บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 2 หน้า 5
“อำนาจพระพุทธคุณจะคุ้มครองท่านชายให้เดินทางปลอดภัย แล้วเราจะได้กลับมาพบกันอีกเพคะ” หญิงสาวคนนั้นจับมือหม่อมเจ้าดิเรกกำสร้อยพระ แล้วเธอก็โน้มหน้าก้มจูบลงบนมือของท่านชาย...
อินทวงศ์สะดุ้งตื่นจากความฝันเพราะเสียงฟ้าผ่าดังสนั่นหวั่นไหว อินทวงศ์ได้สติก็ลุกดูนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว อินทวงศ์วางนาฬิกาลงแล้วคิดแปลกใจตัวเอง “ริ้วทอง...ชื่อเจ้าของกำไล เก็บเอามาฝันเฉยเลย”
อินทวงศ์ล้มตัวลงนอน ข่มตาหลับลง เสียงฟ้าแล่บฟ้าร้องส่องกระทบหน้า
แสงฟ้าแล่บฟ้าร้องส่องเข้ามาในห้อง ทรัพย์มณีนอนหลับอยู่บนเตียงภายในห้องมืดสนิท เสียงฟ้าแล่บร้อง ดังเป็นระยะๆ กล่องกำมะหยี่ใส่กำไลมาศตั้งอยู่หน้ากระจกบนโต๊ะเครื่องแป้งเริ่มขยับเพราะถูกดันจากสิ่งที่อยู่ข้างใน เกิด เสียงดังเก๊อกแก๊กนั้น ทำให้ทรัพย์มณีเริ่มรู้สึกตัวตื่น กล่องไม้เผยอเปิดออก...นิ้วขาวซีดค่อยๆ คืบคลานออกมาจากในกล่อง...ทีละนิ้ว...ทีละนิ้ว
ทรัพย์มณีงัวเงียและมองหาที่มาของเสียง แต่มองไม่เห็นเพราะห้องมืด “เสียงอะไร” ทรัพย์มณีลุกขึ้นกดเปิดโคมไฟบนหัวเตียง แล้วมองไปที่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง เห็นกล่องใส่กำมะหยี่ฝาเปิดค้าง “เอ๊ะ! ปิดฝาแล้วนี่ ทำไมฝาเปิด”
ทรัพย์มณีลงจากเตียงนอน จู่ๆ โคมไฟที่ดับพรึ่บ ทรัพย์มณีสะดุ้งเล็กน้อย..หันไปมองที่โคมไฟ แต่ไม่ได้ใส่ใจ ก้าวลงจากเตียงเพื่อไปที่โต๊ะกระจก
"อะไรบางอย่าง" มองมาจากใต้เตียง สายตานั้นก็พุ่งไปที่เท้าของทรัพย์มณีเกิดเสียงดัง "แกรก...แกรก...แกรก” ทรัพย์มณีได้ยินเสียงก็ก้มลงไปมอง กำไลมาศส่องประกายแวววาววางอยู่บนพื้น “กำไล?! ทำไมลงมาอยู่ตรงนี้”ทรัพย์มณีย่อตัวลงเก็บกำไลมาศ แต่พอเอื้อมมือไปแตะกำไล จู่ๆ กำไลก็ขยับ ทรัพย์มณีมองลงไปที่กำไลแล้วก็ถลึงตาโตเพราะ "เห็นอะไรบางอย่าง" ทรัพย์มณีตกใจสุดขีด “กรี๊ด !!!!!!!!!!!”
อินทวงศ์กำลังจะล้มตัวลงนอน แต่ได้ยินเสียงทรัพย์มณีกรีดร้องดังมาจากในห้อง จึงสะดุ้งลุกขึ้น “คุณย่า !!!!” อินทวงศ์ผุดลุกจากเตียงวิ่งออกไปนอกห้องทันที
ประตูถูกล็อคทำให้อินทวงศ์ต้องเคาะประตูห้อง “คุณย่า! คุณย่า! เปิดประตูให้ผมที”
“ไปให้พ้น! ชั้นกลัวแล้ว ไป!!!”
เสียงกรีดร้องของทรัพย์มณีดังต่อเนื่องไม่หยุด และเสียงของแตกในห้อง แสงฟ้าแลบจากในห้องส่องลอดประตูออกมาเป็นระยะๆ ยิ่งสร้างความเป็นห่วงให้อินทวงศ์ “ใครก็ได้ อากุญแจห้องคุณย่ามาเร็ว !”
อัญมณีวิ่งออกมาจากในห้องตัวเอง “เกิดอะไรขึ้นต๊ะ คุณย่าเป็นอะไร”
“ไม่รู้ครับ คุณย่า คุณย่าได้ยินผมไหมครับ คุณย่า!”
“ต๊ะช่วยย่าด้วย! ออกไป! ไป!”
สร้อยทองวิ่งเข้ามาพร้อมกุญแจ สร้อยดาวตามมาด้วย “นี่ค่ะกุญแจ”