บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ กำไลมาศ ตอนที่ 30 หน้า 15
ล้อมเพชรอึ้ง ! แต่ยังปากแข็งไม่ยอมรับ “เหมยพูดอะไร ชั้นพลีกายให้ผู้ชายคนไหน”
เหมยกุยตบหน้าล้อมเพชรแล้วตะคอกด่า “เลิกโกหกได้แล้ว ! ชั้นเห็นคาตาว่าล้อมพามันมาทำอะไรที่นี่ ในที่ๆ มันเป็นของชั้นกับล้อม”
“เหมยใจเย็นก่อนนะ ฟังชั้นพูดก่อนนะ”
“ชั้นไม่อยากฟัง ! ชั้นเข้าใจดีทุกอย่าง...ล้อมใจง่าย เพราะล้อมอยากมีชีวิตที่สุขสบายเป็นคุณนายเศรษฐี”
“ไม่เห็นจะแปลกเลยเหมย มีใครชอบความลำบากมากกว่าความสุขสบายบ้าง”
เหมยกุยร้องไห้น้อยใจ “ชาตินี้ล้อมจะมีชั้นคนเดียวไม่ได้ใช่ไหม”
“ชั้นมีคนอื่นไม่ใช่เพราะชั้นรักเขา แต่ที่ชั้นทำไปทั้งหมดก็เพื่อให้ความรักของเรามีความสุขนะเหมย เรารักกันอยู่ในบ้านหลังใหญ่โต ย่อมดีกว่าบ้านนอกคอกนาที่แสนอัตคัตเช่นนี้ไม่ใช่เหรอ จำไว้นะเหมย...ถึงชั้นจะมีใคร แต่ชั้นจะไม่ทิ้งเหมย เราจะอยู่เคียงข้างกันไปตลอดชีวิต”
“ฉันไม่ต้องการความสุขสบาย ฉันต้องการให้ล้อมมีฉันคนเดียว”
ล้อมเพชรเสียงแข็ง “แต่ชั้นต้องการ ! ถ้าเหมยรักชั้น เหมยก็ต้องตามใจชั้น”
เหมยกุยมองล้อมเพชรที่เดินออกไปด้วยแววตาผิดหวัง
ล้อมเพชรและเหมยกุยนอนอยู่ในมุ้ง เหมยกุยนอนลืมตาคิดหนัก มือของเหมยกุยกำแน่นจนเส้นเลือดปูด แล้วตัดสินใจอะไรบางอย่าง เหมยกุยลุกขึ้นยืน ก้าวเข้าไปหยิบมีดพร้าที่ซ่อนอยู่ในชั้นเสื้อผ้าออกมาเหน็บกับขอบผ้าถุง แล้วหันไปมองสมุดบันทึกที่วางอยู่บนโต๊ะ... สะพายย่ามแล้วเดินออกจากบ้านไป
เหมยกุยถือสมุดและมีดพร้าเดินเข้ามาใต้ต้นไม้ เหมยกุยยกมีดพร้าขึ้น...ท่องคาถาปากขมุบขมิบ...ทำให้เกิดลมพัดแรงไปทั่วบริเวณ ฟ้าผ่าฟ้าแล่บเป็นระยะๆ เหมยกุยท่องคาถาเสร็จเป่าเพี้ยงลงบนมีด แล้วเอามีดพร้ากรีดกดแทงลงไปที่ข้อแขนตัวเอง...ปล่อยให้เลือดสดไหลลงแขน เหมยกุยเปิดสมุดบันทึกแผ่นแรกของปก หยดเลือดไหลลงสมุดบันทึก เหมยกุยท่องคาถาปากขมุบขมิบ
“เลือดของกู วิชาอาคมจงออกจากร่างกูแล้วไปสถิตอยู่ในสมุดเล่มนี้” เกิดควันสีดำรอยเหนือสมุด แล้วเกิดภาพยันต์ปรากฏขึ้นบนสมุด “ขอให้คอยปกป้องรักษา ไม่ว่านานเท่าไหร่ก็อย่าให้มีสิ่งใดทำลายได้ จนกว่าความเลวของนังคนทรยศจะปรากฏ และให้มันได้ชดใช้ในสิ่งที่มันทรยศหักหลังความรักของกู ส่วนกู...ขอชดใช้ให้กับความรักความโง่เขลาของตัวเอง ณ เดี๋ยวนี้” เหมยกุยชูมีดขึ้นในอากาศแล้วปาดคอตัวเอง ฟ้าผ่าเปรี้ยงดังสนั่น !
ฟ้าผ่าเปรี้ยงดังเข้ามา ล้อมเพชรโผล่หน้าชะเง้อมองหาเหมยกุย “เหมยหายไปไหน”
ล้อมเพชรเดินถือตะเกียงมาตามทาง “เหมย เหมยอยู่ไหน เหมย” ล้อมเพชรเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนกระทั่งเจอร่างเหมยกุยนอนลืมตาตายอยู่บนพื้น ใกล้กับสมุดบันทึก ล้อมเพชรตกใจสุดขีด ปราดเข้าไปดูศพเหมยกุย “เหมย !! ทำไมเหมยทำแบบนี้ ! ไหนเหมยบอกว่าเหมยรักฉันไง” ล้อมเพชรหันไปเห็นสมุดบันทึกวางอยู่ แล้วหยิบสมุดไปเปิดดู แต่ไม่เห็นรอยเลือดอยู่แล้ว ล้อมเพชรสงสัย “เหมยเอาสมุดมาทำอะไรตรงนี้” ล้อมเพชรมองที่ข้อมือของเหมยกุยที่มีเลือด มองมีดพร้าที่ตกอยู่ใกล้ๆ อย่างใช้ความคิด “ก็ดีเหมือนกันทุกอย่างจะได้ตายไปพร้อมกับเธอ เหมยกุย”