บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ กำไลมาศ ตอนที่ 30 หน้า 13
หม่อมเจ้าหญิงภรณีวิ่งไปอาเจียนหลังพุ่มไม้ บัวตามไปลูบหลัง...ไม่แปลกใจเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ภรณีอาเจียน
เสด็จฯ ยืนมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นหม่อมเจ้าหญิงภรณีกำลังก้มอาเจียนอยู่กับพุ่มไม้ บัวลูบหลังให้ แววตาของเสด็จฯ เศร้าหมอง..รู้ว่าภรณีกำลังท้องกับปรุง...ไหนจะยังเรื่องหม่อมเจ้าหญิงรัมภาตาย หม่อมเจ้าอรรถรัตน์หายตัวไป ตอนนี้เสด็จฯเป็นชายชราที่ไม่มีความสุขเอาเลย เจิมยืนอยู่ข้างหลังเสด็จฯ
“นังริ้วทองกับไอ้ปรุงหายหน้ากันไปจะครบสามเดือนแล้ว พวกมันคงจะไม่กลับมาแล้ว หม่อมชั้นก็เลยให้พวกบ่าวไปเก็บข้าวของของมันออกมา แล้วก็ปิดเรือนพักนายรวยแล้วนะมังคะ”
“สั่งทุกคนหรือยังว่าห้ามใครพูดชื่อไอ้ปรุงให้เป็นเสนียดอีก”
“สั่งแล้วมังคะ ฝ่าบาทมังคะ...อีกไม่กี่วันก็ถึงงานศพครบร้อยวันของท่านหญิงรัมภากับท่านชายดิเรกแล้ว หม่อมชั้นทูลบอกความจริงกับท่านหญิงณีได้หรือยังมังคะ”
“ยังไม่ต้องบอก”
“แต่ท่านหญิงรัมภาน่าจะอยากให้ท่านหญิงณีเสด็จไปส่งเป็นครั้งสุดท้าย”
เสด็จฯหงุดหงิด “จะให้หญิงณีไปอ้วกแพ้ท้องให้อับอายผู้คนหรือไง !”
“ถ้าฝ่าบาทไม่สบายพระทัย ให้หม่อมชั้นไปหายาขับเลือดมาให้ท่านหญิงเสวยมั้ยมังคะ”
“ใช่ว่าชั้นไม่อยากทำ แต่ชั้นไม่อยากสร้างบาปสร้างกรรมอีก ที่ผ่านมาชั้นทำกรรมอะไรไว้หรือเจิม เมียกับลูกของชั้นถึงต้องมีอันเป็นไปทุกคน หญิงณีกลายเป็นคนสติฟั่นเฟือน รัมภาต้องมาตายอย่างน่าเวทนา อรรถรัตน์ก็หายตัวไป มันเกิดอะไรขึ้นกับชั้นหรือเจิม”
“ฝ่าบาททำพระทัยให้ดีก่อนนะมังคะ บางทีท่านชายอรรถรัตน์อาจจะยังมีชีวิตอยู่”
“แต่อรรถรัตน์ไม่เคยหายหน้าไปนานเช่นนี้”
ชดหน้าตาตื่นเข้ามา “ฝ่าบาทกระหม่อม ฝ่าบาท !”
“มีอะไร”
“ไอ้แคล้วมันไปขุดหาหัวมันในป่าท้ายวัง แล้วมันก็เจอ....” ชดยังไม่พูดจบ เสด็จฯหน้าเครียด !
คนใช้ชายมุงดูบนพื้น เสด็จฯ เดินเร็วๆ เข้ามา เจิมกับชดตามหลังมาติดๆ พวกคนใช้ชายหันไปเห็นว่าเสด็จฯมาก็รีบหลบและย่อตัวคุกเข่าลง เสด็จฯ จึงเห็นสิ่งที่วางอยู่บนพื้นใกล้กับหลุมยาว ว่าเป็นโครงกระดูก..ใส่เสื้อผ้าชุดเดียวกับของหม่อมเจ้าอรรถรัตน์แต่มีสภาพเก่าเกือบเปื่อยแล้ว
เสด็จฯ อึ้ง ! แล้วโผเข้าไปกอดหม่อมเจ้าอรรถรัตน์ ร้องไห้อย่างสิ้นอาย “อรรถรัตน์ลูกพ่อ !!!!!”
ทุกคนเศร้าไปด้วย
ตลาดเล็กๆ เป็นแค่ถนนกรวด สองข้างทางมีแม่ค้าพ่อค้าวางของขายกับพื้น มุมหนึ่งมีร้านกาแฟตั้ง มีโต๊ะกินอยู่ 2-3 โต๊ะ ล้อมเพชรกับเหมยกุยนั่งอยู่ที่โต๊ะนึง ล้อมเพชรนั่งหันหน้าไปทางหน้าร้าน
“ดำรง”..หนุ่มใหญ่วัยประมาณ 50 ปี หน้าตาหล่อ สมาร์ท แต่งตัวภูมิฐานแบบเศรษฐีไม่ใช่ผู้ดีเดินเข้ามาในร้านกับลูกน้อง