เกล้ามาศฟังอย่างสนใจ
“แหม..ละครก็มาจากชีวิตจริงทั้งนั้นแหละ ถ้ามาศได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้จากกำไลวงนั้น แสดงว่าเขาอาจจะมาขอส่วนบุญจากมาศ หรือไม่มาศกับเขาก็เคยมีบุญกรรมร่วมกันมา มาศต้องทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เขานะ อย่างน้อยก็เพื่อความสบายใจของเราเอง ชั้นก็ต้องไปทำเหมือนกัน”
เกล้ามาศคิดตามที่พริมพูด
บ้านอินทวงศ์ รถอินทวงศ์ขับเข้ามาจากประตูรั้วของวัง สร้อยดาววิ่งถือหนังสือเรียนภาษาอังกฤษออกมาจากในตึก ชะเง้อมองไปเห็นรถของอินทวงศ์ขับเข้ามา สร้อยดาวดีใจ “คุณต๊ะกลับมาแล้ว !”
สร้อยดาวยิ้มมีแผนแล้วนั่งลงแถวที่นั่งหน้าตึก เปิดหนังสือแล้วฉีกกระดาษของหนังสือออก แล้วนำมาขยี้ๆ เป็น เศษๆ แล้วโปรยลงพื้น พอเห็นว่าอินทวงศ์จอดรถหน้าตึกและกำลังจะลงจากรถ สร้อยดาวก็แกล้งวิ่งตามเก็บเศษกระดาษด้วยสีหน้าทุกข์ใจ
อินทวงศ์ลงจากรถพร้อมถือถุงกระดาษใส่กล่องกำไลมาศลงจากรถ เห็นสร้อยดาวเก็บกระดาษก็เข้าไปดู “เกิดอะไรขึ้นดาว”
“เอ่อ...คือว่า..ดาวนั่งอ่านหนังสืออยู่แล้วไปเข้าห้องน้ำแค่แปบเดียว หมาหลุดจากไหน ไม่รู้ค่ะ มากัดหนังสือเรียนของดาวขาด เฮ้อ...กัดตรงไหนไม่กัด ดันมากัดตรงหน้าที่ดาวจะต้องสอบพรุ่งนี้ด้วย”
อินทวงศ์ชะโงกหน้าดูกระดาษบนมือของดาวที่ยังพอเห็นหัวข้อของบทนั้น“สอบเรื่องนี้เหรอ ไม่ยาก เดี๋ยวชั้นติวให้”
“อุ้ย! ไม่เป็นไรค่ะ แค่คุณต๊ะส่งเสียให้ดาวเรียนมหาวิทยาลัย ดาวก็เกรงใจมากแล้วค่ะ ดาวไม่อยากรบกวนคุณต๊ะอีก เดี๋ยวดาวให้เพื่อนถ่ายรูปหน้าหนังสือส่งมาให้ทางมือถือก็ได้ค่ะ”
อินทวงศ์แกล้งทำไม่สนใจ “งั้นก็ตามใจ” อินทวงศ์หันหลังจะเดินเข้าไปในตัวตึก
สร้อยดาวเหวอที่อินทวงศ์ไม่ตื้อเธอเลย จึงรีบพูดกลับลำใหม่ “เอ่อ...คุณต๊ะคะ” อินทวงศ์หันหน้ากลับมา“ดาวเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเดี๋ยวต้องช่วยป้าสร้อยทำขนมช่อม่วงให้คุณหญิงใส่บาตรพรุ่งนี้ คืนนี้ดาวคงจะไม่มีเวลาอ่านหนังสือเท่าไหร่ ดาวให้คุณต๊ะติวให้ดีกว่า”
อินทวงศ์ยิ้มออกมา “ต้องแบบนี้สิ อยากได้อะไรก็พูด ขี้เกรงใจตั้งแต่เด็กจนโตนะเราน่ะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวตามชั้นมาก็แล้วกัน”
“ค่ะคุณต๊ะ”
อินทวงศ์เดินออกไป สร้อยดาวมองตามอินทวงศ์และยิ้มสมใจ
สร้อยทองปากะลามะพร้าวใส่สร้อยดาว
สร้อยดาวกระโดดหลบแทบไม่ทัน “โอ๊ย! อะไรของป้า! ปากะลาใส่ชั้นทำไม!”